Robert Rient

Robert Rient
Łukasz Zamilski
Ilustracja
R. Rient (2013)
Data i miejsce urodzenia

1980
Szklarska Poręba

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Narodowość

polska

Strona internetowa

Robert Rient, właśc. Łukasz Zamilski[1] (ur. w 1980 w Szklarskiej Porębie[2]) – polski dziennikarz, reportażysta i pisarz.

Życiorys

Dorastał w Szklarskiej Porębie Średniej, w której pracował później jako dziennikarz w „Tygodniku Szklarskoporębskim”. Liceum Ekonomiczne ukończył w Jeleniej Górze, następnie studiował resocjalizację i pedagogikę zdrowia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[3], gdzie uzyskał tytuł magistra. W Poznaniu pracował jako prezenter radiowy w Radiu Afera[4] i jako redaktor naczelny portalu informacyjnego Pion.pl[5]. Studiował psychoedukację w Instytucie Treningu i Edukacji Psychologicznej w Krakowie i proces grupowy w Szkole Treningu Grupowego, po czym uzyskał rekomendacje Polskiego Towarzystwa Psychologicznego: I stopień (trener warsztatu umiejętności społecznych) i II stopień (trener treningu interpersonalnego)[6]. Po przeprowadzeniu się do Warszawy Rient rozpoczął pracę jako wykładowca w Warszawskiej Szkole Filmowej[7] i dziennikarz niezależny.

O swoim odejściu od religii i Świadków Jehowy, z powodu utraty wiary[8] napisał w reportażu Żadnej krwi[9] i autoreportażu Świadek[10][11], której przyznano Trójkowy znak jakości[12]. W książce Świadek ujawnił się jako gej[13][14].

Pisarz został nominowany do nagrody dziennikarskiej MediaTory 2015 „za przełamanie tabu i opisanie bezwzględnych zasad rządzących hermetycznym środowiskiem zboru, przez co skazał się na ostracyzm z ich strony. Za poruszający opis drogi od zniewolenia do wolności”[15]. Kilka miesięcy później w reportażu „Czaiłem się między ścianą a sufitem” opisał on problem pedofilii w organizacji Świadków Jehowy[16].

W 2013 został stypendystą „Programu Wyszehradzkich Rezydencji Literackich” (w ramach „Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego”)[17], a w 2016 został laureatem stypendium literackiego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego[18]. W 2018 nominowany do Nagrody Literackiej „Nike” za powieść Duchy Jeremiego[19].

Publikacje

Jest współautorem raportu „Męskość i kobiecość w lekturach szkolnych. Analiza treści lektur w szkole podstawowej i gimnazjum z perspektywy równości płci”[20].

  • Chodziło o miłość, wyd. Sonia Draga, Katowice 2013, ISBN 978-83-7508-675-1
  • Świadek, wyd. Dowody na Istnienie, Fundacja Instytutu Reportażu, Warszawa 2015, ISBN 978-83-938112-9-8
  • Witness: Inside Jehovah's Witnesses Inside Catholic Poland Inside A Gay Life, wyd. Outpost19, San Francisco 2016, ISBN 978-1-944853-05-1
  • Duchy Jeremiego, wyd. Wielka Litera, Warszawa 2017, ISBN 978-83-8032-192-2
  • Out LGBTQ Poland, wyd. The New Press(ang.), New York 2018, ISBN 978-1-62097-369-1
  • Przebłysk. Dookoła świata, dookoła siebie, wyd. Wielka Litera sp. z o.o., Warszawa 2018, ISBN 978-83-8032-248-6

Przypisy

  1. Bartosz Czartoryski, Piotr Kofta, Malwina Wapińska: „Przebaczenie” Osborne’a i „Świadek” Rienta. Literackie nowości – Kultura – serwis kulturalny – sztuka, seriale, film, tv, recenzje filmowe, aktorzy – GazetaPrawna.pl. kultura.gazetaprawna.pl, 6 lipca 2015. [dostęp 2016-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 czerwca 2016)].
  2. Robert Rient | Instytut Reportażu. instytutr.pl. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-15)].
  3. „Świadek”, Robert Rient, 2015, „Wydawnictwo Dowody na Istnienie”, www.instytutr.pl [dostęp 2016-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-14].
  4. Patrycja Pustkowiak, Robert Rient, Instytut Książki, "Świadek", reportaż, 2015.
  5. Robert Rient, Erient.info - oficjalna strona Roberta Rienta, 1 stycznia 2016.
  6. Robert Rient, TEDx Talks, Jak religia i psychologia zabija miłość, 12 grudnia 2015.
  7. Warszawska Szkoła Filmowe, Podyplomowe Scenopisarstwo, 1 września 2014.
  8. Agnieszka Gulczyńska: Były świadek Jehowy o swoich przejściach. Polskie Radio Merkury / YouTube, 1 lipca 2015.
  9. Robert Rient: Żadnej krwi. wyborcza.pl, 11 września 2014. [dostęp 2016-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 października 2014)].
  10. Agnieszka Kalagua: Recenzja książki „Świadek” Roberta Rienta. 15 lipca 2015. [dostęp 2016-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 sierpnia 2016)].
  11. Tomasz Raczek: Kultowe Rozmowy – TVP. 6 września 2015.
  12. Michał Nogaś: Polskie Radio Trójka, Człowiek który opuścił Jehowę. 12 maja 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (2 czerwca 2016)].
  13. Natalia De Barbaro, Robert Rient: Nie wierzę w cudze sny | Tygodnik Powszechny. tygodnikpowszechny.pl, 27 czerwca 2015. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 czerwca 2016)].
  14. Małgorzata Borowska: Przywilejem kobiet we wspólnocie Świadków Jehowy jest sprzątanie Sali Królestwa. 11 lipca 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (2 czerwca 2016)].
  15. Mediatory. 2015.
  16. Robert Rient: Dlaczego świadkowie Jehowy nie ujawniają pedofilów. 27 sierpnia 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (27 sierpnia 2015)].
  17. The International Visegrad Fund, Villa Decjusza. 1 września 2013. [zarchiwizowane z tego adresu (2 czerwca 2016)].
  18. Stypendia Ministra Kultury i Dziedzictwa Naro dowego przyznane na 2016 rok. mkidn.gov.pl. s. 8. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 czerwca 2016)].
  19. 20 książek nominowanych do Nagrody Nike 2018 [dostęp 2018-05-22] (pol.).
  20. Zespół projektu Równia Literacka: „Męskość i kobiecość w lekturach szkolnych. Analiza treści lektur w szkole podstawowej i gimnazjum z perspektywy równości płci” | Sektor3. 2014. [zarchiwizowane z tego adresu (8 czerwca 2016)].

Media użyte na tej stronie

Robert Rient (by Magda Kuc, 2013).jpg
Autor: Magda Kuc, Licencja: CC BY-SA 3.0
Robert Rient