Risto Mattila
.jpg) | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub | Snowboard Junkies | ||||||||||||||||||
| Wzrost | 177 cm | ||||||||||||||||||
| Debiut w PŚ | |||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ | |||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ | |||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Risto Mattila (ur. 4 lutego 1981 w Kannus) – fiński snowboardzista, mistrz świata.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pokazał się 27 listopada 1999 roku w Ruka, gdzie podczas zawodów FIS Race zajął 25. miejsce w half-pipie. W 2000 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Berchtesgaden, gdzie był czternasty w tej konkurencji. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Nassfeld był siódmy.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 16 marca 2001 roku w Ruka, zajmując dziesiąte miejsce w halfpipie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 19 listopada 2001 roku w Tignes, kończąc rywalizację w tej konkurencji na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie jego rodak, Markku Koski i Íker Fernández z Hiszpanii. Łącznie 20 razy stawał na podium zawodów PŚ, odnosząc przy tym dziewięć zwycięstw: 4 w halfpipie i pięć w big air. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2005/2006, kiedy to zajął 36. miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonie 2003/2004 triumfował w klasyfikacji halfpipe’a.
Jego największym sukcesem jest złoty medal w Big air wywalczony na mistrzostwach świata w Kreischbergu w 2003 roku. Pokonał tam Simona Axa ze Szwecji i kolejnego Fina, Anttiego Auttigo. Był też między innymi piąty w tej konkurencji podczas mistrzostw świata w Whistler w 2005 roku i mistrzostw świata w Arosie dwa lata później. W 2002 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie był szesnasty w halfpipie. Brał też udział w igrzyskach w Turynie, gdzie rywalizację w tej konkurencji ukończył na dziesiątej pozycji.
W 2012 roku zakończył karierę.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|
| 16. | 11 lutego | 2002 |  Salt Lake City | Halfpipe | Ross Powers |
| 10. | 12 lutego | 2006 |  Turyn | Halfpipe | Shaun White |
Mistrzostwa świata
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|
| 7. | 17 stycznia | 2003 |  Kreischberg | Halfpipe |  Markus Keller |
1. | 18 stycznia | 2003 | Kreischberg | Big air | - |
| 5. | 21 stycznia | 2005 |  Whistler | Big air |  Antti Autti |
| 17. | 22 stycznia | 2005 | Whistler | Halfpipe | Antti Autti |
| 5. | 19 stycznia | 2007 | Arosa | Big air |  Mathieu Crepel |
| 15. | 23 stycznia | 2009 |  Gangwon | Halfpipe |  Ryō Aono |
| 47. | 24 stycznia | 2009 | Gangwon | Big air | Markku Koski |
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 2001/2002: -
- sezon 2002/2003: -
- sezon 2003/2004: -
- sezon 2004/2005: -
- sezon 2005/2006: 36.
- sezon 2006/2007: 81.
- sezon 2007/2008: 66.
- sezon 2008/2009: 121.
- sezon 2009/2010: 264.
- AFU[1]
- sezon 2010/2011: 168.
- sezon 2011/2012: 479.
Miejsca na podium
Tignes – 19 listopada 2001 (halfpipe) – 3. miejsce
Whistler – 11 grudnia 2001 (Big air) – 2. miejsce- L’Alpe d’Huez – 13 stycznia 2002 (halfpipe) – 3. miejsce
Tandådalen – 22 marca 2002 (halfpipe) – 3. miejsce- Stoneham – 21 grudnia 2002 (Big air) – 1. miejsce
Valle Nevado – 13 września 2003 (halfpipe) – 2. miejsce- Tandådalen – 5 grudnia 2003 (halfpipe) – 2. miejsce
- Tandådalen – 6 grudnia 2003 (Big air) – 1. miejsce
Kreischberg – 23 stycznia 2004 (halfpipe) – 1. miejsce- Kreischberg – 24 stycznia 2004 (halfpipe) – 1. miejsce
Sapporo – 22 lutego 2004 (halfpipe) – 2. miejsce
Bardonecchia – 12 marca 2004 (halfpipe) – 1. miejsce- Turyn – 13 marca 2004 (Big air) – 3. miejsce
- Klagenfurt – 18 grudnia 2004 (Big air) – 1. miejsce
- Bardonecchia – 10 lutego 2005 (halfpipe) – 2. miejsce
- Bardonecchia – 11 lutego 2005 (halfpipe) – 1. miejsce
- Turyn – 12 lutego 2005 (Big air) – 1. miejsce
Rotterdam – 9 października 2005 (Big air) – 1. miejsce- Sztokholm – 11 listopada 2006 (Big air) – 3. miejsce
- Sztokholm – 17 listopada 2007 (Big air) – 2. miejsce
- W sumie 9 zwycięstw, 6 drugich i 5 trzecich miejsc.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Profil na stronie FIS (ang. • niem. • fr.)
- Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-10)]. (ang.)
Media użyte na tej stronie
Flaga Finlandii
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Złoty medal FIS
.svg)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Fanny Schertzer, Licencja: CC BY 3.0
 |
The making of this document was supported by Wikimedia CH. (Submit your project!) For all the files concerned, please see the category Supported by Wikimedia CH. |