Rodzimi użytkownicy języka esperanto

Rodzimi użytkownicy języka esperanto (esperanto: denaskaj Esperanto-parolantoj, denaskuloj) – osoby, dla których esperanto jest jednym z podstawowych języków i posługują się nim na co dzień. Są charakterystycznym zjawiskiem dla rodzin esperanckich.

Statystyki

W 1996 istniało 350 potwierdzonych przypadków rodzin, w których używano esperanto jako rodzimego języka[1]. Szacunki stowarzyszeń wskazują, że w 2004 około tysiąc rodzin i dwa tysiące dzieci używało na co dzień języka esperanto[2]. We wszystkich przypadkach użytkownicy esperanto byli dwujęzyczni lub znali jeszcze więcej języków i mówili zarówno w esperanto, jak i w języku lokalnym swoich rodziców. W niektórych przypadkach rodzice byli różnej narodowości, a esperanto był dla nich jedynym wspólnym językiem. W innych z kolei tylko jeden z rodziców uczył swoje dziecko esperanto.

Historia

Jednym z pierwszych przypadków rodzimego użytkowania esperanto była piątka dzieci brytyjskiego esperantysty Montagu Christie Butlera, żyjącego w latach 1884–1970. Niektóre rodziny przekazywały esperanto przez kilka pokoleń. Na początku XX wieku od urodzenia esperanto posługiwał się Daniel Bovet – włoski fizjolog i farmakolog, a także laureat Nagrody Nobla z 1957. W dwudziestoleciu międzywojennym na rodowitego esperantystę wychowany był pochodzący z Czechosłowacji Peter Ginz – młoda ofiara Holocaustu – zmarły w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Innym rodzimym użytkownikiem języka jest biznesmen George Soros – syn Tivadara Sorosa, wydawcy i pisarza esperanto.

Lista znanych rodzimych esperantystów

Przypisy

  1. Renato Corsetti: A mother tongue spoken mainly by fathers. Language Problems and Language Planning. 1996, s. 263–273.
  2. Corsetti, Pinto, & Tolomeo: Regularizing the regular: The phenomenon of overregularization in Esperanto-speaking children”, Language Problems and Language Planning. 2004, s. 261–282.

Bibliografia

  • Corsetti, Renato (1996). A mother tongue spoken mainly by fathers. Language Problems and Language Planning 20: 3, 263-73.
  • Corsetti, Pinto, & Tolomeo (2004) „Regularizing the regular: The phenomenon of overregularization in Esperanto-speaking children”, Language Problems and Language Planning, 28:261–282.
  • Jouko Lindstedt (January 2006). „Native Esperanto as a Test Case for Natural Language” (PDF). University of Helsinki – Department of Slavonic and Baltic Languages and Literatures.
  • Cowan, Alison Leigh (December 16, 2010). „How Do You Say ‘Billionaire’ in Esperanto?”. The New York Times. Retrieved October 27, 2011.
  • Ginz, Petr. Taglibro de Mia Frato: Memornotoj de Petr Ginz El la Jaroj 1941-1942. Kava-Pech, 2005.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Esperanto Lingvo Internacia.svg
Autor: Przemysław Wierzbowski, Licencja: CC0
Wektoryzowany obraz starej esperanckiej nakleiki z zieloną gwiazdą i tekstem: "Esperanto – Język Międzynarodowy". Pierwotna nazwa esperanta brzmiała właśnie "Lingvo Internacia" – "Język Międzynarodowy".