Richie Woodhall
| Pełne imię i nazwisko | Richard James Woodhall | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 kwietnia 1968 | ||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | |||||||||||||||||||
| Wzrost | 185 cm | ||||||||||||||||||
| Kategoria wagowa | średnia | ||||||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych | |||||||||||||||||||
| Liczba walk | 29 | ||||||||||||||||||
| Zwycięstwa | 26 | ||||||||||||||||||
| Przez nokauty | 16 | ||||||||||||||||||
| Porażki | 3 | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Richard James Woodhall (ur. 17 kwietnia 1968 w Tamworth[1]) – brytyjski bokser, medalista igrzysk olimpijskich i igrzysk Wspólnoty Narodów, były zawodowy mistrz świata w wadze superśredniej.
Kariera w boksie amatorskim
Walczył w wadze lekkośredniej (do 71 kg). Zdobył w niej brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu po wygraniu trzech walk i przegranej w półfinale z Royem Jonesem Jrem ze Stanów Zjednoczonych[1]. Na mistrzostwach świata w 1989 w Moskwie przegrał w ćwierćfinale z późniejszym brązowym medalistą Rudelem Obreją z Rumunii[2].
Jako reprezentant Anglii zdobył złoty medal na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1990 w Auckland (w finale pokonał Raya Downeya z Kanady)[3].
Kariera w boksie zawodowym
Przeszedł na zawodowstwo w 1990. Początkowo walczył w wadze średniej. Był zawodowym mistrzem Wspólnoty Narodów od 1992 do 1994 i mistrzem Europy (EBU) od 1995 do 1996. 19 października 1996 zmierzył się w Upper Marlboro w walce o tytuł mistrza świata federacji WBC z obrońcą tytułu Keithem Holmesem, ale przegrał przez techniczny nokaut w 12. rundzie. Była to pierwsza zawodowa porażka Woodhalla.
27 marca 1998 w Telford pokonał jednogłośnie na punkty Thulaniego Malingę, odbierając mu tytuł mistrza świata WBC w kategorii superśredniej. Obronił ten pas wygrywając niejednogłośnie na punkty z Glennem Catleyem (5 września 1998 w Telford) i przez techniczny nokaut w 6. rundzie z Vincenzo Nardiello (13 lutego 1999 w Newcastle). 23 października tego roku w Telford Mankus Beyer pokonał go jednogłośnie na punkty i odebrał tytuł mistrzowski. Woodhall wygrał potem jedną walkę i 16 grudnia 2000 w Sheffield zmierzył się z Joe Calzaghe o tytuł mistrza świata organizacji WBO w wadze superśredniej, ale przegrał przez techniczny nokaut w 10. rundzie. Była to ostatnia walka Woodhalla. Ogółem stoczył 29 pojedynków, z których wygrał 26 (16 przed czasem) i przegrał 3[4].
Przypisy
- ↑ a b Richie Woodhall, olympedia.org [dostęp 2021-08-27] (ang.).
- ↑ 5.World Championships – Moscow, Soviet Union – September 17 – October 1 1989, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-27] (ang.).
- ↑ 14.Commonwealth Games – Auckland, New Zealand – January 24 – February 3 1990, amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-08-27] (ang.).
- ↑ Richie Woodhall, boxrec.com [dostęp 2021-08-27] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.