Rodger Ward
 Rodger Ward w samochodzie Bandini Formula Junior | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 10 stycznia 1921 Beloit |
| Data i miejsce śmierci | 5 lipca 2004 Anaheim |
| Sukcesy | |
1951: AAA National Championship | |
Rodger Ward (ur. 10 stycznia 1921 w Beloit (Kansas), zm. 5 lipca 2004 w Anaheim) – amerykański kierowca wyścigowy. W latach 1959 oraz 1962 wygrał zawody Indianapolis 500 oraz USAC National Championship.
Życiorys
Jego ojciec był właścicielem złomowiska w Los Angeles. Rodger Ward w wieku 14 lat zbudował hot rod na bazie Forda. Podczas II wojny światowej był pilotem samolotu P-38 Lightning, rozważając nawet bycie zawodowym pilotem. Rozpoczął latanie B-17 Flying Fortress, a następnie został instruktorem. Po wojnie stacjonował w Wichita Falls, gdzie wybudowano tor do wyścigów typu dirt track[1].
W 1946 roku, po zwolnieniu z wojska, rozpoczął ściganie się w zawodach typu midget car racing (tj. "wyścigach mikrusów"). Jednakże w tamtym roku szło mu słabo, ale wyniki z czasem poprawiały się. W roku 1948 wygrał jeden wyścig (Grand Prix San Diego), a w 1949 na Offenhauserze wygrał ich kilka[1].
W 1950 roku przełamał długą passę Offenhausera w tych wyścigach, wygrywając 10 sierpnia Fordem konstrukcji Vika Edelbrocka zawody na Gilmore Stadium[2]. Silnik tego pojazdu był jednym z pierwszych, który napędzał nitrometan. Ward wygrał również kolejne zawody, odbywające się na Orange Show Stadium. W 1959 roku Ward wziął udział w zawodach Formuły Libre na torze Lime Rock Park. Jego "mikrus" okazał się lepszy od wielu droższych i mocniejszych samochodów[3].
W 1951 roku wygrał mistrzostwa serii AAA. W tym samym roku zadebiutował w zawodach Indianapolis 500. Jednakże w wyścigu przejechał zaledwie 34 okrążenia. Pierwszy raz ukończył pełny dystans tego wyścigu dopiero w 1956 roku, zajmując ósmą pozycję[1].
W 1959 roku wygrał Indy 500 w zespole, którego szefem był Bob Wilke, a mechanikiem A.J. Watson. W tym samym roku wygrał również mistrzostwa serii USAC[1].
W Indianapolis 500 1960 był przez 58 okrążeń, ale na 3 okrążenia przed metą wyprzedził go Jim Rathmann[1].
W 1962 roku ponownie wygrał Indianapolis 500 oraz serię USAC[1].
Ostatni raz w zawodach Indianapolis 500 wziął udział w 1966 roku.
Zmarł w roku 2004.
Nagrody
- 1992 - wpis do International Motorsports Hall of Fame
- 1995 - wpis do Motorsports Hall of Fame of America
- 1995 - wpis do National Midget Auto Racing Hall of Fame[3]
- 2003 - wpis do West Coast Stock Car Hall of Fame
- wpis do Auto Racing Hall of Fame[3]
Starty w Indianapolis 500
| Rok | Nr | Kwalifikacje | Wynik | Okr. | Lider | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1951 | 48 | 25 | 27 | 34 | 0 | przewód olejowy |
| 1952 | 34 | 22 | 23 | 130 | 0 | ciśnienie oleju |
| 1953 | 92 | 10 | 16 | 177 | 0 | oś |
| 1954 | 12 | 16 | 22 | 172 | 0 | silnik współdzielony z Eddiem Johnsonem |
| 1955 | 27 | 30 | 28 | 53 | 0 | wypadek |
| 1956 | 19 | 15 | 8 | 200 | 0 | |
| 1957 | 8 | 27 | 30 | 24 | 0 | sprężarka |
| 1958 | 8 | 11 | 20 | 83 | 0 | pompa paliwa |
| 1959 | 5 | 6 | 1 | 200 | 130 | |
| 1960 | 1 | 3 | 2 | 200 | 58 | |
| 1961 | 2 | 4 | 3 | 200 | 7 | |
| 1962 | 3 | 2 | 1 | 200 | 66 | |
| 1963 | 1 | 4 | 4 | 200 | 0 | |
| 1964 | 2 | 3 | 1 | 200 | 0 | |
| 1966 | 26 | 13 | 15 | 74 | 0 | układ kierowniczy |
Wyniki w Formule 1
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Rok | Zespół | Samochód | Silnik | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | Msc. | Pkt. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1951 | L & B Bromme | Bromme | Offenhauser R4 | CHE | 500 NU | BEL | FRA | GBR | DEU | ITA | ESP | – | 0 | |||
| 1952 | Federal Auto Associates | Kurtis Kraft 4000 | Offenhauser R4 | CHE | 500 NU | BEL | FRA | GBR | DEU | NLD | ITA | – | 0 | |||
| 1953 | M.A. Walker | Kurtis Kraft | Offenhauser R4 | ARG | 500 NU | NLD | BEL | FRA | GBR | DEU | CHE | ITA | – | 0 | ||
| 1954 | R.N. Sabourin | Pawl | Offenhauser R4 | ARG | 500 NU* | BEL | FRA | GBR | DEU | CHE | ITA | ESP | – | 0 | ||
| 1955 | E.R. Casale | Kuzma | Offenhauser R4 | ARG | MCO | 500 NU | BEL | NLD | GBR | ITA | – | 0 | ||||
| 1956 | Ed Walsh | Kurtis Kraft 500C | Offenhauser R4 | ARG | MCO | 500 8 | BEL | FRA | GBR | DEU | ITA | – | 0 | |||
| 1957 | Roger Wolcott | Lesovsky | Offenhauser R4 | ARG | MCO | 500 NU | FRA | GBR | DEU | PES | ITA | – | 0 | |||
| 1958 | Roger Wolcott | Lesovsky | Offenhauser R4 | ARG | MCO | NLD | 500 NU | BEL | FRA | GBR | DEU | POR | ITA | MOR | – | 0 |
| 1959 | Leader Cards Inc. | Watson | Offenhauser | MCO | 500 1 | 10 | 8 | |||||||||
| Kurtis Kraft Midget | NLD | FRA | GBR | DEU | POR | ITA | USA NU | |||||||||
| 1960 | Leader Cards Inc. | Watson | Offenhauser R4 | ARG | MCO | 500 2 | NLD | BEL | FRA | GBR | POR | ITA | USA | 12 | 6 | |
| 1963 | Reg Parnell Racing | Lotus 24 | BRM V8 | MCO | BEL | NLD | FRA | GBR | DEU | ITA | USA NU | MEX | ZAF | – | 0 |
* – samochód współdzielony z Eddiem Johnsonem
Przypisy
- ↑ a b c d e f 2003 Hall Of Fame Inductees (ang.). StockcarReunion.com. [dostęp 2010-04-18].
- ↑ Vic Edelbrock (ang.). worthyofhonor.com. [dostęp 2010-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].
- ↑ a b c Roger Ward (ang.). worthyofhonor.com. [dostęp 2010-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)].
Bibliografia
- Rodger Ward
- Rodger Ward (ang.)
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Nieznany, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Bandini formula junior, driver Roger Ward
Autor: Carey Akin, Licencja: CC BY-SA 2.0
The Lola-Offy driven by Rodger Ward in the 1966 Indianapolis 500.