Richard Anuszkiewicz

Richard Anuszkiewicz
Imię i nazwisko

Richard Joseph Anuszkiewicz

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1930
Erie

Data i miejsce śmierci

19 maja 2020
Englewood

Narodowość

amerykańska

Dziedzina sztuki

malarstwo, grafika

Epoka

op-art, hard-edge painting

Amerykański prezydent Lyndon B. Johnson przed obrazem Anuszkiewicza (1965).

Richard Joseph Anuszkiewicz[1] (ur. 23 maja 1930 w Erie, zm. 19 maja 2020 w Englewood[1][2]) – amerykański malarz i grafik, przedstawiciel op-artu i hard-edge paintingu.

Życiorys

Urodzony 23 maja 1930 w Erie w stanie Pensylwania jako syn emigrantów z Polski, Adama Anuszkiewicza i Wiktorii z Jankowskich[1]. Uczył się w Cleveland Institute of Art, w stanie Ohio, w latach 1948–1953. Ukończył studia na wydziale Sztuki i Architektury Uniwersytetu Yale'a (razem z Josefem Albersem), gdzie uzyskał tytuł magistra sztuk pięknych. Wyróżnikiem sztuki Richarda Anuszkiewicza od początku jego twórczości była linia – świadczy o tym napisana u Josefa Albersa praca studencka, zatytułowana Kreacja przestrzeni poprzez rysunek linii. Był jednym z prekursorów op-artu, kierunku panującego w sztuce w latach 60. XX wieku.

Działalność artystyczna

Po ukończeniu serii grafik i obrazów, tytułowanych podobnie jak serigrafieŚwiątynia Ognistej Czerwieni, czy Świątynia Wieczornej Żółcieni – Anuszkiewicz zrealizował serię dużych, malowanych obiektów z drewna, o różnych kształtach, bezpośrednio wchodzących w przestrzeń. Dzięki niewielu zabiegom – poprzez zróżnicowanie grubości pionowych linii jednej barwy, położonych na skontrastowanym, prawie monochromatycznym tle – artysta doprowadzał do przestrzennego promieniowania koloru. Prace te, których źródłem była między innymi „Świątynia Złotej Czerwieni”, zostały skonstruowane inaczej niż wcześniejsze op-artowskie obrazy – bez wykorzystywania typowej dla tego kierunku iluzji optycznej i jej percepcji.

W nowym cyklu Anuszkiewicza dostrzeżono nie tylko umiejętność manipulowania układami form i kolorów, zasadniczych dla op-artu, ale także obecność głębszych, kreujących całe dzieło „demiurgicznych” idei, odnoszących się do całości rzeczywistości. Wiedzę o iluzyjnym sposobie budowania form i możliwościach wywoływania przez nie poczucia ruchu, artysta od dawna miał już za sobą: z początkiem lat sześćdziesiątych zrealizował wiele prac, w których zajmowało go pozorne poruszanie się zgeometryzowanych figur w przestrzeni. W tym samym czasie w innych obrazach sugerował istnienie ruchu i pulsowanie płaszczyzn, posługując się głównie diagonalnie ustawionym kolorem.

Najchętniej wykorzystywał jednak regularne figury i linie proste. To właśnie one najczęściej konstruowały zgeometryzowane, podstawowe formy. Ich poetyczność i rzeczowość podkreślały oszczędnie stosowane barwy – zindywidualizowane w tonacjach, obecne w postaci wytrawnych, długich linii, wywoływały wrażenie promieniowania światła lub pulsowania płaszczyzn.

W połowie lat osiemdziesiątych krytycy amerykańscy uznali Anuszkiewicza za jednego z najważniejszych twórców op-artu, kontynuującego tradycje wielkiej klasyki malarskiej. Wymieniali przy tym nie tylko nazwiska Mondriana, Malewicza i Albersa, ale także Moneta, Seurata czy Matisse’a, uważając że kreowana przez Anuszkiewicza przestrzeń, jest uzyskiwana poprzez specyficzny sposób stosowania linii i koloru.

Wystawy

  • 1955: Butler Art Institute, Youngstown
  • 1960: The Contemporaries, Nowy Jork
  • 1961: The Contemporaries, Nowy Jork
  • 1963: The Contemporaries, Nowy Jork
  • 1965: Sidney Janis Gallery, Nowy Jork
  • 1966: Cleveland Museum of Art
  • 1967: Sidney Janis Gallery, Nowy Jork
  • 1967: Galerie der Spiegel, Kolonia
  • 1967: The Hopkins Center, Hanover
  • 1968: Kent State University, Kent
  • 1969: Sidney Janis Gallery, Nowy Jork
  • 1971: Sidney Janis Gallery, Nowy Jork
  • 1972: De Cordova Museum, Lincoln
  • 1972: Jacksonville Art Museum, Jacksonville
  • 1972: Loch Haven Art Center, Orlando
  • 1973: Sidney Janis Gallery, Nowy Jork
  • 1973: Summit Art Center, Summit
  • 1975: Andrew Crispo Gallery, Nowy Jork
  • 1976: Andrew Crispo Gallery, Nowy Jork
  • 1976: Ulrich Museum of Art, Wichita
  • 1976: La Jolla Museum of Contemporary Art, La Jolla
  • 1976: Fairlawn Public Library, Fair Lawn
  • 1977: University Art Gallery, Berkeley
  • 1977: Columbus Museum of Art, Columbus
  • 1978: Ringling Museum, Sarasota
  • 1978: Allentown Art Museum, Allentown
  • 1979: Alex Rosenberg Gallery, Nowy Jork
  • 1979: Instytut Sztuki Clarków, Williamstown
  • 1980: Brooklyn Museum, Brooklyn, Nowy Jork
  • 1980: Carnegie Institute of Art, Pittsburgh
  • 1981: University Fine Arts Galleries, Tallahassee
  • 1981: Carnegie Institute of Art, Pittsburgh
  • 1981: Lowe Arts Museum, Coral Gables
  • 1982: Museum of Art, Fort Lauderdale
  • 1982: Museo Rayo, Roldanillo, Valle del Cauca
  • 1982: Centro Colombo-Americano, Bogota
  • 1982: Fairlawn Public Library, Fair Lawn
  • 1983: Atlantic Center For The Arts, New Smyrna Beach
  • 1984: Pembroke Gallery, Houston
  • 1984: Butler Art Institute, Youngstown
  • 1984: The Heckscher Museum, Huntington
  • 1984: Graham Modern, Nowy Jork
  • 1984: Canton Art Institute, Canton
  • 1985: Schweyer-Galdo Galleries, Pontiac
  • 1985: Hokin/Kaufman Gallery, Chicago
  • 1985: Charles Foley Gallery, Columbus
  • 1986: Brevard Art Center and Museum, Melbourne
  • 1986: Tampa Museum, Tampa
  • 1986: Pelham Art Center, Pelham

Przypisy

  1. a b c Jillian Steinhauer: Richard Anuszkiewicz, Whose Op Art Caught Eyes in the ’60s, Dies at 89 (ang.). The New York Times, 2020-05-25. [dostęp 2020-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-26)].
  2. Richard Anuszkiewicz (1930–2020) (ang.). Artforum International Magazine, 2020-05-23. [dostęp 2020-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-26)].

Bibliografia

  • David Madden i Nicholas Spike. Richard Anuszkiewicz: Catalogue Raisonné, Florencja: Centro Di Edizioni, 2010, centrodi.it.
  • Thomas Buchsteiner i Ingrid Mossinger (ed.). Anuszkiewicz Op Art, Ostfildern: Hatje Cantz Verlag / Hatje Cantz Publishers, 1997, ISBN 978-3-7757-0671-1, hatjecantz.de.
  • Getulio Alviani, Margaret A. Miller, Giancarlo Pauletto. Richard Anuszkiewicz: Opere 1961-1987, Pordenone: Centro Culturale Casa A. Zanussi, 1988.
  • Karl Lunde and Richard Anuszkiewicz. Anuszkiewicz. Nowy Jork: Harry N. Abrams Inc., 1977, ISBN 0-8109-0363-6.
  • Neil K. Rector, Floyd Ratliff, Sanford Wurmfeld. Color Function Painting: The Art of Josef Albers, Julian Stanczak and Richard Anuszkiewicz. Winston-Salem: Wake Forest University Fine Arts Gallery, 1996.
  • Marshall N. Price. "Anuszkiewicz, Richard", in: The Abstract Impulse: fifty years of abstraction at the National Academy, 1956-2006, Nowy Jork: National Academy Museum, 2007, str. 34.
  • Jeanne Kolva. "Anuszkiewicz, Richard", in: Encyclopedia of New Jersey, Maxine N. Lurie and Marc Mappen (ed.), Rutgers University Press, 2004, str. 30.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Johnson Fulbright Square Circle.tif
U.S. President Lyndon Baines Johnson and U.S. Senator J. William Fulbright inspect "Squaring the Circle", a bright red 1963 painting by Richard Anuszkiewicz, at the 1965 White House Arts Festival.