Rodezja Południowa
1923–1965 1979–1980 | |||||
| |||||
Hymn: God Save the Queen (Boże, chroń Królową) | |||||
Język urzędowy | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Status terytorium | |||||
Zależne od | |||||
Waluta | funt południoworodezyjski | ||||
Utworzenie | |||||
Ogłoszenie niepodległości jako Rodezja | |||||
Kod samochodowy | SR |
Rodezja Południowa – kolonia brytyjska w Afryce południowej, istniejąca w latach 1923–1964. W 1964 r. przymiotnik "południowa" został usunięty, a kraj otrzymał nazwę Rodezja, którą nosił aż do uzyskania w 1980 r. niepodległości pod nazwą Zimbabwe.
Początkowo tereny te były określane jako Południowe Zambezi, w odniesieniu do nazwy rzeki Zambezi, nazwa Rodezja weszła w życie dopiero w 1895 r. dla uczczenia Cecila Rhodesa, jednego z budowniczych brytyjskiego imperium kolonialnego i kluczowej postaci dla podboju Południowej Afryki przez Brytyjczyków.
Historia
Rodezja Południowa od 1890 r. wchodziła w skład terytorium Rodezji zarządzanego przez Brytyjską Kompanię Południowoafrykańską. W 1923 r. rząd brytyjski przejął południową część Rodezji. Wobec oporu osadników nie włączono jej w skład Związku Południowej Afryki i zdecydowano się utworzyć autonomiczną kolonię Rodezja Południowa[1].
W latach 1953–1963 kolonia wchodziła w skład brytyjskiej Federacji Rodezji i Niasy. W 1961 r. w Londynie przyjęto nową konstytucję dla Rodezji Południowej, przyznającą pewne formalne prawa Afrykanom, jednak władze nadal zwalczały działalność ugrupowań dążących do emancypacji czarnej ludności. W grudniu 1962 r. władzę w kolonii objął skrajnie prawicowy Front Rodezyjski (RF), który odsunął od władzy rządzące dotychczas ugrupowania centroprawicowe. RF dążył do likwidacji afrykańskiego ruchu narodowowyzwoleńczego[1].
Po rozwiązaniu Federacji Rodezji i Niasy w 1963 r. Rodezja Południowa stała się samodzielną kolonią o szerokiej autonomii, a w październiku 1964 r. zmieniła nazwę na Rodezja. Rząd kolonii zażądał jednocześnie przyznania niepodległości, jednak negocjacje z Wielką Brytanią zakończyły się porażką, wobec czego rząd Rodezji 11 listopada 1965 r. jednostronnie proklamował niepodległość, co nie zostało uznane przez żadne państwo, a przez ONZ i OJA zostało potępione[1].
W ramach procesu pokojowego w 1979 r. czasowo przywrócono Rodezji status kolonii brytyjskiej, przeprowadzono demokratyczne wybory i w kwietniu 1980 r. proklamowano niepodległość Zimbabwe, które zostało członkiem Wspólnoty Narodów[1].
Gubernatorzy Rodezji Południowej
- John Robert Chancellor (1923-1928)
- Murray Bisset (1928)
- Cecil Hunter-Rodwell (1928-1934)
- Alexander Fraser Russell (1934-1935)
- Herbert James Stanley (1935-1942)
- Alexander Fraser Russell (1942)
- Evelyn Baring (1942-1944)
- Robert James Hudson (1944-1945)
- William Eric Campbell Tait (1945-1946)
- Alexander Fraser Russell (1946)
- Robert James Hudson (1946-1947)
- John Noble Kennedy (1947-1953)
- Robert Clarkson Tredgold (1953-1954)
- Peveril Barton Reiby Wallop William-Powlett (1954-1959)
- Humphrey Gibbs (1959-1969)
- Christopher Soames, baron Soames (1979-1980)
Przypisy
- ↑ a b c d Zimbabwe. Historia, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2017-01-06] .
Media użyte na tej stronie
Coat of arms of Southern Rhodesia from 1924–1953/1963–1965, Rhodesia from 1965–1979, Zimbabwe Rhodesia from 1979, Southern Rhodesia from 1979–1980 and Zimbabwe from 1980–1981.
Foreign Min. Christopher Soames, in the British Conservative Party's "Shadow Cabinet," Tel Aviv.
Postage stamp of Southern Rhodesia, 1953, 2d, scott#83. Rhodes' grave
London, Great Britain
Flag of Southern Rhodesia (1924–1964).