Robert Głębocki

Grób Roberta Głębockiego na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Robert Głębocki (ur. 2 stycznia 1940 w majątku Trepałów na Wileńszczyźnie, zm. 21 lutego 2005 w Gdańsku) – polski astrofizyk, rektor Uniwersytetu Gdańskiego, działacz „Solidarności”, minister edukacji narodowej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego.

Życiorys

Działalność naukowa

Po II wojnie światowej jego rodzina została przesiedlona. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Janusza Korczaka w Więcborku (1956). W 1961 ukończył astronomię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Tam też w 1966 obronił pracę doktorską.

Po studiach pracował w Zakładzie Astrofizyki Polskiej Akademii Nauk, od 1970 związany z Uniwersytetem Gdańskim. W 1972 uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1979 otrzymał tytuł naukowy profesora. Objął stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 1989 profesora zwyczajnego. W latach 1972–1978 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Gdańskiego. W 1981 został wybrany na rektora tej uczelni, już w kwietniu 1982 odwołano go jednak jako działacza Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”.

W latach 1982–1985 był wiceprzewodniczącym Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Po 1991 zasiadał w Senacie Uniwersytetu Gdańskiego.

Był specjalistą astrofizyki i astronomii, autorem ponad 50 publikacji naukowych w pismach polskich i zagranicznych (w tym opublikowanie wraz ze współpracownikami obszernego katalogu prędkości rotacji gwiazd). Jego praca magisterska dotyczyła analizy efektu tzw. blanketingu w widmach gwiazd, rozprawa doktorska została poświęcona badaniom widma ciągłego gwiazd typów spektralnych A-M w aspekcie populacyjnym, a rozprawa habilitacyjna – procesom mikroturbulencji w atmosferach gwiazd w różnych obszarach diagramu Hertzsprunga-Russella.

W latach 1973–1979 i 1983–1989 zajmował stanowisko wiceprezesa, następnie do 1995 prezesa Polskiego Towarzystwa Astronomicznego. Dwukrotnie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu Astronomii PAN (1984–1989, 1993–1997). W latach 1993–1999 był dyrektorem Instytutu Fizyki Teoretycznej i Astrofizyki Uniwersytetu Gdańskiego. Przewodniczył Radzie Fundacji Astronomii Polskiej im. Mikołaja Kopernika. Otrzymał trzy nagrody Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz Nagrodę im. Włodzimierza Zonna.

Działalność polityczna

12 stycznia 1991 został powołany na stanowisko ministra edukacji narodowej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego i pełnił tę funkcję do 23 grudnia tego samego roku. Od maja do grudnia 1991 był równocześnie wiceprzewodniczącym Komitetu Badań Naukowych.

W wyborach parlamentarnych w 1991 bezskutecznie kandydował do Senatu z ramienia Kongresu Liberalno-Demokratycznego.

Po okresie piastowania funkcji ministra pozostawał aktywny w życiu politycznym jako przewodniczący Krajowej Komisji Rewizyjnej Unii Wolności w latach 1994–1996. Od 1998 do 2002 z ramienia UW zasiadał w sejmiku pomorskim I kadencji, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Nauki, Edukacji, Kultury i Sportu. W 2002 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z listy koalicji Platforma Obywatelska – Prawo i Sprawiedliwość (jako kandydat Platformy Obywatelskiej).

Życie prywatne

Był żonaty z Anną Zielińską-Głębocką, posłanką na Sejm i ekonomistką. Został pochowany na gdańskim Cmentarzu Srebrzysko^[1] (rejon IX, kwatera profesorów)^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Prof. dr hab. Robert Głębocki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2010-12-11] .
• Prof. Robert Głębocki. camk.edu.pl. [dostęp 2010-12-11].