Roboty publiczne

Uczestnicy amerykańskich robót publicznych w latach 30. XX wieku

Roboty publiczne – forma subsydiowanego, czasowego zatrudnienia bezrobotnych do wykonywania prac zleconych przez organy samorządu terytorialnego lub instytucje użyteczności publicznej^[1]. Zatrudnienie może być na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy^[2]. Celem robót publicznych jest zachęcenie bezrobotnego do dalszego poszukiwania pracy, a także uniknięcie zjawiska bezrobocia długookresowego.

Roboty publiczne stały się niezwykle ważnym narzędziem polityki zatrudnienia w USA w latach trzydziestych XX wieku. Były one wykorzystywane głównie do realizacji inwestycji publicznych w infrastrukturze: budowie dróg, lotnisk, kanałów, regulacji rzek, wykonywaniu melioracji. W 1933 roku powołano Public Works Administration (PWA), który dysponował budżetem ok. 3,3 mld dolarów na wspieranie rządów stanowych i władz lokalnych. W USA w latach trzydziestych w krótkim okresie zatrudniono 4 miliony bezrobotnych.

We Francji funkcjonuje powołany do życia w 1982 roku Fundusz Specjalny Robót Podstawowych, z którego finansuje się inwestycje infrastrukturalne w dziedzinie transportu publicznego, drogownictwa i energetyki. Dzięki temu rząd skutecznie oddziałuje na koniunkturę oraz bezpośrednio na struktury ekonomiczne i społeczne.

Roboty publiczne mają szczególne znaczenie dla reaktywizacji grup bezrobotnych długookresowo. Przeprowadzane są one głównie w ramach programów specjalnych bądź planów. W Polsce refundowane jest wynagrodzenie każdej z osób, w wysokości nie przekraczającej 75% przeciętnego wynagrodzenia oraz składki na ubezpieczenia społeczne.

Zobacz też

• polityka inwestycyjna
• Nowy Ład
• pomoc publiczna
• prace interwencyjne
• interwencjonizm

Przypisy

Bibliografia

• Winiarski Bolesław; Polityka Gospodarcza; Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999
• Publiczne Służby Zatrudnienia. psz.praca.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-25)].