Rezolucja Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego

Rezolucja Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego – rezolucja z 8 lutego 1953 r. podpisana przez 53 sygnatariuszy – członków krakowskiego oddziału Związku Literatów Polskich, wyrażająca potępienie wobec ks. Józefa Lelity i innych księży związanych z krakowską kurią metropolitalną, oskarżonych o działalność szpiegowską, powzięta po wyroku skazującym duchownych na karę śmierci w sfingowanym procesie pokazowym zwanym procesem księży kurii krakowskiej.

Rezolucja pisarzy epoki stalinizmu została podpisana po zakończeniu procesu krakowskich księży, w okresie gdy trzech skazanych oczekiwało na wykonanie wyroków śmierci. Rezolucja literatów miała stwarzać pozór społecznego poparcia dla rozprawy z Kościołem, a w rezultacie legitymizować wydane w stalinowskim procesie pokazowym wyroki śmierci. Rezolucja stanowiła element propagandowej nagonki na Kościół katolicki i dawała stalinowskim władzom PRL pretekst do dalszego zaostrzenia represji wobec ludzi wierzących.

Tekst rezolucji

„W ostatnich dniach toczył się w Krakowie proces grupy szpiegów amerykańskich powiązanych z krakowską Kurią Metropolitarną. My zebrani w dniu 8 lutego 1953 r. członkowie krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich wyrażamy bezwzględne potępienie dla zdrajców Ojczyzny, którzy wykorzystując swe duchowe stanowiska i wpływ na część młodzieży skupionej w KSM działali wrogo wobec narodu i państwa ludowego, uprawiali – za amerykańskie pieniądze – szpiegostwo i dywersję.

Potępiamy tych dostojników z wyższej hierarchii kościelnej, którzy sprzyjali knowaniom antypolskim i okazywali zdrajcom pomoc, oraz niszczyli cenne zabytki kulturalne.

Wobec tych faktów zobowiązujemy się w twórczości swojej jeszcze bardziej bojowo i wnikliwiej niż dotychczas podejmować aktualne problemy walki o socjalizm i ostrzej piętnować wrogów narodu – dla dobra Polski silnej i sprawiedliwej”[1][2].

Rezolucję podpisały 53 osoby[3]:

  1. Kazimierz Barnaś
  2. Władysław Błachut
  3. Jan Błoński
  4. Jerzy Bober
  5. Władysław Bodnicki
  6. Antoni Brosz
  7. Bogdan Brzeziński
  8. Karol Bunsch
  9. Bronisław Mróz-Długoszewski
  10. Władysław Dobrowolski
  11. Kornel Filipowicz
  12. Ludwik Flaszen
  13. Józef Andrzej Frasik
  14. Zygmunt Greń
  15. Leszek Herdegen
  16. Roman Husarski
  17. Jerzy Janowski
  18. Jan Jaźwiec
  19. Andrzej Kijowski
  20. Ryszard Kłyś
  21. Władysław Krzemiński
  22. Jan Kurczab
  23. Jalu Kurek
  24. Tadeusz Kwiatkowski
  25. Jerzy Lovell
  26. Józef Łabuz
  27. Władysław Machejek
  28. Włodzimierz Maciąg
  29. Henryk Markiewicz
  30. Bruno Miecugow
  31. Hanna Mortkowicz-Olczakowa
  32. Sławomir Mrożek
  33. Tadeusz Nowak
  34. Stefan Otwinowski
  35. Adam Polewka
  36. Marian Promiński
  37. Julian Przyboś
  38. Edward Rączkowski
  39. Edyta Sicińska
  40. Stanisław Skoneczny
  41. Maciej Słomczyński
  42. Karol Szpalski
  43. Wisława Szymborska
  44. Tadeusz Śliwiak
  45. Anna Świrszczyńska
  46. Olgierd Terlecki
  47. Henryk Vogler
  48. Jan Wiktor
  49. Adam Włodek
  50. Jerzy Zagórski
  51. Marian Załucki
  52. Witold Zechenter
  53. Adam Znamierowski

Przypisy

  1. ↑ Rezolucja Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego – Wikiźródła, wolna biblioteka, pl.wikisource.org [dostęp 2018-08-10] (pol.).
  2. ↑ Wojciech Czuchnowski: Dlaczego Szymborska potępiła księży?. Wyborcza.pl, 29 maja 2012. (pol.).
  3. ↑ Henryk Markiewicz, To była zła sprawa, „Gazeta Wyborcza”, 15 marca 2013 [dostęp 2020-06-30].


Bibliografia

  • Wojciech Czuchnowski: Blizna. Proces kurii krakowskiej 1953. Kraków: Znak, 2003, s. 216. ISBN 83-240-0271-5.

Linki zewnętrzne