Rinowirusy
| ||
 | ||
| Systematyka | ||
| Grupa | Grupa IV ((+)ssRNA) | |
| Rodzina | pikornawirusy | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Rinowirus A Rinowirus B | ||
| Cechy wiralne | ||
| Skrót | HRV | |
| Kwas nukleinowy | RNA | |
| Wywoływane choroby | przeziębienie | |
Rinowirusy – rodzaj wirusów należący do rodziny pikornawirusów (Picornaviridae). Zawierają łańcuch RNA o dodatniej polarności. Są najpowszechniejszym wirusowym czynnikiem zakaźnym u ludzi[1], odpowiedzialnym za 30–50% przypadków przeziębień[1][2]. Zidentyfikowano ponad 100 serotypów rinowirusów[1][3][4]. Ich cechą charakterystyczną jest to, że ulegają inaktywacji w pH 3 lub niższym[1]. Nazwa pochodzi z greckiego słowa ῥῑ́ς (rhis), w dopełniaczu ῥῑνός (rhinos), które oznacza 'nos'.
Chorobotwórczość
Optymalną temperaturą dla rozwoju rinowirusów jest 33–34 °C, czyli temperatura występująca w przewodach nosowych człowieka[1]. Rinowirusy są przyczyną najpowszechniej znanej choroby jaką jest przeziębienie, natomiast rzadko powodują objawy zapalenia dolnych dróg oddechowych[5], gdyż temperatura tam występująca jest wyższa i wynosi około 37 °C. Około połowa zakażeń rinowirusowych przebiega bezobjawowo[4].
Rinowirusy mogą także przyczyniać się do zaostrzeń chorób przewlekłych układu oddechowego, w tym astmy, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc i mukowiscydozy[6].
Zakażenia wywołane przez rinowirusy zaburzają czynność błony śluzowej jako bariery i predysponują do nadkażeń bakteryjnych[6][7].
Przypisy
- ↑ a b c d e Janusz Cianciara, Jacek Juszczyk, Choroby zakaźne i pasożytnicze, Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2007, ISBN 978-83-60608-34-0, OCLC 749637411.
- ↑ Piotr Gajewski, Ewa Augustynowicz-Kopeć, Interna Szczeklika. Podręcznik chorób wewnętrznych 2014, Kraków: Medycyna Praktyczna, 2014, s. 2264, ISBN 978-83-7430-404-7, OCLC 890404563.
- ↑ Craig R. Pringle, Common Cold, „MSD Manual Professional Edition” [dostęp 2018-04-28] (ang.).
- ↑ a b Patrick R Murray i inni, Mikrobiologia, wyd. 6, Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2011, ISBN 978-83-7609-506-6, OCLC 815471081.
- ↑ Craig R. Pringle, Overview of Viral Respiratory Infections, „MSD Manual Professional Edition” [dostęp 2018-04-28] (ang.).
- ↑ a b Samantha E. Jacobs i inni, Human rhinoviruses, „Clinical Microbiology Reviews”, 26 (1), 2013, s. 135–162, DOI: 10.1128/CMR.00077-12, ISSN 1098-6618, PMID: 23297263, PMCID: PMC3553670 [dostęp 2018-05-14].
- ↑ Joshua L. Kennedy i inni, Pathogenesis of rhinovirus infection, „Current Opinion in Virology”, 2 (3), 2012, s. 287–293, DOI: 10.1016/j.coviro.2012.03.008, ISSN 1879-6265, PMID: 22542099, PMCID: PMC3378761 [dostęp 2018-05-14].
Linki zewnętrzne
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Media użyte na tej stronie
The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.
Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.Autor: Thomas Splettstoesser (www.scistyle.com), Licencja: CC BY-SA 4.0
Isosurface of the capsid of human rhinovirus 14, one of the viruses which cause the common cold. Protein spikes are colored white for visual clarity. Note the icosahedral symmetry. Based on Protein Data Bank entry 4RHV. Rendered in Maxon Cinema 4D