Rożyszcze

Rożyszcze
Рожище
ilustracja
HerbFlaga
HerbFlaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 wołyński

Rejon

rożyszczeński

Data założenia

1377

Burmistrz

Wjaczesław Poliszczuk

Powierzchnia

10 km²

Populacja (2018)
• liczba ludności


12 953[1]

Nr kierunkowy

+380 3368

Kod pocztowy

45101

Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
Mapa konturowa obwodu wołyńskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Rożyszcze”
Położenie na mapie Ukrainy
Ziemia50°54′47″N 25°16′12″E/50,913056 25,270000
Strona internetowa
Portal Ukraina

Rożyszcze (ukr. Рожище) – miasto na Ukrainie i stolica rejonu w obwodzie wołyńskim na Wołyniu.

Znajduje tu się stacja kolejowa Rożyszcze, położona na linii ZdołbunówKowel[2].

Historia

Rożyszcze położone w województwie wołyńskim były własnością władyków łucko-ostrogskich w 1570 roku[3]. Po rozbiorach Polski właścicielem wsi był Walerian Stroynowski.

W II RP miasto było siedzibą wiejskiej gminy Rożyszcze. Ludność w większości stanowili Żydzi[4].

Podczas okupacji niemieckiej dokonano eksterminacji ludności żydowskiej. W październiku 1941 roku policjanci z 320. batalionu policyjnego z Łucka rozstrzelali 603 ofiary. 22 sierpnia 1942 roku SD z Łucka przy udziale niemieckiej żandarmerii i ukraińskiej policji rozstrzelało około 3 tys. żydowskich mieszkańców miejscowego getta w pobliskiej kopalni piasku. Kilkuset Żydów zdołało zbiec wywołując pożar getta; około 400 z nich ukraińscy policjanci wyłapali i rozstrzelali na cmentarzu[5].

Podczas rzezi wołyńskiej w 1943 roku w mieście istniała zakonspirowana polska samoobrona w liczbie 130 ludzi; znajdował się tu także oddział policji złożony z Polaków. To, oraz stacjonowanie oddziałów niemieckich i węgierskich odstraszało bojówki UPA, przez co do Rożyszcz ściągali polscy uchodźcy z okolicznych wsi[4].

Słynący łaskami obraz Chrystusa Miłosiernego, pochodzący z Rożyszcz, przywieziony został po II wojnie światowej, do wsi Zielonka Pasłęcka (województwo warmińsko-mazurskie)[6].

W 1945 roku zaczęto wydawać gazetę[7].

W 1975 liczyło 13 tys. mieszkańców[2], w 1989 14 391[8], w 2013 liczyło 13 327 mieszkańców[9].

Zabytki

Kościół katolicki
  • Kościół katolicki pw. Przemienienia Pańskiego. Budowę kościoła murowanego z cegły rozpoczął w 1921 r. ze składek wiernych ks. Telesfor Kawczyński, miejscowy proboszcz. Pracę kontynuował i budowę dokończył jego następca, ks. Jerzy Zwoliński, który też kościół odpowiednio uposażył. Poświęcił w 1931 r. bp pomocniczy Stefan Walczykiewicz. Od września 1929 r. w głównym ołtarzu kościoła czczony był cudowny wizerunek Pana Jezusa z Tarnorudy na Podolu, która znalazła się po pokoju ryskim na terenie ZSRR. Po wypędzeniu w 1945 roku większości parafian władze sowieckie zamieniły kościół na stajnię dla koni wojskowych, a w latach 80. urządziły w nim skład artykułów żywnościowych. W 1992 r., dzięki staraniom ks. dziekana Ludwika Kamilewskiego i ks. Marka Gmitrzuka świątynię oddano katolikom. Wymagała ona remontu, którego dokonał ks. Marek Gmitrzuk. Kościół ponownie poświęcił 11 kwietnia 1993 r. bp pomocniczy Marcjan Trofimiak. Obecnie administratorem jest ks. Roman Burnik.
  • Cerkiew św. Michała z 1920 roku

Ludzie urodzeni w Rożyszczach

  • Jadwiga Puzynina – polska językoznawczyni i badaczka literatury
  • Włodzimierz Rodziewicz – polski inżynier, wykładowca Politechniki Warszawskiej i Politechniki Gdańskiej
  • Wacław Wójcik – polski kolarz szosowy, dwukrotny zwycięzca Tour de Pologne (1948, 1952)

Przypisy

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор. 17.
  2. a b Рожище // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 22. М., «Советская энциклопедия», 1975. стр. 171.
  3. Zbigniew Anusik, Własność ziemska w województwie wołyńskim w 1570 roku, w: „Przegląd Nauk Historycznych” R. X, nr 1, 2011, s. 34.
  4. a b Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, Warszawa: von borowiecky, 2000, s. 612, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
  5. Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 862.
  6. Sanktuarium tarnorudzkiego Jezusa Miłosiernego w Zielonce Pasłęckiej – Historia obrazu. [dostęp 2016-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-07)].
  7. № 2643. Свет Октября // Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986–1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.346.
  8. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
  9. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор. 46.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wikimedia Community Logo.svg
Logo społeczności Wikimedia. Proszę zauważyć, że w przeciwieństwie do większości logotypów związanych z ruchem Wikimedia, to logo nie jest zarejestrowane jako znak towarowy.
Flag of Volyn Oblast.svg
Flag of Volyn Oblast, Ukraine
Volyn Oblast location map.svg
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Districts of Volyn region since July 17, 2020
Rozhyshe flag.svg
Flag of Rozhyshche, Volyn Oblast, Ukraine
Roghysche s.gif
Coat of arms of Rozhysche
Flag of Volhynian Oblast.svg
Flag of Volhynian Oblast, Ukraine
Rozhysche Kostel (YDS 7324).jpg
Autor: Nataliya Shestakova, Licencja: CC BY-SA 4.0
To jest zdjęcie miejsca lub budynku wpisanego do Państwowego Rejestru Zabytków Nieruchomych Ukrainy pod numerem: 07-245-0070