Robert Horry

Robert Horry
Ilustracja
Robert Horry (2012)
5, 25
niski skrzydłowy
Pseudonim

Big Shot Rob, Big Shot Bob

Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1970
Hartford County

Wzrost

208 cm

Masa ciała

109 kg

Kariera
Aktywność

1992–2008

Szkoła średnia

Andalusia (Andalusia, Alabama)

College

Alabama (1988–1992)

Draft

1992, numer: 11
Houston Rockets

Robert Horry (ur. 25 sierpnia 1970 w Hartford, Maryland) – amerykański koszykarz grający na pozycji niskiego skrzydłowego (small forward), siedmiokrotny mistrz NBA – dwa razy z drużyną Houston Rockets (1994–1995), trzykrotnie z Los Angeles Lakers (2000–2002), oraz dwukrotnie z San Antonio Spurs (2005, 2007).

Życiorys

Ukończył studia na Uniwersytecie Alabama, a następnie został wybrany z numerem 11. w drafcie NBA przez drużynę Houston Rockets w 1992 r. Po czterech sezonach w Houston, uwieńczonych dwukrotnym tytułem mistrzów ligi, przeszedł do Phoenix Suns, skąd wkrótce trafił do Los Angeles Lakers. Z tą drużyną trzykrotnie z rzędu zdobył tytuł mistrza NBA. Po sukcesach w Los Angeles, w 2003, wzmocnił drużynę Spurs, gdzie w 2005 i 2007 r. zdobył swój, kolejny szósty i siódmy tytuł.

W sezonie 2008/2009 nie został zatrudniony w żadnej drużynie i pracuje obecnie jako komentator telewizyjny.

Kariera zawodnicza

Houston Rockets

Horry został wybrany w drafcie '92 z numerem 11 przez Houston Rockets na pozycję niskiego skrzydłowego (3). W sezonach 1993-94 oraz 1994-95 pomógł drużynie wywalczyć mistrzostwo NBA. W ciągu czterech sezonów spędzonych w drużynie z Houston, Horry zaledwie 3 razy nie wystąpił w pierwszym składzie[1]. Jego średnie zdobycze to 10,5 punktów, 3,1 asyst oraz 5,3 zbiórek na mecz[1].

W lutym 1994 roku, na zasadzie wymiany, miał trafić do drużyny Detroit Pistons w zamian za Seana Elliotta, jednakże transakcja ostatecznie nie doszła do skutku. Horry w Rockets grał do końca sezonu 1995-96.

Phoenix Suns

19 sierpnia 1996 roku Robert Horry, wraz z Samem Cassellem, Chuckiem Brownem i Markiem Bryantem, zostali wymienieni za byłego MVP ligi - Charlesa Barkleya i trafili do Phoenix Suns. Z powodu kłótni z trenerem Dannym Ainge, w barwach Słońc Horry grał tylko przez jeden sezon, występując w 32 meczach, przy czym jedynie 17 z nich rozpoczął w pierwszym składzie.

Los Angeles Lakers

W styczniu 1997 roku Robert Horry trafił do drużyny Los Angeles Lakers. W drużynie Jeziorowców Horry grał przez 7 sezonów, do roku 2003. W latach 2000-2002 udało mu się trzykrotnie z rzędu wywalczyć mistrzostwo ligi.

Przez większość pobytu w Los Angeles Horry był zawodnikiem rezerwowym. Wystąpił w 448 meczach, z których 140 rozpoczął w wyjściowym składzie. W ciągu 25 minut gry notował średnio 6,3 punkty, 5,5 zbiórek oraz 1,0 bloków na mecz[1]. W 2000 roku w finale w czwartym meczu przeciwko Indiana Pacers Horry zanotował 17 punktów, co jest jego rekordem Play-off'ów.

San Antonio Spurs

W 2003 roku Robert Horry jako wolny agent trafił do drużyny San Antonio Spurs. Pomógł drużynie zwyciężyć mistrzostwo w latach 2005 oraz 2007. W zespole z San Antonio Horry spędził 5 sezonów, w trakcie których notował średnio 4,7 punktów oraz 3,4 zbiórek na mecz[1]. Po sezonie 2007-08 Horry zakończył karierę.

Osiągnięcia

Stan na podstawie[2], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA
  • Uczestnik rozgrywek:
    • Sweet 16 turnieju NCAA (1990, 1991)
    • II rundy turnieju NCAA (1990–1992)
    • turnieju NCAA (1989–1992)
  • Mistrz turnieju konferencji Southeastern (SEC – 1989–1991)
  • Zaliczony do I składu turnieju SEC (1990, 1992)
NBA

Ciekawostki

Robert Horry razem ze Steve Kerrem tworzą specyficzny, uzupełniający się duet. Nie grając nigdy w jednej drużynie, nieprzerwanie w latach 1994-2003 i dodatkowo 2005 i 2007 zdobywali wymiennie tytuły mistrza NBA.

  • Horry: 1994, 1995 (dla Houston Rockets), 2000, 2001, 2002 (dla Los Angeles Lakers) oraz 2005 i 2007 (dla San Antonio Spurs);
  • Kerr: 1996, 1997, 1998 (dla Chicago Bulls), 1999 i 2003 (dla San Antonio Spurs).

Każdy z nich zdobył po trzy tytuły z rzędu pracując z trenerem Philem Jacksonem, a pozostałe z drużynami z Teksasu. Mimo różnicy wzrostu, obaj byli specjalistami w rzutach za 3 punkty[4].

Jest drugim, po Johnie Salleyu zawodnikiem, który zdobył pierścienie mistrzowskie NBA grając w trzech drużynach (trzecim w 2020 został LeBron James). Jest jednym z zaledwie dziewięciu graczy, którzy wygrali siedem lub więcej mistrzostw NBA i jedynym w tym zestawieniu spoza drużyny Boston Celtics, dominującej w latach 60. XX wieku.

Był pierwszym graczem, który zaliczył w jednym sezonie co najmniej 100 przechwytów, 100 bloków i 100 rzutów za 3 w jednym sezonie[5].

Przypisy

  1. a b c d e f g h Profil na basketball-reference.com (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 2017-01-08].
  2. Profil na realgm.com (ang.). realgm.com. [dostęp 2018-04-06].
  3. NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Steals Per Game (ang.). basketball-reference.com. [dostęp 2018-04-06].
  4. Robert Horry Basketball Player (ang.). allfamousbirthday.com. [dostęp 2022-06-20].
  5. Ric Bucher: Wake-Up Call (ang.). espn.com, 2002-05-28. [dostęp 2021-11-07].

Media użyte na tej stronie

Basketball pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Basketball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Robert Horry 2012.jpg
Autor: thepanamerican, Licencja: CC BY-SA 2.0
Horry took a moment to talk to UTPA's Men's Basketball Head Coach Ryan Marks at Friday's event.