Rodzina Połanieckich (serial telewizyjny)
| Gatunek | |
|---|---|
| Kraj produkcji | |
| Oryginalny język | |
| Główne role | |
| Liczba odcinków | 7 |
| Produkcja | |
| Produkcja | Przedsiębiorstwo Realizacji Filmów Zespoły Filmowe |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | Bożena Hlebowicz |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Wytwórnia | |
| Czas trwania odcinka | ok. 80 min |
| Pierwsza emisja | |
| Kraj oryginalnej emisji | |
| Data premiery | |
| Stacja telewizyjna | |
| Pierwsza emisja | 4 marca – 15 kwietnia 1979 |
| Lata emisji | 1979 |
| Status | zakończony |
| Format obrazu | |
| Chronologia | |
| Powiązane | |
Rodzina Połanieckich – polski serial z 1978, zrealizowany na kanwie powieści Henryka Sienkiewicza pod tym samym tytułem.
Produkcja
Realizacja serialu trwała w Zespole Filmowym „Pryzmat” już pod koniec 1977[1]. Produkcję zlokalizowano głównie w Łodzi, a pod koniec marca 1978 informowano o osiągnięcia półmetka prac nad filmem[2]. Wówczas kończono kręcenie scen w łódzkim atelier przy ul. Łąkowej, gdzie przygotowano dekorację mieszkania Połanieckich[3][4]. Od kwietnia 1978 planowano realizować ujęcia we Wrocławiu, a następnie w Warszawie, gdzie zamierzano zrealizować zdjęcia plenerowe i we wnętrzach naturalnych[4][3]. W maju 1978 planowano dokonać sekwencji w dworkach w okolicy Łodzi[4]. W planach były też plenery w Wałbrzychu i w okolicach Bierutowic[3]. Zdjęcia trwały nadal latem 1978[5]. Zdjęcia miały być prowadzone do sierpnia[6] względnie do września 1978[3]. Łącznie zaplanowano 200 dni zdjęciowych[3].
Za plenery przy realizacji serialu posłużyły Walewice, Łęki Kościelne, Pabianice („złota sala” w dawnym pałacu zakładów „Krusche-Ender”)[6], Łódź (pałac Poznańskich, Pałac Ewalda Kerna), Warszawa (Łazienki, Stare Miasto, Krakowskie Przedmieście, pałac w Wilanowie), Rossocha (zespół pałacowo-parkowy), Tworzyjanki, Wenecja. Zimowe sceny kuligu wykonano w Łagiewnikach[3].
Reżyserem serialu był Jan Rybkowski, który - jak przyznał - wcześniej dwukrotnie próbował rozpocząć adaptację filmową powieści Sienkiewicza[3]. Twórca wraz ze scenarzystami (Bożena Hlebowicz i Andrzej Mularczyk) przy adaptacji powieści najbardziej skupił się na dialogach, jako że w samej książce jest ich nie wiele[3]. Reżyser stworzył siedem półtoragodzinnych odcinków, mając zamiar w każdego z nich wpleść akcję dramaturgiczną oraz umieścić puentę na zakończenie[3]. Zdjęcia wykonał Marek Nowicki, a scenografię Andrzej Haliński[3]. Wnętrza i dekoracje w atelier przygotowali M. Iwaszkiewicz, A. Barańska, M. Kuminkowa, a za kostiumy odpowiadała M. Kobierska[3]. Kierownikiem produkcji był Jan Szymański[3].
W 1979 twórcy serialu otrzymali zespołowo nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji. W Warszawie została ustanowiona ulica Rodziny Połanieckich.
Z materiałów serialu w 1983 stworzono film pełnometrażowy pt. Marynia.
Fabuła
Treść fabuły stanowią losy Stanisława Połanieckiego, zarówno jego sprawy zarobkowo-majątkowe, jak i uczucie do Maryni Pławickiej oraz historia ich związku. Akcja rozgrywa się pod koniec XIX wieku w Królestwie Polskim.
Lista odcinków
- Panna Marynia
- Między nienawiścią a miłością
- Pojednanie
- Narzeczeni
- Spełnienie
- Zdrada
- Powrót
Obsada
- Andrzej May − Stanisław Połaniecki
- Anna Nehrebecka − Marynia Pławicka, później Połaniecka
- Jan Englert − Hipolit Apolinary Maszko
- Andrzej Seweryn − Edward Bukacki
- Bronisław Pawlik − profesor Waskowski
- Czesław Wołłejko − Pławicki, ojciec Maryni
- Alicja Jachiewicz − Teresa Krasławska, później Maszko, żona Hipolita
- Irena Malkiewicz − Krasławska, matka Teresy
- Andrzej Chrzanowski − Bigiel, wspólnik Połanieckiego
- Teresa Lipowska − Bigielowa
- Waldemar Kownacki − Antoni Gątowski
- Aleksander Fogiel − Jan, woźny w firmie Połanieckiego
- Stefan Paska − Filipek, służący Połanieckiego
- Anna Milewska − Emilia Chwastowska, matka Litki
- Joanna Witter − Litka Chwastowska
- Andrzej Głoskowski − Wilkowski, sekundant
- Wiesława Grochowska − Jamiszowa
- Krystyna Janda − Christina
- Eugeniusz Wałaszek − uczestnik licytacji
- Stanisław Jaroszyński − interesant
- Leonard Pietraszak − malarz Świrski
- Henryk Machalica − Jamisz
- Andrzej Precigs − Ignacy Zawiłowski, poeta, pracownik firmy Połanieckiego
- Ewa Żukowska − Lineta Castelli, narzeczona Ignacego Zawiłowskiego
- Andrzej Szalawski − Zawiłowski, stryj Ignacego
- Hanna Okuniewicz − Helena, córka Zawiłowskiego
- Krystyna Chmielewska − Ratkowska, kuzynka Osnowskiego
- Piotr Wysocki − Józef Osnowski
- Ewa Szykulska − Aneta Osnowska
- Marek Barbasiewicz − Kopowski
Odbiór
W odbiorze serialu Rodzina Połanieckich przywoływano korelację do Lalki autorstwa Bolesława Prusa (pod względem czasu akcji w epoce pozytywizmu) jak też do adaptacji tej powieści (serial telewizyjny zrealizowano w 1977)[7][8].
Odniesienia
W trzecim odcinku serialu Jan Serce (z 1981) pt. „Mgiełka” odwiedzający biuro matrymonialne główny bohater, opisując idealną dla siebie partnerkę, mówi, aby była podobna do Maryni Połanieckiej. Wcielająca się w rolę tej postaci aktorka Anna Nehrebecka także wystąpiła w serialu Jan Serce.
Przypisy
- ↑ Na scenie, na ekranie i w telewizji. „Rodzina Połanieckich” na półmetku zdjęć. „Kurier Szczeciński”. Nr 293, s. 3, 27 grudnia 1977.
- ↑ Nowy serial TVP. „Rodzina Połanieckich” na półmetku zdjęć. „Kurier Szczeciński”. Nr 71AB, s. 4, 29 marca 1978.
- ↑ a b c d e f g h i j k l rg. Na planie. „Rodzina Połanieckich”. „Dziennik Popularny”. Nr 6, s. 6, 9 stycznia 1978.
- ↑ a b c „Rodzina Połanieckich” nowy polski serial tv. „Głos Pomorza”. Nr 71, s. 6, 29 marca 1978.
- ↑ „Rodzina Połanieckich” na małym ekranie. „Kurier Szczeciński”. Nr 157, s. 6, 12 lipca 1978.
- ↑ a b W. Nowak. Pabianicka „złota sala” zagra w „Rodzinie Połanieckich”. „Dziennik Popularny”. Nr 3, s. 3, 4 stycznia 1978.
- ↑ Renata Sas. Na świeczniku – pod pręgierzem. „Dziennik Popularny”. Nr 48, s. 6, 2-4 marca 1979.
- ↑ Zdzisław Szczepaniak. Widok z boku. Stach mia wielkie oczy.... „Dziennik Popularny”. Nr 58, s. 6, 15 marca 1978.
Linki zewnętrzne
- Rodzina Połanieckich w bazie filmpolski.pl
- Rodzina Połanieckich w bazie Filmweb
- Zdjęcia z filmu Rodzina Połanieckich w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”