Rodzina Sabaudzka-Racconigi
Rodzina Sabaudzka-Racconigi wł. Savoia-Racconigi była młodszą gałęzią dynastii Sabaudzkiej. Zapoczątkował ją Ludwik I wł. Lodovico I, (1413 – 1465), naturalny syn Ludwika Sabaudzkiego-Achaja wł. Ludovico di Savoia-Achaia. Rodzina Sabaudzka-Racconigi była oddana i lojalna wobec kolejnych książąt Sabaudii. Jednak, nie pogardzili sojuszem z sąsiednim markizatem Saluzzo w 1456. W kolejnych okresach byli znani jako wierni strażnicy ziem księstwa na południe od Turynu, zajmując stanowiska na dworze. Filip otrzymał tytuł hrabiego. Członkowie gałęzi Sabaudii-Racconigi, panowie tytularnego lenna, otrzymali aktem Karola Emanuela I drugie miejsce w linii sukcesji do korony, po gałęzi Sabaudzkiej-Nemours. Ród wygasł w 1605 roku wraz ze śmiercią ostatniego przedstawiciela rodziny po mieczu, Bernarda II wł. Bernardino II, który nie miał spadkobierców. Wcześniej zmarli, również bezpotomnie, jego bracia.
Panowie Savoia-Racconigi
Ludwik I wł. Ludovico I
Ludwik I Sabaudzki-Racconigi wł. Ludovico I di Savoia-Racconigi (ok. 1390 – 1459) był synem z nieprawego łoża Ludwika Sabaudzkiego-Achaja[1][2] i neapolitańskiej szlachcianki[2]. Ludwik Sabaudzki-Achaja wł. Ludovico di Savoia-Acaia, nie mając męskiego potomka z prawego łoża, legitymizował go[1][2]. Senior Pancalieri od 1407[1][2], Racconigi i Migliabruna(wł.) od 23 lutego 1414[1][2], a Castel Raniero(wł.) i Cavour od 1417[1][2]. Książę Amadeusz VIII ratyfikował akt dziedziczenia 27 lipca 1420 r.[a], a w 1443 r. jego następca Ludwik I Sabaudzki nadał Ludwikowi lenno składającego się z terenów Racconigi, Migliabruna(wł.), Pancalieri, Osasco, Cavour[3] i ½ Castel Raniero(wł.), oraz renty z gminy Villafranca[2]. Tytuły księcia Achaji i hrabiego Piemontu przeszły na księcia Sabaudii. Marszałek księcia od 1454 r[1][2].
Ożenił się 3 września 1412 z Alicją Montbel fr. Alice de Montbel(zm. po 11 stycznia 1464), córką Guiguesa Montbel fr. Guigues de Montbel, pana Entremont i jego żony Katarzyny Maubec fr. Catherine de Maubec[1][2]. Para miała sześcioro dzieci:
- Franciszek (patrz niżej)
- Maria (zm. po 24.10.1471, testament: 24.10.1471), wyszła za (kontrakt 12.10.1449) Amadeusza Aymone Seyssel i Aix fr. Amedee Aymone de Seyssel d'Aix hrabiego La Chambre i wicehrabiego Maurienne(fr.) (zm. 1466), syna Jana Seyssel fr. Jean de Seysse pana Barjat (Barjac?) i La Rochette, marszałka Sabaudii[1][2]
- Ludwik wł. Ludovico (zm. przed 1503), pan Osasio i Cavour z ½ Pancalieri i Castel Raniero(wł.) (hołd w dniu 27 maja 1461), ożenił się w 1493 z Franciszką Saluzzo wł. Francesca di Saluzzo, córką Ugonino Saluzzo wł. Ugonino di Saluzzo pana Cardè, gubernatora Pinerolo i Małgorzaty La Palud fr. Marguerite de La Palud[1][2]
- Alicja wł. Alisia (zm. po 11.1.1464), wyszła za (kontrakt: 8.3.1460) Innocentego wł. Innocenzo Fieschi pana Masserano (zm. 1492), syna Ludwika wł. Lodovico Fiesco harbiego Lavagna[1][2]
- Barbara (zm. po 11.1.1464), wyszła za Galeazzo markiza Saluzzo wł. Galeazzo de 'Marchesi di Saluzzo współseniora Mulazzano i Farigliano[1][2]
- Łucja wł. Lucia, wyszła za Conreno Roero Asti wł. Conreno Roero d'Asti pana Calosso[1][2]
Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) w 1434[4].
Franciszek wł. Francesco
Pan Racconigi i Migliabruna(wł.) z ½ Pancalieri i Castel Raniero(wł.) o (hołd w dniu 27 marca 1461), gubernator Vercelli 1465–1467, ożenił się z Katarzyną Seyssel fr. Catherine de Seyssel, córką Jana fr. Jean Seyssel pana Barjat (Barjac?), marszałka Sabaudii, i Małgorzaty La Chambre fr. Marguerite de la Chambre[1][2]. Mieli troje dzieci:
Miał też jednego syna z nieprawego łoża: Bernarda wł. Bernardino (zm. po 13 maja 1497)[1][2] Zmarł przed 1.1.1503[1][2].
Klaudiusz wł. Claudio
Pan Racconigi i Migliabruna(wł.) z ½ Pancalieri i Castel Raniero(wł.) (nadanie 21.12.1502), nadanie ½ Pancalieri z Sommariva 10.10.1505, marszałek generalny Sabaudii i Piemontu (1482/1483)[1][2].
Ożenił się z Hipolitą wł. Ippolita Borromeo (1.1.1464 – 1527), córką Jana hrabiego Arona, patrycjusza z Mediolanu i Marii Cleofe Pia Sabaudzkiej hrabianki Carpi w 1476 roku[1][2]. Mieli dwóch synów:
Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) w 1518 lub 1519[5].
Bernard I wł. Bernardino I
Pan Racconigi i Migliabruna(wł.) z ½ Pancalieri i Castel Raniero(wł.) (nadanie z 7.1.1521), gubernator Vercelli. Wprowadził uprawę morwy i hodowlę jedwabników. Ożenił się z Jolantą wł. Violante Adorno (zm. 25.12.1526), córką Jana wł. Giovanni pana Poviglio, patrycjusza z Genui i Eleonory Sanseverino harbiów z Cajazzo, pani Poviglio i współseniory Sale (+ 1521)[1][2]. Mieli pięcioro dzieci:
- Ludwik (patrz niżej)[1][2]
- Filip (patrz niżej)[1][2]
- Klaudiusz wł. Claudio (zm. po 1579)[1][2]
- Karol wł. Carlo (zm. po 1578)[1][2]
- Franciszek wł. Francesco (zm. przed 22 lipca 1544)[1][2]
Ludwik II wł. Ludovico
Pan Racconigi i Migliabruna(wł.) z ½ Pancalieri i Castel Raniero(wł.) (nadanie z 25.11.1526), wódz naczelny (Luogotenente) Turynu w 1536, kawaler Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników Świętego Jana od 1570[1][2].
Filip wł. Filippo
Pan Racconigi i Migliabruna(wł.) z ½ Pancalieri i Castel Raniero(wł.) (nadanie 16.5.1538), hrabia Pancalieri (nadanie 29.11.154)[1][2]. Podpisał, jako minister książęcy, w 1561 roku tak zwany pokój z Cavour, w którym Emanuel Filibert Sabaudzki, przyznawał Waldensom prawo do wyznawania publicznie i swobodnie ich kultu w granicach niektóre społeczności doliny Pellice(wł.). W 1541 roku otrzymuje prawo do dziedziczenia tronu książęcego w przypadku wygaśnięcia głównej linii dyanstii i tym samym jego rodzina staje się młodszą gałęzią dynastii. Ponadto, brał udział w Bitwie pod Lepanto w 1571 roku. Ożenił się z Paula Paola Costa, córką Ludwika Antoniego wł. Luigi Antonio Mirandolo i Bony Villa z panów Rivalba, która wniosła mu w posagu Tegerone i Motturone[1][2]. Mieli dziesięcioro dzieci:
- Bernard[1][2] (patrz niżej)
- Jolanta wł. Violante[1][2]
- Franciszek wł. Francesco (zginął w bitwie pod Lepanto 15 października 1571)[1][2]
- Amadeusz Ludwik[1][2] (patrz niżej)
- Filibert wł. Filiberto (zm. Saragossa 1585)[1][2]
- Bona (zm. między 14 stycznia a 3 kwietnia 1590)[1][2]
- Klaudia wł. Claudia (zm. Turyn 1617)[1][2]
- Luiza wł. Luisa[1][2]
- Oktawia wł. Ottavia (zm. po 24 marca 1589)[1][2]
- Jan Chrzciciel[1][2] (patrz niżej)
Hrabia Filip miał kochankę Nidę Nucettti[2] lub ? Noceti[1], z którą miał córkę Weronikę[2] wł. Vronica lub Małgorzatę wł. Margherita[1], legitymizowaną 26 września 1603. Zmarła po 1605 r[1][2].
Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) w 1568[6].
Bernard II wł. Bernardino II
Hrabia Racconigi i Pancalieri od 1581 do 1602, nadano mu Tegerone 12.1.1582 razem z bratem, nadanie Cavour i Villafranca 13.2.1583, pan Barge od 1591, pan Motturone dal 1599, nadanie Tegerone 9.6.1598, ale zrezygnował w 1599[1][2]. Czas największego prestiżu rodziny. Bernard zwany "Monsignore(wł.) z Racconigi" zajmował liczne stanowiska na dworze[1][2]. Był kapitanem Łuczników Straży Książęcej Karola Emanuela I[1][2] i brał udział we wsparciu Cesarza w walce przeciwko Turkom na Węgrzech. Wystąpił z inicjatywą rozbudowy przemysłu jedwabniczego na terenie Racconigi. Ożenił się 9 lutego 1577 z Izabelą Grillet Pommier fr. Isabelle Grillet de Pommier (zm. 1625), markizą La Cluse, wdową po Filipie fr. Philippe Montjouant, córką Mikołaja fr. Nicolas Grillet hrabiego Saint-Riquier i Marii Gondi[1][2]. Zmarł w 1605.
Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) w 25.3.1569[6].
Inni ważni przedstawiciele rodziny
Antoni Ludwik wł. Antonio Luigi (zm. 1.1552), młodszy brat Bernarda I, kawaler Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników Świętego Jana od 1516, zrezygnował[1][2]. Kasztelan i kapitan w Villar Perosa w 1536, otrzymał nadanie Cavour 27.6.1538 (złożył hołd królowi Franccji 27.4.1541); wysuwał roszczenia do sukcesji po ojcu przeciwko swojemu bratu[1][2]. Dwukrotnie żonaty:
- Joanna Ponteves fr. Giovanna de Pontevès (zm. po 25.5.1555), córka Tanneguy pana Cabanes i Joanny Villeneuve za panów Masse fr. Jeanne de Villeneuve dei Signori di Masse, wdowa po Lucjanie Grimaldi panu Monaco fr. Lucien de Monaco[1][2];
- W 1549 z Florimonda Costa (zm. po 1553), córką Jakuba Antoniego wł. Giacomo Antonio pana Arignano i Bene[1][2].
Klaudiusz wł. Claudio, młodszy brat Ludwika II i Filipa (testament: 13.8.1569,śmierć po 1579), hrabia Pancalieri i pan Cavour i Caselle 1562/4.6.1579, oraz Somiglier del corpo(ang.) księcia Sabaudii, Emanuela Filiberta[1][2]. Ożenił się po 1576 z Marią Gondi (1542/1543 – 2.1603), córką Antoniego wł. Antonio, patrycjusza z Florencji, wdową po Mikołaju Grillet Pommier hrabim Saint-Triver fr. Nicola Grillet de Pommier Conte di Saint-Trivier[1][2].
Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) nadany 14.8.1568 przez Emanuela Filiberta[6]
kawaler Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Włochy) nadany w 1573 przez Emanuela Filiberta
Jan Chrzciciel wł. Giovanni Battista (1549 – Saragossa 10.5.1585), młodszy brat Bernarda II, beneficjent oratorium Św. Marii Santa Maria w Racconigi w 1562, opat San Benigno od 1581, Protonotariusz apostolski i ambasador w Rzymie w 1582[1][2], rezygnuje z kariery kościelnej w 1582; otrzymał nadanie Tegerone 12.1.1582, markiz Tegerone od 20.6.1583, markiz Chiusa od 20.7.1583, Somiglier del corpo(ang.) od 1583[1][2]. Ożenił się z Benedyktą wł. Benedetta Spinola (zm. po 1589), córką Alfonsa wł. Alfonso markiza Garessio i patrycjusza z Genui[1][2].
Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) nadany w 1585 przez Karola Emanuela I[7]
Wygaśnięcie gałęzi
W 1605 roku Bernard II, ostatni przedstawiciel gałęzi Sabaudzkiej-Racconigi, zmarł[b]. bez spadkobierców. Wdowa Izabela Gillet wł. Isabella de Glillet zdecydowała się przekazać dziedzictwo księciu Karolowi Emanuelowi I, pozostawiając sobie na dożywotnie użytkowanie zamek Racconigi. W 1625 roku także zamek stał się własnością książąt. Dobra gałęzi Sabaudzkiej-Racconigi zostały przeznaczone dla książąt Carignano, kolejnej młodszej gałęzi domu Sabaudzkiego.
Drzewo genealogiczne[1][2]
| Ludwik I ok. 1390–1459 senior Racconigi, Migliabruna(wł.), Pancalieri, Castel Raniero(wł.) i Cavour | Alicja Montbel zm.1464 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Amato Seyssel zm. 1466 hrabia La Chambre, wicehraba Maurienne(fr.) | Maria zm. 1471 | Łucja | Conreno Roero Asti senior Calosso | Barbara | Galeazzo Saluzzo współsenior Mulazzano i Farigliano | Alicja | Innocenty Fieschi zm. 1492 senior Masserano | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Katarzyna Seyssel | Franciszek zm. przed 1503 senior Racconigi, Migliabruna(wł.) z ½ Pancalieri i Castel Raniero(wł.) | kochanka | Franciszka Saluzzo | Ludwik zm. przed 1503 senior Osasio i Cavour z ½ Pancalieri i Castel Raniero(wł.) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Maria | Klaudiusz 1521 senior Racconigi, Migliabruna(wł.) i Castel Raniero(wł.) | Hipolita Borromeo zm. 1527 | Hannibal | Bernard zm. 1497 | Jolanta Valperga | Jan Franciszek zm. 1538 senior Osasio, Cavour i ½ Pancalieri | Antoni Ludwik -po 1503 | Jan Chrzciciel -po 1503 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Goffredo San Martino senior Rivarolo | Bernard I 1526 senior Racconigi, Migliabruna(wł.) i Castel Raniero(wł.) | Jolanta Adorno 1521 | Antoni Ludwik 1552 senior Cavour | kochanka | Lionetta zm. 1538 | Żaklina Montbel | Leonetta Vilanova | kochanka | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Goffredo Sabaudzki | Joanna Ponteves 1555 | Julian po 1522 | Aleramo Valperga senior Cercenasco | Beatrycze 1602 | Jakub 1538 | Ludwik 1538 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Manfred Saluzzo 1450–1510 senior Cardè | Florimonda Costa -po 1553 | Karol Manfred zm. 1577 hrabia Luserny | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ludwik II -po 1570 senior Racconigi, Migliabruna(wł.) i Castel Raniero(wł.) | Paula Costa Trinita | Filip zm. 1581 senior Racconigi, Migliabruna(wł.) i Castel Raniero(wł.), hrabia Pancalieri, markiz Tegerone | Nida Nucetti[2] lub ? Noceti[1] kochanka | Klaudiusz - po 1579 hrabia Pancalieri, senior Cavour i Casselle | Maria Gondi | Karol - po 1578 | Franciszek zm. 1544 | Małgorzata Bolleris zm. 1589 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Weronika[2] lub Małgorzata[1] legitimizowana | Klemens Vivalda - po 1605 baron Mombarcano | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jolanta | Oktawian Henryk hrabia Cremieu | Amadeusz Ludwik zm. 1571 | Bona | Klaudiusz Challant 1590 baron Fenis, Saint-Vincent i Villarsel | Luiza | Isnardo Roero hrabia Sanfre | Jan Chrzciciel 1549–1585 markiz Tegerone, la Cluse | Bendykta Spinola markiza Garressio | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Bernard II zm. 1605 hrabia Racconigi i Pancalieri | Izabela Grillet Pommier, zm. 1625 markiza la Cluse | Franciszek zm. 1571 | Filibert zm. 1585 | Oktawia Solari Moretta | Klaudia zm. 1617 | Besso I książę Ferrero-Fieschi, markiz Masserano | Oktawia | Jan Franciszek Provana zm. 1589 hrabia Beinette, senior Faule i Leyni | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bibliografia
- Francesco Cognasso: I Savoia. Turyn: Editrice Corbaccio, 2002. ISBN 88-7972-135-6. (wł.).
- R. P. Martinez: Guida al Castello di Racconigi Paravia. Turyn: 1997. (wł.).
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh Foudation of Medieval Genealogy (praca zbiorowa): SAVOY. [w:] Medieval Lands [on-line]. 2014-05-24. [dostęp 2016-08-04]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj Davide Shamà: SAVOIA (Savoia-Acaia). [w:] GENEALOGIE DELLE FAMIGLIE NOBILI ITALIANE [on-line]. [dostęp 2016-08-05]. (wł.).
- ↑ Palazzo in Cavour. (wł.).
- ↑ Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
- ↑ Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
- ↑ a b c Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
- ↑ Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
Uwagi
- ↑ Sabadzcy-Racconigi jednak nigdy nie mieli prawa używać w nazwisku członu Achaja.
- ↑ Pochowany w kościele Sług Marii w Racconigi, szczątki jego i żony zostały przeniesione na rozkaz Wiktora Emanuela III do zamkowej kaplicy Racconigi.
Artykuły powiązane
Media użyte na tej stronie
Order of the Most Holy Annunciation ribbon
Ribbon bar of the medal of Chevalier of the Order of Saints Maurice and Lazarus (Italy)
coat of arms og the Marchional Family of the Savoy-Racconigi