Robert Whittaker (zawodnik MMA)
Pełne imię i nazwisko | Robert John Whittaker[1] |
---|---|
Pseudonim | The Reaper, Bobby Knuckles |
Data i miejsce urodzenia | |
Obywatelstwo | |
Wzrost | 183 cm |
Masa ciała | 84 kg |
Styl walki | |
Trenowany przez | Henry Perez (trener główny) |
Debiut | 2009 |
Federacja | |
Kategoria wagowa | średnia (od 2014), półśrednia (2009-2014) |
Klub | Tristar Gym (2013–2014) |
Bilans walk zawodowych[a] | |
Liczba walk | 30 |
Zwycięstwa | 24 |
Przez nokauty | 9 |
Przez poddania | 5 |
Przez decyzje | 10 |
Porażki | 6 |
|
Robert John Whittaker (ur. 20 grudnia 1990 w Auckland) – australijski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) nowozelandzkiego pochodzenia[3], zwycięzca programu The Ultimate Fighter: The Smashes w wadze półśredniej z 2012 oraz były mistrz Ultimate Fighting Championship w wadze średniej z 2017.
Życiorys
Urodził się w Auckland, w Nowej Zelandii. Jego ojciec jest Australijczykiem pochodzenia europejskiego, a matka pochodzi z grupy Maorysiów i Samoańczyków[4][5]. Przeprowadzając się do Australii, jego ojciec zapisał go i jego brata do klubu Goju-ryu Karate, aby zachęcić ich do samodyscypliny i samoobrony. Po trenowaniu tej dyscypliny po zdobyciu czarnego pasa, ojciec zaproponował mu możliwość przejścia do innej sztuki walki lub całkowitego porzucenia Karate. Po jego przeprowadzce do Menai, gdy jego brat zdecydował się porzucić karate on sam wybrał przejście do klubu Hapkido prowadzonego przez Henry'ego Pereza. Niedługo potem Perez przekształcił swój klub w klub MMA. Nie mając innego wyboru, Whittaker rozpoczął treningi w MMA i natychmiast wybrał je jako najbardziej preferowany sport[4].
Kariera MMA
Wczesna kariera
W wieku 6 lat rozpoczął treningi karate, po czasie również hapkido[6], natomiast od 2007 trenuje stricte mieszane sztuki walki. 14 marca 2009 zawodowo zadebiutował w MMA pokonując Chrisa Tallowina przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie. Do 2012 rywalizował głównie dla krajowej Cage Fighting Championships, uzyskując od debiutu bilans 9 zwycięstw i 2 porażek[3].
UFC
W czerwcu 2012 wziął udział w edycji specjalnej reality show The Ultimate Fighter: The Smashes w której rywalizowały ze sobą dwie reprezentacje, Australijska i Brytyjska. Whittaker ostatecznie wygrał cały program, pokonując 15 grudnia 2012 w finale Brytyjczyka Brada Scotta jednogłośnie na punkty i otrzymując w nagrodę kontrakt z UFC[7].
W pierwszej walce od wygrania TUF'a 25 maja 2013 zmierzył się z Coltonem Smithem którego pokonał przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie[8]. 28 sierpnia 2013 przegrał z Courtem McGee niejednogłośnie na punkty[9], natomiast 22 lutego 2014 ze Stephenem Thompsonem przed czasem[10]. Zwycięską niemoc przełamał 28 czerwca 2014 na gali UFC Fight Night 43 w rodzinnym Auckland pokonując jednogłośnie na punkty Mike'a Rhodesa[11]. Po pokonania Rhodesa zwyciężał w sześciu kolejnych pojedynkach, wygrywając z takimi zawodnikami jak Brad Tavares, Rafael Natal, Derek Brunson czy Ronaldo Souza[3]. We wszystkich tych przypadkach jego wygrane były wyróżniane bonusami finansowymi w ramach walk i występów wieczoru[12].
W maju 2017 ogłoszono walkę o tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze średniej między Whittakerem a Kubańczykiem Yoelem Romero w związku z przedłużającą się kontuzją regularnego mistrza Brytyjczyka Michaela Bispinga[13]. Do walki doszło 8 lipca 2017 na UFC 213, z której zwycięsko wyszedł Whittaker pokonując Kubańczyka jednogłośnie na punkty po pięciorundym starciu[14][15].
7 grudnia 2017 został promowany na regularnego mistrza w związku ze zwakowaniem pasa mistrzowskiego przez Georges’a St-Pierre’a, stając się tym samym pierwszym Australijczykiem który dzierży mistrzostwo UFC[16].
9 czerwca 2018 na UFC 225 zmierzył się ponownie z Yoelem Romero, jednak walka nie miała statusu mistrzowskiego gdyż Kubańczyk nie zdołał zmieścić się w wymaganym limicie wagowym podczas oficjalnego ważenia[17]. Whittaker ostatecznie pokonał Romero niejednogłośnie na punkty (47-48, 48-47, 48-47)[18].
13 listopada organizacja UFC ogłosiła, że Whittaker w pierwszej obronie pasa mistrzowskiego zmierzy się z Kelvinem Gastelumem. Do walki ma dojść 10 lutego 2019 roku na gali UFC 234 w Melbourne. Do pojedynku ostatecznie nie doszło, gdyż na kilka godzin przed wydarzeniem Whittaker trafił do szpitala po zdiagnozowaniu przepukliny. Po czterech dniach opuścił szpital, a jego menadżer Titus Day przyznał, że Australijczyk planuje powrót do oktagonu na czerwiec.
5 października 2019 roku, na gali UFC 243 w Melbourne przegrał przez KO z tymczasowym mistrzem wagi średniej Israelem Adesanyą[19].
7 marca 2020 roku na UFC 248 miał zmierzyć się z Jaredem Cannonierem, jednak 15 stycznia 2020 r. ogłoszono, że wycofał się z walki z nieujawnionych powodów. Pod koniec kwietnia 2020 r. ujawnił w wywiadzie, że całkowicie wycofał się z walki i treningu z powodu wypalenia[20].
Później stoczył walkę z Darrenem Tillem 26 lipca 2020 roku na UFC na ESPN: Whittaker vs. Till. Wygrał walkę jednogłośną decyzją[21].
Trzy miesiące później, 24 października 2020 roku na UFC 254 w podobny sposób pokonał Jareda Cannoniera[22].
Na UFC on ESPN 22 miał zmierzyć się z Paulo Costą[23], ale 6 marca Costa wycofał się z walki z powodu choroby i został zastąpiony przez Kelvina Gasteluma[24]. Whittaker wygrał walkę jednogłośną decyzją[25]. Walka przyniosła mu za najlepszą walkę wieczoru[26].
Rewanż pomiędzy Whittakerem i Adesanyą o tytuł mistrza wagi średniej UFC odbył się 12 lutego 2022 na gali UFC 271[27]. Whittaker ponownie musiał uznać wyższość rywala przegrywając walkę przez jednogłośną decyzję[28].
11 czerwca 2022 na UFC 275 miał zmierzyć się z Marvinem Vettorim, ale wycofał się z nieujawnionych powodów[29]. Walkę przełożono na UFC Fight Night: Gane vs. Tuivasa[30]. Zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów[31].
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki
- 2012: mistrz Superfight Australia w wadze półśredniej[32][33];
- 2012: The Ultimate Fighter: The Smashes – zwycięzca programu w wadze półśredniej[7];
- 2017: tymczasowy mistrz UFC w wadze średniej[15]
- 2017-2019: mistrz UFC w wadze średniej
Przypisy
- ↑ STATE OF NEVADA DEPARTMENT OF BUSINESS AND INDUSTRY ATHLETIC COMMISSIO. boxing.nv.gov, 2014-02-22. [dostęp 2017-07-09]. (ang.).
- ↑ Matt Bungard: Whittaker to fight for chance at Australia's first UFC gold. northweststar.com.au, 2017-05-25. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
- ↑ a b c Robert Whittaker ("The Reaper") | MMA Fighter Page, Tapology [dostęp 2022-09-04] (ang.).
- ↑ a b IAN ALLEN , Time for UFC fighter Robert Whittaker to reap the rewards, Stuff, 14 stycznia 2017 [dostęp 2022-09-04] (ang.).
- ↑ Kiwi fighters weigh-in for UFC 33, Māori Television [dostęp 2022-09-04] (ang.).
- ↑ Robert Whittaker profil na legendfc.com. legendfc.com. [dostęp 2017-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-21)]. (ang.).
- ↑ a b Geno Mrosko: TUF Smashes results: Robert Whittaker wins welterweight final at UFC on FX 6. mmamania.com, 2012-12-14. [dostęp 2017-07-09]. (ang.).
- ↑ Tomasz Chmura: UFC 160: Velasquez vs Silva 2 – wyniki. mmarocks.pl, 2013-05-26. [dostęp 2017-07-09]. (pol.).
- ↑ Tim Burke: UFC Fight Night 27 results: Court McGee takes decision over Robert Whittaker. bloodyelbow.com, 2013-08-28. [dostęp 2017-07-09]. (ang.).
- ↑ Dave Doyle: UFC 170 results: Stephen Thompson finishes off Robert Whittaker. mmafighting.com, 2014-02-22. [dostęp 2017-07-09]. (ang.).
- ↑ Matt Erickson: UFC Fight Night 43 results: Robert Whittaker cruises past Mike Rhodes. mmajunkie.com, 2014-06-28. [dostęp 2017-07-09]. (ang.).
- ↑ Profil Roberta Whittakera na ufc.com. ufc.com. [dostęp 2017-07-09]. (ang.).
- ↑ Bartłomiej Stachura: Yoel Romero vs. Robert Whittaker o tymczasowy pas na UFC 213. lowking.pl, 2017-05-24. [dostęp 2017-07-09]. (pol.).
- ↑ K. Witek: Wyniki UFC 213: Whittaker tymczasowym mistrzem kategorii średniej, Omielańczuk przegrał przez decyzję. mmanews.pl, 2017-07-09. [dostęp 2017-07-08]. (pol.).
- ↑ a b Brian Knapp: Robert Whittaker Outlasts Yoel Romero in UFC 213 Headliner, Seizes Interim Title. sherdog.com, 2017-07-08. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
- ↑ Thomas Gerbasi: Whittaker vs Rockhold set for UFC 221 main event. ufc.com, 2017-12-07. [dostęp 2017-12-08]. (ang.).
- ↑ Bartosz Cieśla: Yoel Romero nie zrobił wagi i po raz kolejny nie będzie mógł zdobyć pasa. Zabrakło niewiele!. mma.pl, 2018-06-08. [dostęp 2018-06-017]. (pol.).zły zapis daty dostępu
- ↑ Bartłomiej Zubkiewicz: UFC 225 – wyniki z gali. mmarocks.pl, 2018-06-10. [dostęp 2018-06-017]. (pol.).zły zapis daty dostępu
- ↑ Wirtualna Polska Media , MMA. UFC 243: Israel Adesanya nowym mistrzem! Nigeryjczyk znokautował Roberta Whittakera, sportowefakty.wp.pl, 6 października 2019 [dostęp 2022-09-04] (pol.).
- ↑ Robert Whittaker out of UFC 248 fight against Jared Cannonier, MMA Junkie, 15 stycznia 2020 [dostęp 2022-09-04] (ang.).
- ↑ Polsatsport.pl, Robert Whittaker – Darren Till. Skrót walki, www.polsatsport.pl [dostęp 2022-09-04] (pol.).
- ↑ Krzysztof Kordys , Robert Whittaker zwyciężył z Jaredem Cannonierem przez jednogłośną decyzję na gali UFC 254 | MMAROCKS, MMA Rocks!, 24 października 2020 [dostęp 2022-09-04] (pol.).
- ↑ Robert Whittaker vs. Paulo Costa walką wieczoru kwietniowej gali UFC FN, Lowking.pl [dostęp 2022-09-04] (pol.).
- ↑ Bartłomiej Zubkiewicz , Paulo Costa wypada z kwietniowej walki z Robertem Whittakerem | MMAROCKS, MMA Rocks!, 16 marca 2021 [dostęp 2022-09-04] (pol.).
- ↑ Polsatsport.pl, UFC Vegas 24: Pewne zwycięstwo Roberta Whittakera w walce wieczoru, www.polsatsport.pl [dostęp 2022-09-04] (pol.).
- ↑ UFC on ESPN 22: Whittaker vs. Gastelum – bonusy i konferencja – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-09-04] (pol.).
- ↑ Rewanżowe starcie Adesanya vs. Whittaker walką wieczoru gali UFC 271 – myMMA.pl, 12 grudnia 2021 [dostęp 2022-09-04] (pol.).
- ↑ Polsatsport.pl, Adesanya obronił tytuł w kategorii średniej (WIDEO), www.polsatsport.pl [dostęp 2022-09-04] (pol.).
- ↑ Robert Whittaker wypada z UFC 275! Marvin Vettori wskazał dwóch zawodników, z którymi chce się zmierzyć!, MMA PL, 21 kwietnia 2022 [dostęp 2022-09-04] (pol.).
- ↑ UFC oficjalnie zestawiło walkę Robert Whittaker vs. Marvin Vettori na gali w Paryżu – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-09-04] (pol.).
- ↑ Koncert Roberta Whittakera! Rozbił w Paryżu Marvina Vettoriego!, Lowking.pl [dostęp 2022-09-04] (pol.).
- ↑ Superfight Australia Hits Perth In March!! SFA 13: Spooner vs. Whittaker. m1fc.com.au, 2012-02-27. [dostęp 2017-07-09]. (ang.).
- ↑ Eddie Goldman: Three Live MMA Events on GFL Combat Sports Network. adcombat.com, 2012-05-18. [dostęp 2017-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.