Rezystancja dynamiczna

Rezystancja dynamiczna (oporność przyrostowa) – oporność dla składowej zmiennej prądu w warunkach pracy małosygnałowej. W elemencie nieliniowym opisuje zmiany zachodzące w otoczeniu obranego punktu pracy.

Rezystancję dynamiczną opisuje wzór:

${\displaystyle r={\frac {dU}{dI}}={k}\operatorname {ctg} \beta ,}$

gdzie:

${\displaystyle dU,}$ ${\displaystyle dI}$ – przyrosty napięć i natężeń w otoczeniu obranego punktu pracy,

${\displaystyle \beta }$ – kąt nachylenia stycznej do wykresu ${\displaystyle U=f(I),}$ przechodzącej przez obrany punkt pracy do osi poziomej,

${\displaystyle k}$ – współczynnik proporcjonalności zależny od obranego układu jednostek.

Rezystancja dynamiczna informuje o wartości przyrostu prądu w elemencie przy określonej zmianie napięcia. Dla elementów liniowych takich jak rezystor jest ona zawsze taka sama i równa rezystancji statycznej, dla elementów nieliniowych (np. dioda półprzewodnikowa, warystor) jest ona zmienna, zależy od wartości prądu i napięcia stałego określającego punkt pracy elementu.

Rezystancja ujemna typu N i typu S

Ujemna rezystancja dynamiczna

Niektóre elementy nieliniowe (np. dioda tunelowa, bareter, lampa neonowa) mogą wykazywać lokalną ujemną rezystancję dynamiczną (niemniej jednak w każdym punkcie charakterystyki rezystancja statyczna jest dodatnia).

Zobacz też

• składowa stała

Bibliografia

• Andrzej Syrzycki: Laboratorium elektrotechniki. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 1999, s. 48. ISBN 83-7207-126-8.