Robert Helenius
![]() | ||||||||||
Pseudonim | The Nordic Nightmare | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 2 stycznia 1984 | |||||||||
Obywatelstwo | ||||||||||
Wzrost | 200 cm | |||||||||
Styl walki | praworęczny | |||||||||
Kategoria wagowa | ||||||||||
Bilans walk zawodowych[a] | ||||||||||
Liczba walk | 35 | |||||||||
Zwycięstwa | 31 | |||||||||
Przez nokauty | 20 | |||||||||
Porażki | 4 | |||||||||
Remisy | 0 | |||||||||
Nieodbyte | 0 | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
|
Robert Helenius (ur. 2 stycznia 1984 w Sztokholmie) – fiński bokser wagi ciężkiej, były mistrz Europy federacji EBU.
Kariera amatorska
Robert Helenius stoczył 144 amatorskie pojedynki, z których 105 wygrał, 38 przegrał i 1 zremisował. Był trzykrotnym mistrzem Finlandii w wadze superciężkiej (2003-2005). Największym jego sukcesem było zdobycie w 2006 roku w Płowdiwie wicemistrzostwa Europy w kategorii superciężkiej[1].
Kariera zawodowa
Po mistrzostwach Europy wyjechał do Niemiec, gdzie walczył w tamtejszej Bundeslidze. Nie zdołał się zakwalifikować na igrzyska olimpijskie w Pekinie, zakończył więc amatorską karierę i podpisał profesjonalny kontrakt z grupą promotorską Wilfrieda Sauerlanda. Jako zawodowiec zadebiutował 17 maja 2008 w Bayreuth, gdy w pierwszej rundzie pokonał Niemca Gene Pukalla przez techniczny nokaut.
7 listopada 2009 stoczył przeciwko Tarasowi Bidence swój dziesiąty zawodowy pojedynek. Walka została przerwana przez lekarza między trzecią a czwartą rundą z powodu rozcięcia nad okiem Ukraińca[2][3].
30 stycznia 2010 Helenius pokonał byłego mistrza świata federacji WBO Lamona Brewstera przez techniczny nokaut w ósmej rundzie[4][5].
21 sierpnia 2010, wygrywając w szóstej rundzie przez techniczny nokaut z Francuzem Gregorym Tonym, zdobył w Erfurcie mistrzostwo Unii Europejskiej federacji EBU w wadze ciężkiej[6][7]. 27 listopada 2010 obronił tytuł, zwyciężając przez techniczny nokaut w drugiej rundzie ze Szwedem Atillą Levinem. Ponadto zdobył interkontynentalne mistrzostwo WBO[8][9].
2 kwietnia 2011 pokonał w dziewiątej rundzie przez nokaut Samuela Petera, broniąc interkontynentalny pas WBO oraz zdobywając wakujący tytuł mistrza interkontynentalnego WBA[10][11].
27 sierpnia 2011 pokonał przez techniczny nokaut, w dziewiątej rundzie, byłego mistrza WBO Siarhieja Lachowicza[12].
3 grudnia 2011 pokonał po kontrowersyjnym werdykcie Derecka Chisorę, stawką pojedynku był wakujący pas EBU w wadze ciężkiej[13][14]. W połowie stycznia 2012 zrezygnował z tytułu i poddał się operacji kontuzjowanego barku, co wyłączyło go z treningów do połowy roku.
23 marca 2013 w Magdeburgu pokonał jednogłośnie na punkty Anglika Michaela Sprotta.
21 marca 2015 w Tallinnie pokonał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie Węgra Andrása Csomora (11-4-1, 9 KO) w sześciorundowym pojedynku[15]
2 kwietnia 2016 roku w Helsinkach przegrał swój pierwszy pojedynek w karierze, ulegając przed czasem w szóstej rundzie byłemu pretendentowi do tytułu mistrza świata Johannowi Duhaupasowi (33-3, 21 KO)[16].
28 października 2017 roku zmierzył się w Cardiff w walce o pas WBC Silver wagi ciężkiej z Dillianem Whyte’em (21-1, 16 KO). Przegrał ten pojedynek jednogłośnie na punkty (109-119, 109-119, 110-118)[17].
7 marca 2020 roku w Barclays Centre w Nowym Jorku nieoczekiwanie pokonał przez TKO w 4. rundzie faworyzowanego Adama Kownackiego (20-1, 15 KO)[18]. 10 października 2021 w rewanżu Helenius ponownie pokonał Adama Kownackiego[19].
Statystyki
Nr | Wynik | Rekord | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda, czas | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
35 | Porażka | 31-4 | ![]() | KO | 1 (12) | 15 października 2022 | Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone | |
34 | Wygrana | 31-3 | ![]() | TKO | 6 (12) 2:38 | 9 października 2021 | T-Mobile Arena, Las Vegas, Stany Zjednoczone | |
33 | Wygrana | 30–3 | ![]() | TKO | 4 (12), 1:08 | 7 marca 2020 | Barclays Center, Nowy Jork, Stany Zjednoczone | |
32 | Wygrana | 29–3 | ![]() | TKO | 2 (8), 2:02 | 30 listopada 2019 | Vaba Lava, Narwa, Estonia | |
31 | Porażka | 28–3 | ![]() | KO | 8 (10), 2:32 | 13 lipca 2019 | Minneapolis Armory, Minneapolis, Stany Zjednoczone | |
30 | Wygrana | 28–2 | ![]() | KO | 8 (12), 3:00 | 29 października 2018 | Ritter-Sport-Stadion, Waldenbuch, Niemcy | |
29 | Wygrana | 27–2 | ![]() | UD | 6 | 11 sierpnia 2018 | Olavinlinna, Savonlinna, Finlandia | |
28 | Wygrana | 26–2 | ![]() | SD | 8 | 17 marca 2018 | Rakvere Spordikeskus, Rakvere, Estonia | |
27 | Porażka | 25–2 | ![]() | UD | 12 | 28 października 2017 | Principality Stadium, Cardiff, Walia, Wielka Brytania | |
26 | Wygrana | 25–1 | ![]() | RTD | 6 (10), 3:00 | 17 czerwca 2017 | Kalev, Tallinn, Estonia | |
25 | Wygrana | 24–1 | ![]() | TKO | 1 (12), 0:48 | 17 grudnia 2016 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
24 | Wygrana | 23–1 | ![]() | KO | 1 (8), 0:49 | 10 września 2016 | Baltichallen, Maarianhamina, Finlandia | |
23 | Porażka | 22–1 | ![]() | KO | 6 (12), 3:08 | 2 kwietnia 2016 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
22 | Wygrana | 22–0 | ![]() | UD | 12 | 19 grudnia 2015 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
21 | Wygrana | 21–0 | ![]() | KO | 3 (8), 0:47 | 13 czerwca 2015 | Vaasa Arena, Vaasa, Finlandia | |
20 | Wygrana | 20–0 | ![]() | TKO | 1 (6), 1:02 | 21 marca 2015 | Tondiraba Ice Hall, Tallinn, Estonia | |
19 | Wygrana | 19–0 | ![]() | UD | 10 | 23 marca 2013 | GETEC Arena, Magdeburg, Niemcy | |
18 | Wygrana | 18–0 | ![]() | UD | 10 | 10 listopada 2012 | Ice Hall, Helsinki, Finlandia | |
17 | Wygrana | 17–0 | ![]() | SD | 12 | 3 grudnia 2011 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
16 | Wygrana | 16–0 | ![]() | TKO | 9 (12), 0:19 | 27 sierpnia 2011 | Messehalle, Erfurt, Niemcy | |
15 | Wygrana | 15–0 | ![]() | KO | 9 (12), 1:50 | 2 kwietnia 2011 | Gerry Weber Stadion, Halle, Niemcy | |
14 | Wygrana | 14–0 | ![]() | TKO | 2 (12), 1:20 | 27 listopada 2010 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
13 | Wygrana | 13–0 | ![]() | TKO | 6 (12), 0:39 | 21 sierpnia 2010 | Messehalle, Erfurt, Niemcy | |
12 | Wygrana | 12–0 | ![]() | UD | 8 | 26 marca 2010 | Töölön Kisahalli, Helsinki, Finlandia | |
11 | Wygrana | 11–0 | ![]() | TKO | 8 (10), 2:31 | 30 stycznia 2010 | Jahnsportforum, Neubrandenburg, Niemcy | |
10 | Wygrana | 10–0 | ![]() | RTD | 3 (8), 3:00 | 7 listopada 2009 | Arena Nürnberger Versicherung, Norymberga, Niemcy | |
9 | Wygrana | 9–0 | ![]() | KO | 6 (8), 2:37 | 29 sierpnia 2009 | Gerry Weber Stadion, Halle, Niemcy | |
8 | Wygrana | 8–0 | ![]() | KO | 6 (8), 1:52 | 30 maja 2009 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
7 | Wygrana | 7–0 | ![]() | TKO | 2 (8), 1:36 | 9 maja 2009 | JAKO Arena, Bamberg, Niemcy | |
6 | Wygrana | 6–0 | ![]() | TKO | 1 (6), 2:13 | 28 lutego 2009 | Jahnsportforum, Neubrandenburg, Niemcy | |
5 | Wygrana | 5–0 | ![]() | UD | 6 | 28 listopada 2008 | Hartwall Arena, Helsinki, Finlandia | |
4 | Wygrana | 4–0 | ![]() | UD | 4 | 8 listopada 2008 | JAKO Arena, Bamberg, Niemcy | |
3 | Wygrana | 3–0 | ![]() | UD | 4 | 5 września 2008 | Nöjesfabriken, Karlstad, Szwecja | |
2 | Wygrana | 2–0 | ![]() | UD | 4 | 7 czerwca 2008 | Mellringehallen, Örebro, Szwecja | |
1 | Wygrana | 1–0 | ![]() | TKO | 1 (4), 2:41 | 17 maja 2008 | Oberfrankenhalle, Bayreuth, Niemcy |
Przypisy
- ↑ www.boxrec.com: Robert Helenius. [dostęp 2010-08-21]. (ang.).
- ↑ Helenius vs. Bidenko. boxrec.com, 2009-11-07. [dostęp 2010-08-21]. (ang.).
- ↑ Koniec Bidenki. bokser.org, 2009-11-07. [dostęp 2010-08-22]. (pol.).
- ↑ Helenius vs. Brewster. boxrec.com, 2010-01-30. [dostęp 2010-08-21]. (ang.).
- ↑ Helenius rozbił Brewstera. bokser.org, 2010-01-30. [dostęp 2010-08-22]. (pol.).
- ↑ Helenius rozbił Tony’ego. bokser.org, 2010-08-21. [dostęp 2010-08-21]. (pol.).
- ↑ Helenius nowym mistrzem Unii Europejskiej wagi ciężkiej. ringpolska.pl, 2010-08-21. [dostęp 2010-08-22]. (pol.).
- ↑ Helenius vs. Levin. boxrec.com, 2010-11-27. [dostęp 2010-11-28]. (ang.).
- ↑ Helenius zastopował Levina. bokser.org, 2010-11-27. [dostęp 2010-11-27]. (pol.).
- ↑ Helenius vs. Peter. boxrec.com, 2011-04-02. [dostęp 2010-04-03]. (ang.).
- ↑ Helenius ciężko nokautuje Petera. bokser.org, 2011-04-02. [dostęp 2010-04-03]. (pol.).
- ↑ Helenius znokautował Liachowicza. ringpolska.pl. (pol.).
- ↑ Helenius pokonał Chisorę po kontrowersyjnym werdykcie. ringpolska.pl. (pol.).
- ↑ Helenius pokonał Chisorę po bardzo wyrównanej walce i wątpliwym werdykcie. bokser.org. [dostęp 2011-12-31]. (pol.).
- ↑ Szybka robota Heleniusa. Bokser.org, 2015-03-22. [dostęp 2015-03-22]. (pol.).
- ↑ Redakcja, DUHAUPAS ZNOKAUTOWAŁ HELENIUSA! (WIDEO), www.bokser.org [dostęp 2018-03-08] .
- ↑ Redakcja, WHYTE WYPUNKTOWAŁ HELENIUSA, www.bokser.org [dostęp 2018-03-08] .
- ↑ SZOK NA BROOKLYNIE: KOWNACKI PADŁ I PRZEGRAŁ W BOJU Z HELENIUSEM, www.bokser.org [dostęp 2020-03-08] .
- ↑ Polsatsportpl, Adam Kownacki znów przegrał z Robertem Heleniusem. Sędzia przerwał walkę – Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-10-10] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Lista walk zawodowych Roberta Heleniusa na BoxRec.com
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flaga Finlandii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.