Richard Gere

Richard Gere

(c) Maximilian Bühn, CC-BY-SA 4.0 Richard Gere (2017)
Imię i nazwisko	Richard Tiffany Gere
Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1949 Filadelfia
Zawód	aktor, producent filmowy
Współmałżonek	Cindy Crawford (1991−1995; rozwód) Carey Lowell (2002–2016; rozwód) Alejandra Silva (od 2018)
Lata aktywności	od 1973

Richard Tiffany Gere^[1][2][3] (ur. 31 sierpnia 1949^[4] w Filadelfii^[5]) – amerykański aktor i producent filmowy pochodzenia irlandzkiego^[6].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Północnym Syracuse w stanie Nowy Jork w rodzinie metodystów jako drugi z pięciorga dzieci Doris Ann (z domu Tiffany, 1924–2016) i Homera George’a Gere (1922–1999)^[7], farmera i agenta ubezpieczeniowego Nationwide Mutual Insurance Company^[8]. W 1967 ukończył szkołę średnią North Syracuse Central High School^[9].

W młodości interesował się muzyką i muzykował sobie w domu wraz z braćmi i siostrami. W wieku 18 lat po otrzymaniu stypendium sportowego zaczął studia na wydziale filozofii i dramatu Uniwersytetu Stanowego Massachusetts w Amherst, gdzie występował na studenckiej scenie. Po dwóch latach w 1969 porzucił studia i założył zespół rockowy Strangers, który szybko się rozpadł w atmosferze wzajemnych pretensji. Wkrótce potem zaczął występować na scenie Provincetown Playhouse i Seattle Repertory Theatre^[10].

Kariera

Pojawił się po raz pierwszy na małym ekranie w telewizyjnym dramacie ABC Chelsea D.H.O. (1973). Dwa lata później trafił na kinowy ekran w dramacie kryminalnym Raport dla komisarza (Report to the Commissioner, 1975) z Hectorem Elizondo, wystąpił gościnnie w jednym z odcinków serialu CBS Kojak (1976). Został dostrzeżony w roli barowego podrywacza w dramacie Richarda Brooksa W poszukiwaniu idealnego kochanka (Looking for Mr. Goodbar, 1977) z Diane Keaton, gdzie emanował witalizmem i zmysłowością, elektryzował spojrzeniem małych, ale wyrazistych oczu, niepokoił pojawiającym się czasem uśmiechem drapieżnika. Stworzył wyrazistą i sympatycznie wyciszoną postać amerykańskiego żołnierza w melodramacie wojennym Jankesi (Yanks, 1979). Za rolę romantycznego farmera i zdolnego do zbrodni kochanka w dramacie Niebiańskie dni (Days of Heaven, 1978) z Samem Shepardem został uhonorowany włoską nagrodą David di Donatello^[11]. W 1980 zdobył nagrodę Theatre World za rolę Maxa, homoseksualnego mieszkańca Dachau, ofiary Holocaustu w sztuce Bent na Broadwayu^[12].

W thrillerze Amerykański żigolak (American Gigolo, 1980) zagrał utrzymanka bogatych kobiet, oskarżonego o zamordowanie jednej z nich. Sugestywną i przemyślaną kreacją Zacka Mayo w melodramacie o moralnych problemach kariery wojskowej Oficer i dżentelmen (An Officer and a Gentleman, 1982) z Debrą Winger i Davidem Caruso zdobył nominację do nagrody Złotego Globu. Utrzymany w poetyce jaskrawych wideoklipów remake obrazu Jean-Luca Godarda – Do utraty tchu (Breathless, 1983) u boku Valérie Kaprisky stał się niepowodzeniem. W gangsterskiej opowieści Francisa Forda Coppoli Cotton Club (The Cotton Club, 1984) zagrał świetnie zapowiadającego się muzyka jazzowego, który ratuje życie jednemu z najgroźniejszych gangsterów w mieście. Ekranowa biblijna postać Dawida w hollywoodzkiej produkcji Król Dawid (King David, 1985) otrzymała nominację do Złotej Maliny dla najgorszego aktora^[11]. Zebrał przychylne recenzje za rolę skorumpowanego i bezwzględnego policjanta w dreszczowcu Wydział wewnętrzny (Internal Affairs, 1990) z Andy Garcią i Williamem Baldwinem. Niebywałym sukcesem okazała się kreacja bogacza zakochanego w prostytutce w komedii romantycznej Pretty Woman (1990) z Julią Roberts, za którą był nominowany do nagrody Złotego Globu^[11]. W roku 1999 został mianowany przez „People” najseksowniejszym mężczyzną na świecie^[13]. Postać adwokata-mistrza manipulacji mediami i opinią publiczną w kryminalnej komedii muzycznej Chicago (2002) z Catherine Zeta-Jones i Renée Zellweger przyniosła mu nagrodę Złotego Globu^[11].

Zajął się także dubbingiem, m.in. jako Clair Patterson w serialu Cosmos: A Spacetime Odyssey (2014)^[14].

Był na okładkach magazynów, takich jak „Vogue”, „Rolling Stone”, „People”, „Esquire”, „After Dark”, „GQ”, „Bravo”, „Interview”, „Vanity Fair”, „Cosmopolitan” i „L’Uomo Vogue”^[15].

Życie prywatne

Spotykał się z Dianą Ross (1966), Carole Mallory (1970–1975), Barbarą Carrerą (1970), Penelope Milford (1971–1978), dyrektor Columbia Pictures Dawn Steel (1975–1978), Dalilą Di Lazzaro (1978–1980), modelką Tiną Chow (1950, zm. 1992 na AIDS), malarką Sylvią Martins-Niarchos, modelką Laurą Bailey (1980–1982), Barbrą Streisand (1980), Priscillą Presley (1983) i Kim Basinger (1986)^[16]. W lipcu 1987 poznał modelkę Cindy Crawford, z którą 12 grudnia 1991 w Las Vegas zawarł związek małżeński. Jednak w 1995 doszło do rozwodu^[17]. Spotykał się z Julią Roberts (1989), Laurą Bailey (1995) i Umą Thurman (w styczniu 1996). W latach 90. związany był także z modelką Elizabeth Nottoli i projektantką mody Diane von Furstenberg^[18].

W lutym 1996 związał się z modelką i aktorką Carey Lowell, powszechnie znaną z roli Pam Bouvier w serii o Jamesie Bondzie Licencja na zabijanie (Licence to Kill, 1989) z Timothy Daltonem. Wzięli ślub 9 listopada 2002. Mają syna Homera Jamesa Jigme (ur. 6 lutego 2000)^[19]. We wrześniu 2013, po 11 latach małżeństwa, doszło do separacji, a 18 października 2016 w New York Supreme Court rozwiedli się^[20][21]. W kwietniu 2018 poślubił hiszpańską aktywistkę – Alejandrę Silvę^[22]. W sierpniu 2018 para ogłosiła, że spodziewają się pierwszego dziecka^[23][24].

Filmografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Richard Gere w bazie IMDb (ang.)
• Richard Gere w bazie Filmweb