Rocznik krótki

Rocznik krótki. Rękopis sieniawski, Biblioteka Książąt Czartoryskich, karta 102.

Rocznik krótki (łac Cracoviensis brevior cronica) – polski średniowieczny rocznik z XIII wieku, obejmujący lata 965–1283.

Rocznik znany jest tylko z kopii z XV w. ze zbioru rękopisów określanego jako Wielka kronika[1]. Stanowi wyciąg z Rocznika kapituły krakowskiej, zawiera jednak też pewne informacje z innych źródeł[1]. Pięć wpisów, których nie ma w Roczniku kapitulnym, pochodzi z lat 1267–1283[1]. Powstanie rocznika datuje się na 2. poł. XIII wieku[1]. Rocznik zawiera wiele lokalnych krakowskich informacji, stąd przypuszczenie, że jego autor był prawdopodobnie związany z katedrą krakowską[2]. Rocznik krótki posłużył jako podstawa późniejszego Rocznika świętokrzyskiego nowego[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Dąbrowski 1964 ↓, s. 54.
  2. ↑ Dąbrowski 1964 ↓, s. 54–55.
  3. ↑ Dąbrowski 1964 ↓, s. 57.

Bibliografia

  • Jan Dąbrowski: Dawne dziejopisarstwo polskie (do roku 1480). Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1964, s. 54–57.
Polskie średniowieczne roczniki
Zaginione
Małopolskie
Wielkopolskie
Cysterskie (śląskie)

Media użyte na tej stronie

Rocznik krótki.jpg
Rocznik krótki, Rękopis sieniawski, Biblioteka Czartoryskich, karta 102.