Richard Lydekker

Richard Lydekker
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1849
Londyn

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 1915
Harpenden

Zawód, zajęcie

przyrodnik, geolog, zoolog

Alma Mater

Trinity College, Cambridge

Pracodawca

Muzeum Historii Naturalnej w Londynie

Odznaczenia
Lyell Medal (1902)

Richard Lydekker (ur. 25 lipca 1849, zm. 16 kwietnia 1915) – angielski przyrodnik, geolog i autor wielu książek z dziedziny historii naturalnej[1]. Członek Royal Society, Geological Society of London i Zoological Society of London.

Biografia

Richard Lydekker urodził się w Tavistock Square w Londynie. Jego ojciec, Gerard Wolfe Lydekker, był prawnikiem, miał holenderskie korzenie. Rodzina przeniosła się do Harpenden Lodge wkrótce po narodzinach Richarda[2]. Lyddeker od 1867 roku kształcił się w Trinity College w Cambridge, gdzie w 1872 roku uzyskał bakalaureat z historii naturalnej[3]. W 1874 roku dołączył do Geological Survey of India[3] i prowadził badania z zakresu paleontologii kręgowców w północnych Indiach (szczególnie w Kaszmirze). Pozostał na tym stanowisku aż do 1882 roku. W Indiach skupił się na badaniach nad palaeofauną Siwaliku, które zostały opublikowane na łamach „Palaeontologia Indica”. W latach 1882–1896 był kustoszem zbiorów paleontologicznych w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie[3], gdzie odpowiadał za katalogowanie kopalnych ssaków, gadów i ptaków, które opisał w Catalogue (10 tomów, 1891)[4].

Lydekker opisał i nazwał różne taksony, w tym mangabę złotobrzuchą (Cercocebus chrysogaster)[5], nialę górską (Tragelaphus buxtoni)[6], czy rodzinę nietoperzy – płatkonosowate (Hipposideridae)[7]. Nazwy systematyczne taksonów, które Lydekker jako pierwszy opisał naukowo są oznaczane skrótem „Lydekker”[5]. Na jego cześć nazwano m.in.: lori szarego (Loris lydekkerianus)[8].

W 1882 roku poślubił Lucy Marianne Davys, córkę pastora z Wheathampstead[3].

Członek Royal Society (od 1894), Geological Society od London (od 1883) i Zoological Society of London (od 1880)[3].

Biogeografia

Mapa ukazująca linię Lydekkera w odniesieniu do linii Wallace’a i Webera, a także prawdopodobny zasięg lądu w czasie maksimum ostatniego zlodowacenia, gdy poziom morza był ponad 110 m niższy niż współcześnie

Lydekker wywarł wpływ na światową biogeografię. W 1895 roku wyznaczył biogeograficzną granicę przez Indonezję, znaną jako linia Lydekkera, która oddziela region zwany Wallacea(ang.) na zachodzie od Australii-Nowej Gwinei na wschodzie. Za nią wyłania się krawędź Sahulu, obszaru płytkiej wody od Nowej Gwinei po Australię, z Wyspami Aru na jego zachodniej krawędzi. Wraz z linią Wallace’a i linią Huxleya wskazuje na wyraźny wpływ geologii na biogeografię regionu, czego nie widać tak wyraźnie w innych częściach świata[9].

Pierwsza kukułka

Lydekker rozbawił opinię publiczną dwoma listami napisanymi do „The Timesa” w 1913 roku, w których pisał, że 6 lutego słyszał kukułki, co było sprzeczne z informacjami zawartymi w książce Williama Yarrella A History of British Birds (1843), w której autor pisał jakoby było wątpliwe, by ptaki te mogły wrócić przed kwietniem. W drugim liście, napisanym sześć dni później, 12 lutego 1913 roku, przyznał, że „głos ten wydał pomocnik murarza”. Listy z doniesieniami o pierwszej kukułce stały się tradycją w gazecie[10].

Wyróżnienia

Lydekker otrzymał w 1902 roku od Geological Society of London Medal Lyella[11].

Prace

Ukwiały autorstwa Giacomo Merculiano w pracy Lydekkera z 1893 The Royal Natural History
Orzeł przedni powracający z ofiarą do gniazda, w The Royal Natural History
Strona 76 książki Wild Oxen, Sheep & Goats of all Lands, Living and Extinct ze zdjęciem zastrzelonego żubra kaukaskiego
  • Catalogue of the Fossil Mammalia in the British Museum (Natural History), 5 vols. (1885–1887)
  • A Manual of Palaeontology (wraz z Henrym Alleyne’em Nicholsonem, 2 vols., 1889)
  • Phases of Animal Life[12] (1892)
  • The Royal Natural History[13][14] (wraz z W. H. Flowerem), 6 vols., 12 sec. (1893–1896)
  • A Hand-book to the Marsupialia and Monotremata (1894)
  • Life and Rock: A Collection of Zooogical and Geological Essays (1894)
  • A Geographical History of Mammals (1896)
  • A Hand-book to the British Mammalia (1896)
  • A Handbook to the Carnivora: part 1 : cats, civets, and mongooses (1896)
  • The Deer of all Lands: A history of the family Cervidae, living and extinct (1898)
  • Wild Oxen, Sheep & Goats of all Lands, Living and Extinct (1898)
  • The Wild Animals of India, Burma, Malaya, and Tibet[15] (1900)
  • The great and small game of Europe, western & northern Asia and America (1901)
  • The New Natural History 6 vols. (1901)
  • Living Races of Mankind: A popular illustrated account of the customs, habits, pursuits, feasts, and ceremonies of the races of mankind throughout the world, 2 vols. (1902)[16], wraz z Henrym Neville’em Hutchinsonem i Johnem Walterem Gregorym
  • Mostly Mammals: Zoological Essays (1903)
  • Guide to the Gallery of Reptilia and Amphibia in the British museum (1906)
  • Sir William Flower (1906)
  • The Game Animals of India, Burma, Malaya, and Tibet (rev. ed.) (1907)
  • Guide to the Great Game Animals (Ungulata) in British Museum (1907)
  • Guide to the Specimens of the Horse Family (Equida) in British Museum (1907)
  • The Game Animals of Africa[17] (1908)
  • A Guide to the Domesticated Animals (other than horses) (1908)
  • Guide to the Whales, Porpoises, and Dolphins (order Cetacea) (1909)
  • Wiele artykułów w Encyclopadii Britannica, 1911
  • Animal Portraiture (1912)[18]
  • The Horse and its Relatives (1912)
  • The Sheep and its Cousins (1912)
  • Catalogue of the heads and horns of Indian big game bequeathed by A. O. Hume ... to the British Museum (Natural History) (1913)
  • Catalogue of the ungulate mammals in the British Museum (Natural History) 5 vols. (1913–1916)
  • Wild life of the World: a descriptive survey of the geographical distribution of animals 3 vols. (1916)

Przypisy

  1. ↑ Lydekker, Richard. „Who’s Who”. 59, s. 1096, 1907 (ang.). [dostęp 2017-01-21]. 
  2. ↑ Obituary. „The Ibis”. 57 (3), s. 617–620, 1915. DOI: 10.1111/j.1474-919X.1915.tb08208.x (ang.). 
  3. ↑ a b c d e Lydekker, Richard. „A Cambridge Alumni Database”. Cambridge University (ang.). [dostęp 2-17-01-21]. zły zapis daty dostępu
  4. ↑ Lydekker, Richard (ang.). Encyclopaedia Britannica. [dostęp 2017-01-21].
  5. ↑ a b J.A. Hart, J. Thompson, Cercocebus chrysogaster, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2017-02-08] (ang.).
  6. ↑ IUCN SSC Antelope Specialist Group, Tragelaphus buxtoni, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2017-02-08] (ang.).
  7. ↑ Hipposideridae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2017-02-08] (ang.).
  8. ↑ Loris lydekkerianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] [dostęp 2017-02-13] (ang.).
  9. ↑ Rosemary G. Gillespie, D.A. Clague: Encyclopedia of Islands. University of California Press, 2009, s. 447. ISBN 978-0-520-25649-1. (ang.)
  10. ↑ Gregory, Kenneth: First Cuckoo: Letters to „The Times”, 1900-75. Allen & Unwin, 1976. (ang.)
  11. ↑ The Geological Society of London. „The Times”, s. 6, 24 lutego 1902 (ang.). 
  12. ↑ Catalog Record: Phases of animal life, past and present – Hathi Trust Digital Library (ang.). W: hathitrust.org [on-line].
  13. ↑ Catalog Record: The royal natural history – Hathi Trust Digital Library (ang.). W: hathitrust.org [on-line].
  14. ↑ The Royal Natural History (ang.). Archive.org.
  15. ↑ Catalog Record: The wild animals of India, Burma, Malaya, and... – Hathi Trust Digital Library (ang.). W: hathitrust.org [on-line].
  16. ↑ Henry Neville Hutchinson, Living races of mankind. A popular illustrated account of the customs, habits, pursuits, feasts, and ceremonies of the races of mankind throughout the world, [w:] Internet Archive [online], Hutchinson & Co [dostęp 2017-02-08] (ang.).
  17. ↑ Catalog Record: The game animals of Africa – Hathi Trust Digital Library (ang.). W: hathitrust.org [on-line].
  18. ↑ Lydekker, Richard, 1849–1915: Details – Animal portraiture / – Biodiversity Heritage Library (ang.).

Media użyte na tej stronie

Actiniaria.jpg
Various examples of sea anemones (1893 print).
The royal natural history (1893) (14761853746).jpg
Autor: Internet Archive Book Images, Licencja: No restrictions

Identifier: royalnaturalhist47lyde (find matches)
Title: The royal natural history
Year: 1893 (1890s)
Authors: Signed by Joseph Wolf. Lydekker, Richard, 1849-1915 Sclater, Philip Lutley, 1829-1913 Frostick, W. B., former owner. DSI Brooks, W. T., former owner. DSI
Subjects: Zoology Natural history
Publisher: London and New York : Frederick Warne & Co.
Contributing Library: Smithsonian Libraries
Digitizing Sponsor: Smithsonian Libraries

View Book Page: Book Viewer
About This Book: Catalog Entry
View All Images: All Images From Book
Click here to view book online to see this illustration in context in a browseable online version of this book.

Text Appearing Before Image:
THE FEATHERED JIETATARSUS OF THE GOLDEN EAGLE. 224 DIURNAL BIRDS OF PREY. some tinge of brown. Inferior in courage to the falcons, the eagles are muchsuperior in this respect to the kites and buzzards; and, while the majority killtheir own prey, few will refuse to eat the carcases of such animals as they maylind dead, and some feed greedily on carrion. The range of the genus includesthe whole of Europe and Africa, and the greater part of Asia, but stops short ofthe Malayan region and does not extend to Australia. In America eagles are foundas far south as Mexico. From its large size and magnificent appearance, the golden eagle(Aqiiila clirysaetiis) has by almost universal assent been regardedas the king of birds, although the tendency of modern writers has been ratherto detract from the boldness and fierceness of its character, and one at least has Golden Eagle.
Text Appearing After Image:
GOLDEX EAGLE b EYIUE. even gone so far as to suggest the accusation of downright cowardice. All, how-ever, who have enjoyed (as the writer has) the opportunity of seeing the flightof this splendid l^ird, are in full accord as to its power and majestic character. The female of the golden eagle usually attains a length of 351 inches, whilethe male is some 3 inches less. In the fully adult bird, the pointed featherscovering the head and neck are rufous brown, tending to tawnj^ on the back ofthe neck; while the general colour of the plumage of the upper-parts is blackishbrown, with light margins to the feathers of the niiddle of the back and the wing-coverts. The primary quills are nearly black ; the feathers of the abdomen, thighs,and legs, pale brown; and the remainder of the under-parts blackish brown. Thetail is blackish at the tip and browner towards the root, where it is mottled withashy grey, while it is crossed near the middle with one or two greyish bands Thebeak is bluish horn-c

Note About Images

Please note that these images are extracted from scanned page images that may have been digitally enhanced for readability - coloration and appearance of these illustrations may not perfectly resemble the original work.
Wild oxen, sheep and goats of all lands, living and extinct (Page 76, Fig. 15) BHL9370028.jpg

76
Oxen
...
Fig. 15.—Dead European Bison. From Prince Demidoff's "Hunting Trips in the Caucasus."

...