Ribaddi

Ribaddi

(Ri-ib-ad-da) w akkadyjskim zapisie klinowym[1]
Data i miejsce śmierci	XIV wiek p.n.e. najprawdopodobniej Sydon[2]
Przyczyna śmierci	przypuszczalnie zabójstwo[3]
Tytuł naukowy	władca Gebal

EA 362 jeden z listów Ribaddiego. Muzeum w Luwrze

Ribaddi^[4][5] (w innych wersjach Rib-Hadda^[6] i Ribadda^[7]) – władca miasta Gebal (przedgrecka nazwa Byblos) z czasów panowania faraonów XVIII dynastii Amenhotepa III i Echnatona (ok.1390-1335 p.n.e.) Znany z tabliczek glinianych zwanych listami z Amarna^[8], bogatej korespondencji dyplomatycznej spisanej pismem klinowym głównie w języku akkadyjskim, odnalezionej w XIX wieku w ruinach tymczasowej stolicy Echnatona w Amarna^[9].

Rys historyczny

W początkach istnienia Nowego Państwa za faraonów Totmesa I i Totmesa III (ok. 1504-1425) wschodnie wybrzeże Morza Śródziemnego od Półwyspu Synaj do rzeki Orontes (Retenu) dostało się pod panowanie egipskie. Przez kolejne dwa stulecia nie przestawało być osią sporu o strefy wpływów początkowo pomiędzy Egiptem i huryckim Mitanni, później Egiptem i państwem nowohetyckim^[10].

Władzę na tym terenie sprawowały rodzime dynastie lojalne wobec Egiptu i płacące określony trybut. Pomimo faktu, że sprawował nad nimi kontrolę urzędnik zwany rabisu (po jednym w trzech prowincjach na jakie podzielony był ten teren) posiadały one sporą autonomię, posuniętą nawet do wzajemnej rywalizacji^[4].

Syryjska polityka Hetytów a Ribaddi

Seria tabliczek będących zapisem zatargów władcy Gebal z niejakim Abdi-Aszirtą władcą Amurru i później jego synami daje doskonały obraz umacniania się wpływów hetyckich w Syrii kosztem Mitanni, a później także Egiptu. Są to zapowiedzi wielkiego konfliktu jaki rozgorzeje kilkadziesiąt lat później pomiędzy Setim I i Ramzesem Wielkim, a Muwatallisem II zakończonego bitwą pod Kadesz^[11].

Listy Ribaddiego do faraonów mają charakter informacyjny, aplikacyjny lub oskarżycielski i stanowią niebagatelną część wszystkich odnalezionych w Amarna tabliczek (60 z ok. 380). Są również ważnym świadectwem sytuacji wewnętrznej egipskiej Syropalestyny oraz zaskakującej samodzielności niektórych władców, zręcznie lawirujących pomiędzy rywalizującymi potęgami.

EA 75, 89 i 126

W serii sprawozdań Ribaddi informuje o zajęciu przez Hetytów wszystkich ziem w Amurru (północna Syria) należących dotąd do Mitanni i zdradzie egipskiego wasala Abdi-Aszirty, który podbił wszystkie miasta w części tego kraju należącej do Egiptu w porozumieniu z najeźdźcą^[12]. W EA 126 oskarża synów Abdi-Aszirty o przejęcie złota należącego do faraona i rychłym ataku na zarządzany przez niego Gebal^[13]. W EA 89 przekazana zostaje informacja o przewrocie i zabójstwie regenta miasta Tyr wraz z rodziną Ribaddiego (siostra i jej dzieci), która została tam odesłana ze względu na zagrożenie ze strony książąt amoryckich^[14].

EA 60 i 101

Pomimo oskarżeń Ribaddiego Abdi-Aszirta w wiernopoddańczym liście EA 60 zapewnia faraona, że cała akcja miała umocnić panowanie Egipcjan w Amurru^[15]. W EA 101 niewiadomego autorstwa pojawia się niezwykle zaskakująca informacja o śmierci Abdiaszirty^[16].

Korzystna dla Ribaddiego sytuacja nie trwała jednak długo. Rządy nad syryjskim dominium jego dotychczasowego wroga przejął syn Aziru, który kontynuował politykę ojca. W samym Gebal dokonał się zamach stanu i dotychczasowy władca został usunięty przez swojego brata Ilirabiego o czym dowiadujemy się z listu faraona do Aziru (EA 162). Po tych wydarzeniach Ribaddi znalazł się na wygnaniu w Sydonie i z dużym prawdopodobieństwem został zamordowany^[2][3].

Wydaje się, że korespondencja władcy Gebal nie robiła zbytniego wrażenia na dworze faraona. W EA 117 znajduje się cytat z listu królewskiego wyraźnie wskazujący na zniecierpliwienie (Dlaczego do mnie napisałeś?^[17]). Terytorium Syropalestyny było traktowane w sposób czysto imperialny i chodziło o zwykłą eksploatację tych obszarów^[18]. Możliwe również, że nad Nilem dysponowano lepszymi sprawozdaniami egipskich namiestników, które nie zachowały się do naszych czasów^[4]. Najpewniej jednak Echnaton zajęty reformą religijną po prostu nie interesował się konfliktami pomiędzy swoimi wasalami, dopóki nie zostały zagrożone interesy Egiptu^[19].

Przypisy

Bibliografia

• M.L. Bierbrier: Historical Dictionary of Ancient Egypt. Lanham, Maryland; Toronto; Plymouth, UK: The Scarecrow Press, Inc., 2008. ISBN 978-0-8108-5794-0.
• T. Bryce: The Kingdom of the Hitties. Oksford, Nowy Jork: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-927908-1.
• T. Bryce: Letters of the Great Kings of the Ancient Near East. Londyn, Nowy Jork: Routledge, 2003. ISBN 0-203-56985-7.
• R.C. Conder: The Tell Amarna Tablets. Londyn: The Committee of the Palestine Exploration Fund, 1893.
• N. Grimal: Dzieje starożytnego Egiptu. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2004. ISBN 83-06-02917-8.
• S. Izre'el: The Amarna Letters from Canaan (ang.). W: Language, Writing and Literature [on-line]. academia.edu. [dostęp 2013-07-03].Sprawdź autora:1.
• H. Klengel: Historia i kultura starożytnej Syrii. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1967.
• E. i H. Klengel: Hetyci i ich sąsiedzi. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974.Sprawdź autora:1.
• G. Steindorff, K.C. Seele: When Egypt Ruled the East. Chicago, Londyn: The University of Chicago Press, 1942. ISBN 0-226-77198-9.

Linki zewnętrzne

• Cuneiform Digital Library Initiative (ang.). cdli.ucla.edu. [dostęp 2013-07-06].
• The Encyclopedia of El Amarna Research Tool (ang.). W: The California Institute for Ancient Studies [on-line]. specialtyinterests.net. [dostęp 2013-07-04].