Richard E. Grant

Richard E. Grant
Ilustracja
Richard E. Grant (2014)
Imię i nazwisko

Richard Grant Esterhuysen

Data i miejsce urodzenia

5 maja 1957
Mbabane, Suazi

Zawód

aktor, scenarzysta, reżyser

Współmałżonek

Joan Washington
(od 1986)

Lata aktywności

od 1987

Strona internetowa

Richard E. Grant, właściwie Richard Grant Esterhuysen[1] (ur. 5 maja 1957 w Mbabane) – brytyjski aktor, scenarzysta i reżyser.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się i dorastał w Mbabane w Suazi (obecnie Eswatini) w rodzinie wywodzącej się z Anglii, Holandii / Afrykanerzy i Niemiec[2] jako syn Leonne i Henrika Esterhuysena[3]. Wychowywał się z młodszym bratem, Stuartem. Jego ojciec był szefem resortu edukacji z ramienia brytyjskiego rządu Protektorat[4]. Jego rodzice rozwiedli się, gdy Grant miał jedenaście lat; pod wpływem cudzołóstwa matki z najlepszym przyjacielem ojca, którego epizodu Grant był świadkiem[5]. Grant pozostał z ojcem, który został poproszony o pozostanie na stanowisku ministra edukacji po odzyskaniu niepodległości przez Swazi w 1969, ale zaczął nadużywać alkoholu tak bardzo, że kiedyś strzelił z pistoletu w Granta[5]. Jego ojciec w końcu zmarł na raka w 1981 w wieku 51 lat, wkrótce po tym, jak Grant ukończył Waterford Kamhlaba United World College of Southern Africa (WKUWCSA) oraz studia dramatu i języka angielskiego na Uniwersytecie Kapsztadzkim w Południowej Afryce[6], gdzie był także współzałożycielem grupy teatralnej.

Kariera

29 kwietnia 1982 przybył do Anglii, aby spróbować swoich sił jako aktor[7]. Po przeprowadzce przyjął pseudonim i zarejestrował się w Equity. Pracował jako kelner w Covent Garden. Następnie rozpoczął pracę w jednym z londyńskich teatrów. Wystąpił w telewizji jako Anton w sitcomie BBC One Słodka szesnastka (Sweet Sixteen, 1983) u boku Victora Spinettiego i satyrze BBC (1986, 1989) z Garym Oldmanem. Na dużym ekranie zadebiutował w tytułowej roli w komediodramacie Bruce’a Robinsona Withnail i ja (Withnail & I, 1987)[8], gdzie wspólnie z Paulem McGannem stworzył duet niespełnionych aktorów uzależnionych od alkoholu, marihuany i LSD.

Grant grywał potem zazwyczaj role drugoplanowe, w tym w melodramacie Martina Scorsese Wiek niewinności (1993)[9] u boku Daniela Daya-Lewisa, Michelle Pfeiffer i Winony Ryder oraz czarnej komedii Roberta Altmana Prêt-à-Porter (1994)[10]. Jako Darwin Mayflower w komedii kryminalnej Hudson Hawk (1991) z Bruce’em Willisem był nominowany do Złotej Maliny w kategorii „najgorszy aktor drugoplanowy”. Za kreację Jacka Hocka w dramacie kryminalnym Czy mi kiedyś wybaczysz? (Can You Ever Forgive Me?, 2018) został uhonorowany Nagrodą Satelity oraz zdobył nominację do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego[11], a także do Złotego Globu, nagrody BAFTA i Nagrody Gildii Aktorów Ekranowych[12].

W 2009 wziął udział w akcji Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody - ochrony ryb w wodach europejskich[13][14].

Wybrana filmografia

Filmy

Dubbing

Seriale telewizyjne

Dubbing

Przypisy

  1. ↑ Richard E. Grant. Listal. [dostęp 2016-03-03]. (ang.).
  2. ↑ Richard E. Grant Biography. Yahoo!. [dostęp 2020-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-21)]. (pol.).
  3. ↑ Richard E. Grant Biography (1957-). Film Reference. [dostęp 2020-02-21]. (ang.).
  4. ↑ Dominik Jedliński (2019-02-27): Richard E. Grant: tajemnice zaklęte w oczach. Onet.pl. [dostęp 2020-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-21)]. (pol.).
  5. ↑ a b Carlo Cavagna: Profile & Interview: Richard E. Grant. AboutFilm.Com. [dostęp 2020-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-05)]. (ang.).
  6. ↑ Grant, Richard E. 1957- (Richard Esterhuysen). Encyclopedia.com. [dostęp 2014-07-05]. (ang.).
  7. ↑ John Preston (2011-05-22): Hay Festival 2011: Wywiad z Richardem E. Grantem. „The Daily Telegraph”. [dostęp 2020-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-05)]. (ang.).
  8. ↑ Richard E. Grant. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-03-03]. (ang.).
  9. ↑ Richard E. Grant Facts, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2020-12-29] (ang.).
  10. ↑ Rebecca Flint Marx: Richard E. Grant Biography. AllMovie. [dostęp 2020-12-29]. (ang.).
  11. ↑ Hadley Freeman (2019-02-08): Richard E Grant: 'Ha ha! This is the ride of my life!'. „The Guardian”. [dostęp 2020-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-05)]. (ang.).
  12. ↑ Richard E. Grant Awards. AllMovie. [dostęp 2020-12-29]. (ang.).
  13. ↑ Jay Rayner (2009-06-15): Celebrity full frontal assaults. „The Guardian”. [dostęp 2020-12-29]. (ang.).
  14. ↑ Stars get naked for the love of fish. Deutsche Welle. [dostęp 2020-12-29]. (ang.).
  15. ↑ Nazwiska postaci według tłumaczenia Stanisława Barańczaka

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Richard E Grant 2014.jpg
Autor: See Li from London, UK, Licencja: CC BY 2.0
Richard E Grant at Nelson Mandela remembered at Westminster Abbey memorial