Rośliny okopowe

Rośliny okopowe – rośliny uprawne, które łączy podobieństwo metody uprawy – wymagają kilkakrotnego obsypywania w okresie wegetacji[1], zmianowania, głębokiej uprawy, nawożenia organicznego, sadzenia lub siewu w szerokich rzędach, stosowania uprawy międzyrzędowej[2]. Ich pielęgnacja i zbiór są z tych powodów bardzo pracochłonne[1]. Rośliny okopowe gromadzą substancje zapasowe w korzeniu lub bulwie w postaci wielocukrów, dwucukrów i cukrów prostych. Rośliny te należą do różnych rodzin botanicznych[3]. Mają duże znaczenie gospodarcze jako źródło pożywienia.

Niektóre gatunki roślin okopowych straciły na znaczeniu głównie z powodu pracochłonnej uprawy, kłopotów ze zbiorem i przechowywaniem (straty często wynoszą od 50 do 70%). W klimacie Polski rośliny okopowe zaczynają wytwarzać korzenie spichrzowe od 30 do 60 dnia wegetacji.

Charakterystycznymi cechami rolniczymi roślin okopowych są:

  • duże wymagania nawozowe[1] (zwykle stosuje się w tym celu obornik[4]).
  • częścią użytkową są podziemne bulwy lub korzenie.
  • rzadka obsada roślin, od 80 do 300 tys. roślin na 1 ha, co przy szerokich międzyrzędziach umożliwia pielęgnację mechaniczną[5].

Ze względu na organ stanowiący plon główny, rośliny okopowe dzieli się na:

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Rośliny okopowe. [w:] portalwiedzy.onet.pl [on-line]. [dostęp 2011-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-01)].
  2. ↑ Lesław Zimny: Encyklopedia ekologiczno-rolnicza. Wrocław: Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu, 2003, s. 178. ISBN 83-87866-79-2.
  3. ↑ Produkcja Roślinna Tom 2, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1995, ISBN 83-09-01629-8.
  4. ↑ a b c d e okopowe rośliny, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2019-10-25].
  5. ↑ Dubas i inni, Szczegółowa uprawa roślin rolniczych: skrypt do ćwiczeń, wyd. Wyd. 3, Poznań: Wyd. AR, 1997, ISBN 83-7160-090-9, OCLC 751342271.
  6. ↑ Praca zbiorowa: Mała encyklopedia PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.