Robert Sarah

Robert Sarah

Kardynał prezbiter
Robert Sarah (2015)
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5 Sufficit tibi gratia mea Wystarczy ci mojej łaski
Kraj działania	Gwinea, Watykan
Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1945 Ourous
Prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Okres sprawowania	2014–2021
Przewodniczący Papieskiej Rady „Cor Unum”
Okres sprawowania	2010–2014
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	20 lipca 1969
Nominacja biskupia	13 sierpnia 1979
Sakra biskupia	8 grudnia 1979
Kreacja kardynalska	20 listopada 2010 Benedykt XVI
Kościół tytularny	św. Jana Bosko w Via Tuscolana

Robert Sarah (ur. 15 czerwca 1945 w Ourous) – gwinejski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup metropolita Konakry w latach 1979–2001, administrator apostolski Kankan w latach 1979–1993, sekretarz Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów w latach 2001–2010, przewodniczący Papieskiej Rady „Cor Unum” w latach 2010–2014, kardynał od 2010 (najpierw w stopniu diakona, w 2021 promowany do stopnia prezbitera), prefekt Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w latach 2014–2021.

Życiorys

Święcenia kapłańskie przyjął w wieku 24 lat z rąk biskupa Raymonda-Marii Tchidimbo. Studiował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim oraz w Studium Biblicum Franciscanum w Jerozolimie.

13 sierpnia 1979 został mianowany przez Jana Pawła II biskupem diecezji Konakry. Sakry biskupiej udzielił mu kardynał Giovanni Benelli. W chwili przyjęcia święceń biskupich w wieku 34 był najmłodszym biskupem rzymskokatolickim na świecie. W latach 1985–2001 pełnił funkcję przewodniczącego Konferencji Biskupów Gwinei.

1 października 2001 został wezwany do Watykanu, gdzie objął urząd sekretarza w Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, którą kierował wówczas kardynał Crescenzio Sepe.

7 października 2010 Benedykt XVI mianował go przewodniczącym Papieskiej Rady Cor Unum, koordynującej działalność charytatywną Kościoła. Zastąpił na tym stanowisku niemieckiego kardynała Paula Josefa Cordesa. Dwa tygodnie później ogłoszona została decyzja o jego kreacji kardynalskiej. Biret kardynalski odebrał podczas konsystorzu 20 listopada 2010.

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.

24 listopada 2014 papież Franciszek mianował go prefektem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów^[1]. Zastąpił na tym stanowisku kard. Antonio Cañizaresa Lloverę – mianowanego metropolitą Walencji. 20 lutego 2021 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnionego urzędu^[2][3].

3 maja 2021 podczas konsystorza papież Franciszek podniósł go do rangi kardynała prezbitera. W związku z tym awansem już nie ogłosi ewentualnego wyboru nowego papieża, który ogłasza najstarszy kardynał diakon^[4].

8 kwietnia 2021 papież Franciszek mianował go członkiem Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich^[5].

Wizyty w Polsce

W dniu 15 marca 2016 r. w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie miała miejsce prezentacja jego wywiadu rzeki^[6], który ukazał się jako książka pt. Bóg albo nic: rozmowa o wierze nakładem Wydawnictwa Sióstr Loretanek^[7].

Publikacje

W języku polskim ukazały się następujące publikacje:

• Bóg albo nic: rozmowa o wierze, Wyd. Sióstr Loretanek, Warszawa 2015, 415 s., ISBN 978-83-7257-791-7;
• Moc milczenia: przeciw dyktaturze hałasu, [przedmowa Benedykt XVI], Wyd. Sióstr Loretanek, Warszawa 2017, 349 s., ISBN 978-83-7257-877-8;
• W drodze do Niniwy, Wyd. Sióstr Loretanek, Warszawa 2017, 336 s., ISBN 978-83-7257-848-8;
• Wieczór się zbliża i dzień już się chyli, Wyd. Sióstr Loretanek, Warszawa 2019, 463 s., ISBN 978-83-7257-976-8;
• Z głębi naszych serc, [wspólnie z papieżem Benedyktem XVI], Wyd. Sióstr Loretanek, Warszawa 2020, 148 s., ISBN 978-83-7257-774-0.

Poglądy

Wypowiada się jako zdecydowany orędownik obrony tradycyjnej katolickiej nauki na temat rodziny, moralności seksualnej i prawa do życia oraz potępiania islamskiego radykalizmu; opowiada się za zwalczaniem zachodnich homoseksualnych i aborcyjnych ideologii^[8]. Jest zdecydowanym przeciwnikiem gender, feminizmu, sekularyzmu i idei związków partnerskich, które wraz z fundamentalizmem muzułmańskim porównuje do nazizmu i komunizmu oraz do apokaliptycznych Bestii^{[9][10][11][12]}. Często jest przedstawiany jako krytyk do reform liturgicznych Soboru Watykańskiego II, będąc przychylnym tradycji mszy trydenckiej^[13][14], choć w rzeczywistości jest to krytyka złego odczytania soborowych reform utrudniającego ukierunkowanie liturgii na Boga^[15].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Nota biograficzna na stronie Stolicy Apostolskiej
• Robert Sarah w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2011-06-29]
• Robert Sarah w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-10-20]