Rinjani

Rinjani
Gunung Rinjani
Ilustracja
Rinjani – widoczny główny stożek oraz kaldera z jeziorem i małym stożkiem Barujari
Państwo Indonezja
PołożenieLombok
Wysokość3726 m n.p.m.
Dane wulkanu
Rok erupcji2016
Typ wulkanustratowulkan
Aktywnośćczynny
Położenie na mapie Indonezji
Mapa konturowa Indonezji, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Rinjani”
8°25′00″S 116°28′00″E/-8,416667 116,466667
Wyspa Lombok z widocznym w jej północnej części kompleksem wulkanicznym Rinjani
Erupcja stożka Barujari w 1994 r.

Rinjani (indonez. Gunung Rinjani) – czynny wulkan na wyspie Lombok w Indonezji; zaliczany do stratowulkanów[1].

Główny stożek wulkaniczny ma wysokość 3726 m n.p.m.[1] Na zachód od niego znajduje się owalna kaldera o wymiarach 6 × 8,5 km, której zachodnią część wypełnia kalderowe jezioro Segara Anak o głębokości 230 m[1]. Kaldera jest pozostałością po bliźniaczym wulkanie Samalas, którego erupcja w 1257 roku była jedną z najsilniejszych erupcji wulkanicznych w holocenie[2]. Rinjani był dużo młodszy od Samalasa i formował się mniej więcej w latach 11 940 – 5990 BP[3]. Przetrwał katastrofę, choć jego zachodnie zbocza się zapadły[2]. Po destrukcji Samalasa główny stożek Rinjani pozostał aktywny, o czym świadczy utworzenie się krateru Segara Muncar[3], jednak później jego aktywność ustała i nie są znane żadne historyczne przekazy dotyczące jego erupcji[1][3]. Aktywne są za to mniejsze stożki, które utworzyły się wewnątrz kaldery; największy i najaktywniejszy z nich to Barujari (2376 m n.p.m.[3]), którego pierwszą erupcję odnotowano w 1846, a ostatnią w 2016 roku[1].

Pozostałość po Samalasie – kaldera z jeziorem Segara Anak, po lewej główny stożek Rinjani, wewnątrz kaldery widoczny stożek Barujari

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Rinjani (ang.). W: Global Volcanism Program [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-02-25].
  2. ↑ a b F. Lavigne et al. Source of the great A.D. 1257 mystery eruption unveiled, Samalas volcano, Rinjani Volcanic Complex, Indonesia. „Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America”. 110 (42), s. 16742–16747, 2013. DOI: 10.1073/pnas.1307520110 (ang.). 
  3. ↑ a b c d Heryadi Rachmat et al. Petrogenesis of Rinjani Post-1257-Caldera-Forming-Eruption Lava Flows. „Indonesian Journal on Geoscience”. 3 (2), s. 107–126, 2016 (ang.). 

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Indonesia relief location map.jpg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Indonesia.

Equirectangular projection. Strechted by 100.0%. Geographic limits of the map:

  • N: 6.5° N
  • W: 94.5° E
  • E: 141.5° E
  • S: -11.5° N
Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Flag of Indonesia.svg
bendera Indonesia
U+25B2.svg
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Lombok Locator Topography.png
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Topographic map of Lombok, Indonesia. Created with GMT from SRTM data
Rinjani Caldera.jpg
Autor: Thorsten Peters, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Blick vom nordwestlichen Calderarand auf den Gipfel des Gunung Rinjani (3726m), den kleineren Gunung Baru (2351m) und den See Danau Segara Anak.
Lake Segara Anak, Gunung Baru volcanic crater, and the summit of Mount Rinjani.jpg
Autor: Paxson Woelber, Licencja: CC BY-SA 4.0
Sunset view from the rim of the Rinjani crater. Lombok, Indonesia