Robert i Bertrand

Robert i Bertrand – polski film fabularny z 1938 roku. Przedwojenna komedia filmowa. Film powstał na podstawie wodewilu Johanna Nepomuka Nestroya. Pochodzi z niego kilka popularnych piosenek (Zakochany złodziej). Z oryginalnego filmu, trwającego nieco ponad 80 minut, w polskich zbiorach zachowało się jedynie 37 minut. Niemal kompletną kopię filmu odnaleziono w zbiorach Instytutu Polskiego w Londynie, który w lutym 2017 roku przekazał ją (wraz z innymi filmami) Filmotece Narodowej^[1][2].

Obsada

• Helena Grossówna - Irena
• Eugeniusz Bodo - Bertrand
• Adolf Dymsza - Robert
• Mieczysława Ćwiklińska - siostra Ippla
• Antoni Fertner - Ippel, ojciec Ireny
• Michał Znicz - baron Dobkiewicz
• Józef Orwid - dozorca aresztu
• Julian Krzewiński - lokaj
• Feliks Żukowski - pan młody
• Henryk Małkowski
• Edmund Minowicz
• Wincenty Łoskot

Opis fabuły

Irena - młoda, początkująca powieściopisarka z zamożnego domu - szuka natchnienia do napisania powieści kryminalnej. Na prowincji przypadkowo zaznajamiają się Bertrand, zredukowany urzędnik - obecnie zajmujący się obnośną sprzedażą krawatów i Robert, zawodowy sprzedawca takiego samego towaru. Zawierają doraźną spółkę handlową i w poszukiwaniu klientów trafiają na pobliskie wiejskie wesele. Podczas uroczystości weselnej giną pieniądze, a podejrzani o tę kradzież Robert i Bertrand trafiają do miejscowego aresztu, w którym ukryła się szukająca wrażeń Irena. Oni biorą ją za złodziejkę i starają się nawrócić ją na uczciwą drogę, a ona ma te same zamiary wobec nich. Co więcej, Bertrand zakochuje się w Irenie. Z wzajemnością.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Robert i Bertrand w bazie filmpolski.pl
• Robert i Bertrand w bazie IMDb (ang.)
• Robert i Bertrand w bazie Filmoteki Narodowej „Nitrofilm”
• Zdjęcia z filmu Robert i Bertrand w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”