Rickey Parkey
Data i miejsce urodzenia | 7 listopada 1956 |
---|---|
Obywatelstwo | |
Styl walki | praworęczny |
Kategoria wagowa | junior ciężka |
Bilans walk zawodowych | |
Liczba walk | 42 |
Zwycięstwa | 22 |
Przez nokauty | 16 |
Porażki | 20 |
Ricky Parkey (ur. 7 listopada 1956 w Morristown) – amerykański bokser, były mistrz świata IBF w wadze junior ciężkiej.
Zadebiutował 24 października 1981 pokonując Phila Clinarda przez nokaut w drugiej rundzie. 11 września 1984 przegrał na punkty z przyszłym mistrzem WBC wagi junior ciężkiej – Bernardem Bentonem. 18 czerwca 1985 przegrał przez jednomyślną decyzję z byłym mistrzem WBA wagi półciężkiej Eddiem Mustafą Muhammadem. 25 października 1986 pokonał przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie Lee Roy Murphy'ego zdobywając pas federacji IBF[1]. W swojej pierwszej obronie pokonał Zambijczyka – Chisanda Mutti przez techniczny nokaut w dwunastej rundzie. Swój tytuł stracił 15 maja 1987 w walce unifikacyjnej z mistrzem WBA Evanderem Holyfieldem, przegrywając przez TKO w trzeciej rundzie[2]. Po utracie pasa mistrzowskiego stoczył jeszcze siedemnaście pojedynków, wygrywając zaledwie dwie walki. Karierę zakończył w 1994 roku.
Przypisy
- ↑ Ricky Parkey vs. Lee Roy Murphy. boxrec.com. (ang.).
- ↑ Evander Holyfield vs. Ricky Parkey. boxrec.com. (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.