Robin Söderling
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 sierpnia 1984 |
| Wzrost | 193 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2001 |
| Zakończenie kariery | 23 grudnia 2015 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 10 |
| Najwyżej w rankingu | 4 (15 listopada 2010) |
| Australian Open | 4R (2011) |
| Roland Garros | F (2009, 2010) |
| Wimbledon | QF (2010) |
| US Open | QF (2009, 2010) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 1 |
| Najwyżej w rankingu | 109 (11 maja 2009) |
| Australian Open | 1R (2004) |
| Roland Garros | 1R (2004, 2006, 2008) |
| Wimbledon | 2R (2005) |
| US Open | 2R (2004, 2005) |
Robin Bo Carl Söderling (ur. 14 sierpnia 1984 w Tibro) – tenisista szwedzki, finalista French Open 2009 i French Open 2010, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Treningi tenisowe Söderling rozpoczął w wieku 5 lat. Ma na koncie wiele sukcesów juniorskich, w 2001 roku triumfował w nieoficjalnych mistrzostwach świata w Orange Bowl (w finale pokonał Argentyńczyka Juana Mónaco), był również mistrzem Europy w singlu (i wicemistrzem w deblu). Sezon 2001 zakończył na 4. miejscu światowego rankingu juniorów. W tym samym roku debiutował w cyklu zawodowym ATP World Tour, dopuszczony z "dziką kartą" do turnieju w Sztokholmie (odpadł w II rundzie).
W dwóch kolejnych latach regularnie poprawiał swoją pozycję w rankingu seniorskim, w 2003 roku awansując do pierwszej setki na świecie. W 2002 roku debiutował w imprezie wielkoszlemowej – przeszedł I rundę na US Open. W 2003 roku wygrał dwa turnieje kategorii ATP Challenger Tour, a podczas Wimbledonu osiągnął III rundę, eliminując m.in. Martina Verkerka. Na koniec sezonu Söderling awansował do finału w Sztokholmie, gdzie przegrał 5:7, 6:3, 6:7(4) z Amerykaninem Mardym Fishem.
W 2004 roku odniósł pierwsze turniejowe zwycięstwo rangi ATP World Tour – w finale w Lyonie pokonał Belga Xaviera Malisse'a. Ponadto Szwed doszedł do finału w Marsylii, gdzie finałowy mecz przegrał z Dominikiem Hrbatým.
W 2005 roku wygrał zawody w Mediolanie, po zwycięstwie w finale nad Radkiem Štěpánkiem. Regularne występy w 2006 roku – finał w Memphis przegrany z Haasem, półfinały i ćwierćfinały innych imprez – pozwoliły mu na dalszy awans w rankingu.
Sezon 2007 Söderling zakończył bez większych sukcesów, natomiast w roku 2008 wygrał trzeci tytuł ATP World Tour. Powtórzył wyczyn z 2004 roku wygrywając Lyonie, tym razem w finale z Julienem Benneteau. Söderling zwyciężył również w rozgrywkach deblowych wspólnie z Jonasem Björkmanem w Båstad oraz doszedł do dwóch innych finałów rozgrywek ATP World Tour w grze pojedynczej, w Rotterdamie (porażka z Michaëlem Llodrą) oraz Memphis (porażka z Steve'em Darcisem).
W maju 2009 roku Szwed doszedł do finału wielkoszlemowego Rolanda Garrosa, pokonując po drodze m.in. Davida Ferrera, obrońcę tytułu Rafaela Nadala, Nikołaja Dawydienkę i Fernando Gonzáleza. W finale przegrał wynikiem 1:6, 6:7(1), 4:6 z Rogerem Federerem. W połowie lipca wygrał turniej na ziemnych kortach w Båstad. Mecz finałowy zakończył się zwycięstwem Söderlinga nad Juanem Mónaco. We wrześniu Szwed awansował do ćwierćfinału US Open, eliminując wcześniej m.in. Nikołaja Dawydienkę; przegrał z Federerem. Do końca roku osiągnął również ćwierćfinały rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Szanghaju (porażka z Feliciano Lópezem) oraz Paryżu (porażka z Novakiem Đokoviciem). Na koniec roku zakwalifikował się po raz pierwszy w karierze do kończącego sezon turnieju ATP World Tour Finals. Z fazy grupowej Söderling wyszedł na pierwszym miejscu po wygranych pojedynkach nad Nadalem i Đokoviciem, jednak w półfinale został pokonany przez Juana Martína del Potro.
Piąty turniej rangi ATP World Tour Szwed wygrał w lutym 2010 roku w Rotterdamie, eliminując po drodze m.in. Dawydienkę, a w finale Michaiła Jużnego. Kolejny w sezonie finał rozegrał w kwietniu w Barcelonie, jednak w finałowym meczu uległ Fernando Verdasco. Majowy występ podczas Rolanda Garrosa Söderling zakończył, jak w 2009 roku, dochodząc do finału. W ćwierćfinale po raz pierwszy w karierze pokonał Rogera Federera, w półfinale Tomáša Berdycha, natomiast w finale wynikiem 4:6, 2:6, 4:6 nie sprostał Rafaelowi Nadalowi. Na Wimbledonie zakończył swój start na ćwierćfinale po porażce z Nadalem. W lipcu osiągnął finał zawodów w Båstad, jednak finałowe spotkanie przegrał z Nicolásem Almagro. We wrześniu, podczas rywalizacji na US Open Szwed dotarł do ćwierćfinału, jednak mecz o dalszą fazę turnieju przegrał z Federerem. W listopadzie, w paryskiej hali Bercy Söderling wygrał pierwszy w karierze turniej rangi ATP World Tour Masters 1000, eliminując po drodze m.in. Andy'ego Roddicka, a w finale pokonując 6:1, 7:6(1) Gaëla Monfilsa. W listopadzie wystąpił, po raz drugi z rzędu, w kończącym sezon turnieju ATP World Tour Finals w Londynie. W grupie wygrał jedno spotkanie (z Ferrerem), przegrał zaś dwa (z Murrayem i Federerem) i odpadł w pierwszej fazie turnieju.
W styczniu 2011 roku Szwed wygrał zawody w Brisbane. W drodze po tytuł nie przegrał seta, a w finale wynikiem 6:3, 7:5 pokonał Andy'ego Roddicka. W lutym Söderling obronił tytuł z Rotterdamu. Spotkanie finałowe zakończyło się zwycięstwem Szweda w trzech setach 6:3, 3:6, 6:3 nad Jo-Wilfriedem Tsongą. Trzeci turniej w sezonie Szwed wywalczył w Marsylii, wygrywając w meczu o tytuł z Chorwatem Marinem Čiliciem. W połowie lipca szwed zatriumfował w Båstad, gdzie w pojedynku finałowym był lepszy od Davida Ferrera. Był to jednak ostatni rozegrany przez Szweda w sezonie turniej. W następnych miesiącach zdiagnozowano u niego mononukleozę[1]. Choroba wykluczyła Söderlinga ze startów również w 2012 i 2013 roku[2]. 23 grudnia 2015 poinformował on o oficjalnym zakończeniu kariery zawodowej[3].
Jako reprezentant Szwecji Söderling debiutował w Pucharze Davisa w lutym 2004 roku, przegrywając z Australijczykiem Lleytonem Hewittem. W 2006 roku zdobył dwa punkty w meczu z Brazylią, przyczyniając się do pozostania Szwecji w najwyższej grupie rozgrywkowej Pucharu Davisa. Wygrał również dwa mecze w lutym 2007 roku, pokonując Białorusinów Wałczkoua i Mirnego. Bilans jego występów pucharowych w singlu wyniósł 13 zwycięstw i 3 porażki, z kolei w deblu 1 wygrana i 1 przegrana.
Söderling wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004 roku. W grze pojedynczej odpadł w I rundzie z Feliciano Lópezem, a w deblu – w parze z Thomasem Enqvistem – w I rundzie ulegli Jonatanowi Erlichowi i Andy'emu Ramowi. W 2008 roku w Pekinie ponownie przegrał w I rundach gier singlowych i deblowych.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 4. miejscu w listopadzie 2010 roku.
Finały w turniejach ATP World Tour
Gra pojedyncza (10–10)
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
| Finalista | 1. | 26 października 2003 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Mardy Fish | 5:7, 6:3, 6:7(4) |
| Finalista | 2. | 29 lutego 2004 | Marsylia | Twarda (hala) |  Dominik Hrbatý | 6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 10 października 2004 | Lyon (1) | Dywanowa (hala) |  Xavier Malisse | 6:2, 3:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 6 lutego 2005 | Mediolan | Dywanowa (hala) |  Radek Štěpánek | 6:3, 6:7(2), 7:6(5) |
| Finalista | 3. | 26 lutego 2006 | Memphis | Twarda (hala) |  Tommy Haas | 3:6, 2:6 |
| Finalista | 4. | 24 lutego 2008 | Rotterdam | Twarda (hala) |  Michaël Llodra | 7:6(3), 3:6, 6:7(4) |
| Finalista | 5. | 2 marca 2008 | Memphis | Twarda (hala) | Steve Darcis | 3:6, 6:7(5) |
| Finalista | 6. | 12 października 2008 | Sztokholm | Twarda (hala) |  David Nalbandian | 2:6, 7:5, 3:6 |
| Zwycięzca | 3. | 26 października 2008 | Lyon (2) | Dywanowa (hala) | Julien Benneteau | 6:3, 6:7(5), 6:1 |
| Finalista | 7. | 7 czerwca 2009 | French Open, Paryż | Ceglana |  Roger Federer | 1:6, 6:7(1), 4:6 |
| Zwycięzca | 4. | 19 lipca 2009 | Båstad (1) | Ceglana | Juan Mónaco | 6:3, 7:6(4) |
| Zwycięzca | 5. | 14 lutego 2010 | Rotterdam (1) | Twarda (hala) |  Michaił Jużny | 6:4, 2:0 krecz |
| Finalista | 8. | 25 kwietnia 2010 | Barcelona | Ceglana |  Fernando Verdasco | 3:6, 6:4, 3:6 |
| Finalista | 9. | 6 czerwca 2010 | French Open, Paryż | Ceglana | Rafael Nadal | 4:6, 2:6, 4:6 |
| Finalista | 10. | 18 lipca 2010 | Båstad | Ceglana | Nicolás Almagro | 5:7, 6:3, 2:6 |
| Zwycięzca | 6. | 14 listopada 2010 | Paryż | Twarda (hala) | Gaël Monfils | 6:1, 7:6(1) |
| Zwycięzca | 7. | 9 stycznia 2011 | Brisbane | Twarda | Andy Roddick | 6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 8. | 13 lutego 2011 | Rotterdam (2) | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga | 6:3, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 9. | 20 lutego 2011 | Marsylia | Twarda (hala) |  Marin Čilić | 6:7(8), 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 10. | 17 lipca 2011 | Båstad (2) | Ceglana | David Ferrer | 6:2, 6:2 |
Gra podwójna (1–1)
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 13 lipca 2008 | Båstad | Ceglana |  Jonas Björkman | Johan Brunström Jean-Julien Rojer | 6:2, 6:2 |
| Finalista | 1. | 19 lipca 2009 | Båstad | Ceglana | Robert Lindstedt | Jaroslav Levinský Filip Polášek | 6:1, 3:6, 7–10 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | ||||||||||||||||
| Australian Open | – | – | 2R | 1R | – | 1R | – | 2R | 1R | 4R | 0 / 6 | 5–6 | ||||
| French Open | – | – | 1R | 2R | 1R | 1R | 3R | F | F | QF | 0 / 8 | 19–8 | ||||
| Wimbledon | – | 3R | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 4R | QF | 3R | 0 / 9 | 14–9 | ||||
| US Open | 2R | 1R | 2R | 3R | 2R | – | 1R | QF | QF | – | 0 / 8 | 13–8 | ||||
| Wygrane turnieje | 0 / 1 | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 3 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 31 | N/A | ||||
| Bilans spotkań | 1–1 | 2–2 | 2–4 | 3–4 | 1–3 | 2–3 | 3–3 | 14–4 | 14–4 | 9–3 | N/A | 51–31 | ||||
| ATP World Tour Finals | ||||||||||||||||
| ATP World Tour Finals | – | – | – | – | – | – | – | SF | RR | – | 0 / 2 | 3–4 | ||||
| ATP World Tour Masters 1000 | ||||||||||||||||
| Indian Wells | – | – | 2R | – | 3R | 3R | 2R | 2R | SF | 3R | 0 / 7 | 10–7 | ||||
| Miami | – | – | 2R | – | – | – | 3R | 2R | SF | 3R | 0 / 5 | 8–5 | ||||
| Monte Carlo | – | – | 1R | 1R | 3R | QF | 2R | 1R | – | – | 0 / 6 | 6–6 | ||||
| Madryt | – | – | 2R | – | 3R | – | 2R | 2R | 2R | QF | 0 / 6 | 7–6 | ||||
| Rzym | – | – | 1R | 1R | – | 2R | 1R | 3R | 3R | QF | 0 / 7 | 6–7 | ||||
| Montreal/Toronto | – | – | 2R | 2R | 1R | 1R | 3R | – | 3R | – | 0 / 6 | 5–6 | ||||
| Cincinnati | – | – | 3R | 2R | 3R | – | 3R | 1R | 3R | – | 0 / 6 | 8–6 | ||||
| Szanghaj | Nie ATP World Tour Masters 1000 | QF | QF | – | 0 / 2 | 5–2 | ||||||||||
| Paryż | – | – | QF | – | 2R | – | 2R | QF | W | – | 1 / 5 | 11–4 | ||||
| Hamburg | – | – | 1R | 2R | 3R | 2R | 3R | Nie Masters 1000 | 0 / 5 | 6–6 | ||||||
| Wygrane turnieje | 0 / 0 | 0 / 0 | 0 / 9 | 0 / 5 | 0 / 7 | 0 / 5 | 0 / 9 | 0 / 8 | 1 / 8 | 0 / 4 | 1 / 55 | N/A | ||||
| Bilans spotkań | 0–0 | 0–0 | 9–9 | 3–5 | 10–7 | 6–5 | 12–9 | 8–8 | 18–7 | 6–4 | N/A | 72–54 | ||||
| Ranking na koniec sezonu | ||||||||||||||||
| 163 | 60 | 34 | 77 | 25 | 41 | 17 | 8 | 5 | 13 | N/A | ||||||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Przypisy
- ↑ Robert Pałuba: Federer i Söderling wycofali się z turnieju w Szanghaju. sportowefakty.pl, 23 września 2011. [dostęp 2013-01-29]. (pol.).
- ↑ Anita Pokorska: Pęknięta struna: Kolos z Tibro. sportowefakty.pl, 29 listopada 2012. [dostęp 2013-01-29]. (pol.).
- ↑ ATP Staff: Soderling Announces Retirement. atpworldtour.com, 2015-12-23. [dostęp 2015-12-23]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-09] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-09-09] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-09-09] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
.svg)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Emmett Hume, Licencja: CC BY 3.0
Robin Soderling defeats Nikolay Davydenko at 2009 US Open
The flag of Curaçao is a blue field with a horizontal yellow stripe slightly below the midline and two white, five-pointed stars in the canton. The geometry and colors are according to the description at Flags of the World.