Robert Bunsen

Robert Bunsen

(c) Universitätsbibliothek Heidelberg, CC BY-SA 4.0
Pełne imię i nazwisko	Robert Wilhelm Eberhard Bunsen
Data i miejsce urodzenia	30 lub 31 marca 1811 Getynga (Królestwo Hanoweru)
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 1899 Heidelberg
Miejsce spoczynku	Heidelberg
Miejsce zamieszkania	Getynga, Marburg, Kassel, Wrocław, Heidelberg
Narodowość	niemiecka
Alma Mater	Uniwersytet Jerzego Augusta w Getyndze
Odznaczenia
Medal Copleya

Robert Bunsen

Robert Wilhelm Eberhard Bunsen (ur. 30^[1][2] lub 31^[3][4] marca 1811 w Getyndze, zm. 16 sierpnia 1899 w Heidelbergu) – niemiecki fizyk i chemik, profesor we Wrocławiu i Heidelbergu. Laureat Medalu Copleya.

Życiorys

Urodził się w Getyndze, gdzie jego ojciec, profesor języków obcych, kierował biblioteką. Stopień doktora uzyskał w 1830 r. po dwóch latach studiów. Najpierw pracował w Kassel, następnie od 1839 w Marburgu na tamtejszym uniwersytecie. W Marburgu odkrył kakodyl oraz jego pochodne, między innymi cyjanek kakodylu, którego planowano użyć jako gazu bojowego^[a]. W Marburgu, w wypadku w laboratorium, Bunsen stracił wzrok w prawym oku. W 1852 objął katedrę chemii w Heidelbergu, którą zarządzał przez kolejnych 37 lat. W opuszczonym budynku klasztornym urządził bardzo dobrze wyposażone laboratorium. Mając 78 lat przeszedł na emeryturę i zajął się swoim hobby: geologią.

Nigdy nie był żonaty. Zwykł mawiać, że nie ma czasu na takie sprawy. Prawie cały czas spędzał w laboratorium oraz wykładając (co bardzo lubił). Swoje wykłady często ilustrował ciekawymi doświadczeniami. Od pracy ze żrącymi związkami miał tak zrogowaciałe palce, że mógł je wkładać w płomień palnika własnej konstrukcji. W ten sposób pokazywał studentom, w którym miejscu płomienia temperatura sięga 300 °C. Był znany z poczucia humoru, ale i roztargnienia.

Osiągnięcia naukowe

Wraz z Gustavem Kirchhoffem, badając zachowanie się par soli w płomieniu, stworzyli podstawy analizy widmowej. Dzięki tej metodzie odkryli wspólnie cez i rubid. Osiągnęli to, analizując osad pozostały po odparowaniu 44 ton wody mineralnej. Jako jeden z pierwszych zsyntetyzował związki arsenoorganiczne (kakodyl i jego pochodne). Zajmował się również elektrolitycznym otrzymywaniem czystych metali, w tym chromu, magnezu, glinu, manganu, sodu, baru, wapnia i litu. Był autorem pierwszej monografii o analizie gazowej z 1857. Największą jednak popularność zapewnił mu skonstruowany w jego laboratorium około 1850 palnik gazowy (znany obecnie jako „palnik Bunsena”). Palnik ten jest do dziś stosowany w laboratoriach, zwłaszcza do analiz jakościowych w chemii nieorganicznej, oraz w preparatyce laboratoryjnej. Używa się go również w budownictwie do lutowania rur miedzianych.

Skonstruował

• spektroskop – ?
• ogniwo cynkowo-węglowe – 1841
• fotometr – 1843
• laboratoryjny palnik gazowy – 1850
• kalorymetr lodowy – 1870.

Odkrył

• podstawy analizy widmowej
• cez (wraz z Kirchhoffem)
• rubid (wraz z Kirchhoffem)
• kakodyl – zsyntetyzowany jako jeden z pierwszych związków metaloorganicznych
• metody analizy gazów
• prawo Bunsena i Roscoe’a.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Kajetan Wróblewski. Nie tylko palnik. „Wiedza i Życie”, lipiec 2006. ISSN 0137-8929. 
• Heinrich Debus. Erinnerungen an Robert Wilhelm Bunsen und seine wissenschaftlichen Leistungen. Für Studierende der Naturwissenschaften, insbesondere der Chemie. „Zeitschrift für anorganische Chemie”. 91 (1), s. 474, 475, luty 1902.