Rocksteady

Ten artykuł należy dopracować: → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny, → napisać artykuł w sposób neutralny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Rocksteady – styl muzyczny wywodzący się z Jamajki.

Historia

Czas kiedy powstało rocksteady nie jest łatwy do ustalenia. Oficjalnie mówi się o przełomie roku 1965 i 1966, z tym że, na początku muzycy grali ten styl w ogóle nie przypisując mu nazwy. Era tego gatunku trwała mniej więcej do roku '68. Przez tak krótki okres królowania tego stylu w jamajskiej muzyce zmieniło się bardzo wiele. Rocksteady odcisnęło swe piętno na kolejnych gatunkach.

Jest kilka historii na temat powstania gatunku. Jedna z nich mówi o tym jakoby rok 1966 był bardzo upalny, a muzycy niemający siły grać szybkiego ska zwalniali tempo tworząc rocksteady. W drugiej opowieści przedstawiony jest wokalista Hopeton Lewis. Podobno nie mógł on dopasować tekstu do muzyki ska i poprosił zespół o wolniejszą grę. Właśnie wtedy miała powstać również nazwa rocksteady. Gatunek charakteryzuje się zdecydowanie wolniejszym tempem niż ska. Na pierwszy plan wysuwa się melodyjna i bardziej pulsująca linia basu i bębnów. Większe pole do popisu mają tu również piosenkarze, którzy w ska nie mogli całkowicie spełnić swych talentów wokalnych.

Dzięki rocksteady muzyka jamajska zaczęła przybierać tę formę, którą widzimy dziś w reggae, dub, a także w ragga. W każdym z tych stylów na pierwszy plan wychodzi bas i perkusja – pozostałość po rocksteady. Gdy we wczesnej muzyce ska widzieliśmy płynącą radość z odzyskania przez Jamajkę niepodległości, to w dobie rocksteady już nie jest tak wesoło. Bieda, przemoc, tak właśnie zaczęła wyglądać rzeczywistość. Muzycy zaczęli utożsamiać się z młodzieżą z getta – Trench Town i innych – często sami z nich pochodzili. Wtedy też właśnie przylgnęło do rocksteady określenie – muzyka rude boys. Teksty piosenek pokazywały chwałę i dumę z bycia rude boys. Nierzadko też można było doszukać się w nich wątków kryminalnych – czyli codzienności życia w getcie. Liryka gatunku nie ograniczała się jednak tylko do przemocy. Powstawały także utwory o miłości.

Muzycy

Najważniejszymi wokalistami ery rocksteady bez wątpienia są Ken Boothe, Delroy Wilson, czy Alton Ellis, natomiast grupy to The Gaylads, The Ethiopians, Desmond Dekker & the Aces, The Wailers, The Melodians, The Techniques, Tommy McCook And The Supersonics i wiele innych.

Większość jamajskich producentów próbowała swych sił w wypromowaniu wokalistów i zespołów rocksteady. Palmę pierwszeństwa wiedli w tym Duke Reid i Coxsone Dodd.