Roboam

Roboam
Ilustracja
Roboam, Bazylea, mal. Hans Holbein Mł.
król Judy
Okresod 931
do 914
PoprzednikSalomon
NastępcaAbiasz (król Judy)
Dane biograficzne
DynastiaDawidyci
Data śmierciok. 914 p.n.e.
OjciecSalomon
MatkaNaama
ŻonaMachalat, Abihail, Maaka i 15 innych żon
DzieciJeusz, Szemariasz, Zaham, Abiasz, Attaj, Ziza, Szelomit i in.

Roboam, Rechabeam (רחבעם, hebr. Rehawam) (zm. ok. 914 p.n.e.) − postać biblijna, król Judy. Syn Salomona i Naamy, z pochodzenia Ammonitki.

Po śmierci Roboama królem Judy został jego syn Abiasz.

Daty panowania

Jako daty panowania, według różnych źródeł, podaje się lata:

  • 931-914 p.n.e.[1]
  • 931-913 p.n.e.[2],
  • 931/930-914/913 p.n.e.[3],
  • 930-914 p.n.e.[4],
  • 926-910 p.n.e.[5],
  • 922-901 p.n.e.[6]

Imię

Imię Rehabeam jest pochodzenia hebrajskiego i oznacza naród się rozmnożył, powiększył. W polskiej literaturze przedmiotu najbardziej popularna jest grecka forma tego imienia − Roboam.

Panowanie

Był synem Salomona i Naamy, Ammonitki. Po śmierci ojca udał się do Sychem, gdzie miano go ogłosić królem. Tam opozycja na czele z przybyłym z Egiptu Jeroboamem synem Nebata zwróciła się z żądaniem, by zmniejszył ciężary nałożone przez Salomona. Roboam poprosił o trzy dni do namysłu, a następnie pod wpływem swoich młodszych doradców odrzucił żądanie, zapowiadając zwiększenie obciążeń. W efekcie Roboam został uznany królem jedynie przez Judę. Gdy ukamienowano Adonirama, przełożonego przymusowych robotników, wystraszony Roboam uciekł na rydwanie do Jerozolimy. Tymczasem zgromadzenie w Sychem obrało królem Jeroboama. W ten sposób doszło do definitywnego podziału państwa hebrajskiego na Królestwo Północne (Izrael), obejmujące obszar około 24000 kilometrów kwadratowych, i Południowe (Judę), wierne Roboamowi, obejmujące obszar około 8000 kilometrów kwadratowych.

Po powrocie do swojej stolicy Roboam rozpoczął przygotowania do wojny z Izraelem, ale pod wpływem słów Szemajasza, proroka Jahwe, zrezygnował ze zbrojnej rozprawy ze zbuntowanymi plemionami.

Przez pierwsze trzy lata panowania Roboam pozostawał wierny kultowi jahwistycznemu. Odbudował warowne miasta Betlejem, Etam, Tekoę, Bet-Sur, Soko, Adullam, Gat, Mareszę, Zif, Adoraim, Lakisz, Azekę, Soreę, Ajjalon i Hebron. W tym czasie do Judy napłynęła spora fala emigrantów z Królestwa Północnego - byli to głównie lewici, uchodzący po tym, jak Jeroboam wprowadził kult bałwochwalczy.

Później Roboam opowiedział się za kultami pogańskimi. Za jego panowania odrodził się też nierząd sakralny.

W piątym roku panowania Roboama państwo Judy zostało najechane przez faraona, którego źródła biblijne nazywają Sziszakiem (identyfikuje się go zwykle z Szeszonkiem I). W celu uniknięcia zburzenia Jerozolimy przez wojska faraona Roboam przekazał jako okup wszystkie[7] skarby świątynne.

Roboam zerwał też z pokojową polityką względem Królestwa Północnego z okresu początków rządów, prowadząc wojnę z Jeroboamem I.

Żony i potomstwo

Roboam miał 18 żon i 60 nałożnic. Doczekał się 28 synów i 60 córek. Źródła biblijne wymieniają z imienia trzy żony. Były to:

  • Machalat, córka Jerimota, syna Dawida;
  • Abihail, córka Eliaba, syna Jessego;
  • Maaka, zapewne córka Uriela z Gibea i wnuczka Absaloma.

Z małżeństwa z Abihail pochodzili synowie:

  • Jeusz,
  • Szemariasz,
  • Zaham.

Z małżeństwa z Maaką pochodzili synowie:

Przypisy

  1. ↑ Gershon Galil.
  2. ↑ James B. Pritchard, Wielki Atlas Biblijny, Oficyna Wydawnicza "Vocatio", Warszawa 1994, ​ISBN 83-85435-47-6​, str. 9, a także Edwin R. Thiele.
  3. ↑ Cz. P. Bosak, Postacie Nowego Testamentu. Słownik-konkordancja, Poznań-Pelplin 1996, s. 615.
  4. ↑ J. E. Morby, Dynastie świata, Kraków 1995, ​ISBN 83-7006-263-6​, s. 50.
  5. ↑ G.E. Wright, F.V. Wilson. Za: Alfred Tschirschnitz: Dzieje ludów biblijnych. Cz. VIII: Tablice chronologiczne. Warszawa: M. Sadren i S-ka, 1994, s. 286. ISBN 83-86340-00-3.
  6. ↑ William F. Albright.
  7. ↑ Praca zbiorowa: Egipt. Świat faraonów. Firma Księgarska Jacek Olesiejuk sp. z o.o., 2008, s. 271. ISBN 978-83-7512-989-2.

Bibliografia

  • Atlas Biblijny. Warszawa-Lublin: Towarzystwo Ewangeliczno-Społeczne, s. 138. ISBN 83-7050-000-5.
  • Pius C. Bosak: Postacie Nowego Testamentu: Słownik-konkordancja. Poznań-Pelplin: Bernardinum, 1996, s. 615-616.
Królowie Judy i Izraela
Królowie zjednoczonego IzraelaMenora.svg
Królowie Judy
(państwo południowe)
Królowie Izraela
(państwo północne)

Media użyte na tej stronie

Rehoboam. Fragment of Wall Painting from Basel Town Hall Council Chamber, by Hans Holbein the Younger..jpg
Fragment of the wall painting in the Great Council Chamber of Basel Town Hall.

Holbein began working on the murals for the Council Chamber during the 1520s, painting classical subjects. After his return from a two-year visit to England (1526–28), he was commissioned to resume the task, but this time to provide murals based on Old Testament subjects, in keeping with the new Reformation doctrines of the authorities. These murals were one of several large-scale projects undertaken by Holbein that are now known only from a few fragments and preparatory sketches, including a drawing of Rehoboam from a frontal position. This section is the largest of those that were removed from the wall in the 19th century and preserved. It portrays Rehoboam, the son of Solomon, whose arrogant government led to his people's rebellion and the loss of part of his kingdom. He holds out his little finger, saying, "My little finger is thicker than my father's waist!" The murals reminded the councillors of the need for wise and godly government.
References

  • Christian Müller; Stephan Kemperdick; Maryan Ainsworth; et al, Hans Holbein the Younger: The Basel Years, 1515–1532, Munich: Prestel, 2006, ISBN 9783791335803, p. 412.
  • Derek Wilson, Hans Holbein: Portrait of an Unknown Man, London: Pimlico, 2006, ISBN 9781844139187, p. 162.