Richie Kotzen

Richie Kotzen
ilustracja
Data i miejsce urodzenia3 lutego 1970
Reading
Instrumentygitara elektryczna, gitara basowa, pianino, perkusja
Gatunkihard rock[1], blues-rock[1], rock instrumentalny[1], heavy metal[1], metal neoklasyczny[1]
Zawódgitarzysta, kompozytor, wokalista
Aktywnośćod 1988
PowiązaniaGreg Howe, Vertú, Guthrie Govan, Glenn Hughes
Instrument
Richie Kotzen Signature Fender Stratocaster[2]
Richie Kotzen Signature Fender Telecaster[3]
Zespoły
Poison (1991-1993)
Mr. Big (1999-2002)
Forty Deuce (od 2005)
The Winery Dogs (od 2012)
Strona internetowa

Richie Kotzen (ur. 3 lutego 1970 w Reading[4]) – amerykański multiinstrumentalista (niemniej jednak jest najbardziej znany ze swojej gry na gitarze elektrycznej), kompozytor, wokalista oraz autor tekstów piosenek. Łączy w swej muzyce wpływy zarówno soulu, jazzu, bluesa, jak i hard rocka.

Muzyką zainteresował się już w dzieciństwie – od 5 roku życia gra na fortepianie, 2 lata później zainspirowany zespołem KISS rozpoczął naukę gry na gitarze elektrycznej. Gdy miał 12 lat, założył swój pierwszy zespół – Arthurs Museum, z którym koncertował w Pensylwanii, Delaware i New Jersey. W wieku 18 lat nagrał swój pierwszy album i pojawił się między innymi na okładce Guitar World Magazine, którego czytelnicy uznali Kotzena za jednego z 3 najlepszych nowych gitarzystów.

Wkrótce dołączył do glam rockowego zespołu Poison, z którym nagrał w 1993 album Native Tounge[5]. Mimo komercyjnego sukcesu został wyrzucony z zespołu z powodu romansu z byłą narzeczoną perkusisty. Kotzen poświęcił się wtedy karierze solowej.

W 1999 został zaproszony przez legendę jazzu Stanley Clarke’a do nagrania płyty z projektem Vertu. Pod koniec tego roku Richie dołączył również do hard rockowego zespołu Mr. Big[6]. W 2005 roku ukazała się płyta kolejnego zespołu z Kotzenem w składzie – Forty Deuce.

W 2006 roku otwierał japońską trasę The Rolling Stones.

W roku 2012 gitarzysta rozpoczął współpracę z Mikiem Portnoyem (Dream Theater) i Billym Sheehanem (Mr. Big), nazywając ową supergrupę The Winery Dogs[7]. Debiutancki album zespołu ukazał się w maju 2013 roku.

Dyskografia

Solo
  • (1989) Richie Kotzen
  • (1990) Fever Dream
  • (1991) Electric Joy
  • (1994) Mother Head’s Family Reunion
  • (1995) The Inner Galactic Fusion Experience
  • (1996) Wave of Emotion
  • (1996) Times Gonna Tell (EP)
  • (1997) Something to Say
  • (1998) What Is
  • (1999) Break It All Down
  • (1999) Bi-Polar Blues
  • (2001) Slow
  • (2003) Change
  • (2003) Acoustic Cuts
  • (2004) Get Up
  • (2004) The Best of Richie Kotzen
  • (2005) Ai Senshi Z×R (Muzyka z tej płyty została wykorzystana w popularnym anime Gundam)
  • (2006) Into the Black
  • (2006) Instrumental Collection: The Shrapnel Years
  • (2007) Return of the Mother Head’s Family Reunion – Japonia i Europa; W USA nosi tytuł Go Faster
  • (2008) Live in São Paulo
  • (2009) Peace Sign
  • (2011) 24 Hours
  • (2014) The Essential
  • (2015) Cannibals
  • (2017) Salting Earth
  • (2020) 50 for 50
Arthurs Museum
  • (1988) Gallery Closed
Poison
  • (1993) Native Tongue
Mr. Big
  • (1999) Get Over It
  • (2000) Deep Cuts
  • (2001) Actual Size
  • (2002) In Japan
  • (2004) Influences & Connections – Vol. 1
Forty Deuce
  • (2005) Nothing to Lose
Vertú
Wilson Hawk
  • (2009) The Road
Sass Jordan
  • (1994) Rats
Pozostałe powiązania
  • (1995) Tilt (z Gregiem Howe’em)
  • (1996) Sticky Wicked (z TM Stevensem)
  • (1996) Ground Zero (z TM Stevensem)
  • (1997) Project (z Gregiem Howe’em)
  • (1996) Only You (z TM Stevensem)
  • (1999) Not So Innocent (z Jesse’s Powertrip)
  • (2000) Mikazuki in Rock (z Mikazuki Tekkodan)
  • (2000) Submarine (z Greggiem Bissonettem)
  • (2003) All That I’d Be (ze Steve’em Saluto)
  • (2004) Nowhere To Go (z Takayoshi Ohmura)
  • (2006) Rough Beat (ze Steve’em Saluto)
  • (2006) Avalon (z Richiem Zito)
  • (2006) Erotic Cakes (z Guthrie Govan)
  • (2007) Live For Tomorrow (z Marco Mendozą)
Nagrania z różnymi artystami
  • (1991) Bill & Ted's Bogus Journey: Music from the Motion Picture
  • (1992) L.A. Blues Authority – „L.A. Blues Authority”
  • (1992) The Guitars That Rule The World – Vol. 1
  • (1994) L.A. Blues Authority Volume V: Cream Of The Crop
  • (1996) Crossfire – (A Tribute to Stevie Ray Vaughan)
  • (2000) Bat Head Soup: A Tribute to Ozzy
  • (2001) Stone Cold Queen: A Tribute to Queen
  • (2002) One Way Street: A Tribute To Aerosmith CD
  • (2002) An All Star Lineup Performing The Songs Of Pink Floyd
  • (2004) Spirit Lives On: The Music Of Jimi Hendrix Revisited Vol. 1
  • (2005) Numbers From The Beast – An All Stars Salute To Iron Maiden

Filmografia

  • Jason Becker: Not Dead Yet (2012, film dokumentalny, reżyseria: Jesse Vile)[8]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Heather Phares: Richie Kotzen Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-16].
  2. ↑ Richie Kotzen Guitar Rig Gear and Equipment (ang.). www.uberproaudio.com. [dostęp 2016-08-03].
  3. ↑ Richie Kotzen Fender Telecaster (ang.). fender.com. [dostęp 2016-08-03].
  4. ↑ Richie Kotzen (ang.). www.imdb.com. [dostęp 2016-06-16].
  5. ↑ Barry Weber: Poison Biography by Barry Weber (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-16].
  6. ↑ Greg Prato: Mr. Big Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-16].
  7. ↑ James Christopher Monger: The Winery Dogs Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-06-16].
  8. ↑ Jason Becker: Not Dead Yet (2012) (ang.). www.imdb.com. [dostęp 2016-05-28].

Media użyte na tej stronie

Richie Kotzen 2011.jpg
Autor: Jennifer Hammer, Licencja: CC BY 2.0
A cropped version of File:Rock n Roll Fantasy Camp 2011.jpg