Rocco Buttiglione

Rocco Buttiglione

Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1948 Gallipoli
Minister ds. stosunków europejskich Włoch
Okres	od 11 czerwca 2001 do 23 kwietnia 2005
Przynależność polityczna	UDC
Poprzednik	Gianni Francesco Mattioli
Następca	Giorgio La Malfa
Minister kultury Włoch
Okres	od 23 kwietnia 2005 do 17 maja 2006
Przynależność polityczna	UDC
Poprzednik	Giuliano Urbani
Następca	Francesco Rutelli
Odznaczenia

Rocco Buttiglione (ur. 6 czerwca 1948 w Gallipoli) – włoski polityk, nauczyciel akademicki, były minister do spraw europejskich, wieloletni parlamentarzysta.

Życiorys

Wykształcenie i działalność naukowa

Studiował prawo w Turynie i Rzymie. Zajął się działalnością naukową, został m.in. profesorem nauk politycznych na Libera Università degli Studi San Pio V w Rzymie. Był także profesorem i p.o. rektora Międzynarodowej Akademii Filozofii w Liechtensteinie. Po powrocie do pracy naukowej został kierownikiem katedry filozofii na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim^[1].

Działalność polityczna

Polityczną działalność rozpoczął w ramach Chrześcijańskiej Demokracji. Po jej upadku w wyniku afer korupcyjnych (tzw. Tangentopoli) znalazł się w gronie założycieli Włoskiej Partii Ludowej. Po słabym wyniku wyborczym PPI w tym samym roku został powołany na sekretarza krajowego tego ugrupowania.

Ludowców opuścił już w 1995, gdy partia nie zaakceptowała jego propozycji wejścia w skład centroprawicowej koalicji z Silviem Berlusconim. Rocco Buttiglione odszedł wówczas z PPI, stając na czele nowego ugrupowania pod nazwą Zjednoczeni Chrześcijańscy Demokraci. W 2002 po zjednoczeniu się CDU z innymi partiami chadeckimi objął honorową funkcję przewodniczącego Unii Chrześcijańskich Demokratów i Centrum, którą pełnił do 2014^[2].

W latach 1994–2006 sprawował mandat posła do Izby Deputowanych XII, XIII i XIV kadencji. W okresie 1999–2001 zasiadał w Parlamencie Europejskim. W 2002 w Monako prowadzono w jego sprawie śledztwo dotyczące możliwego nielegalnego prania pieniędzy na rzecz jego partii. Nie znaleziono jednak dowodów na popełnienie przestępstwa z punktu widzenia prawa tego kraju. Jednocześnie jego doradca, Giampiero Catone, został oskarżony o defraudację pieniędzy z funduszy włoskich i unijnych oraz oszukańcze bankructwo^[3].

W latach 2001–2005 Rocco Buttiglione sprawował urząd ministra do spraw europejskich w drugim rządzie Silvia Berlusconiego^[4]. W 2004 został wystawiony przez rząd włoski jako kandydat na członka Komisji Europejskiej. Nowy przewodniczący KE José Manuel Barroso włączył go na listę nominowanych jako swojego zastępcę i komisarza do spraw sprawiedliwości. Kandydatowi wytknięto wówczas publicznie jego konserwatywne poglądy, m.in. dotyczące homoseksualizmu i roli kobiety w rodzinie. Frakcje socjalistów i zielonych przedstawiły zastrzeżenia co do zdolności Rocca Buttiglione do podjęcia działalności politycznej w sferze praw obywatelskich. 11 października 2004 Komitet ds. Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych Parlamentu Europejskiego głosował w stosunku 27:26 za nieprzyjęciem nominacji^[5]. W jego obronie stanęli europejscy politycy katoliccy i przywódcy kościelni, zarzucając PE „ujawnienie prawdziwego oblicza Europy”^[6]. Ostatecznie premier Silvio Berlusconi 29 października tegoż roku oświadczył, że Rocco Buttiglione pozostanie ministrem do spraw europejskich w rządzie włoskim, a sam kandydat następnego dnia oficjalnie zrezygnował z ubiegania się o stanowisko w administracji europejskiej. W 2005 przeszedł na urząd ministra kultury, który sprawował do 2006^[7].

W 2006 bez powodzenia ubiegał się o urząd burmistrza Turynu, przegrywając z pełniącym tę funkcję Sergiem Chiamparino. Od 2006 do 2008 wchodził w skład Senatu XV kadencji. W przedterminowych wyborach w 2008 został ponownie wybrany do izby niższej parlamentu na XVI kadencję, a w 2013 uzyskał reelekcję na XVII kadencję.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2005 otrzymał honorowe obywatelstwo Lublina^[8]. W 2005 został odznaczony przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[9].

W 1994 wyróżniony tytułem doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II^[1].

Wybrane publikacje

• Dialettica e nostalgia (1978)
• La crisi dell'economia marxista: Gli inizi della scuola di Francoforte (1979)
• Il pensiero di Karol Wojtyla (1982)
• Ethik der Leistung (1988, współautor)
• La crisi della morale (1991)
• Die Verantwortung des Menschen in einem globalen Weltzeitalter (1996, współautor)
• Wie erkennt man Naturrecht? (1998, współautor)
• Karol Wojtyla: The Thought of the Man Who Became Pope John Paul II (1997)
• The moral mandate for freedom: Reflections on Centesimus Annus (1997)

Na język polski zostały po przetłumaczeniu wydane pozycje Chrześcijanie a demokracja (TN KUL, Lublin 1993 ISBN 83-85291-54-7) oraz Etyka w kryzysie (TN KUL, Lublin 1994 ISBN 83-85291-81-4).

Przypisy

Bibliografia

• Rocco Buttiglione (wł.). camera.it. [dostęp 2022-09-01].
• Nota biograficzna na stronie RPO. [dostęp 2013-03-06].