Roger Moore

Roger Moore
Ilustracja
Roger Moore (1973)
Imię i nazwisko

Roger George Moore

Data i miejsce urodzenia

14 października 1927
Londyn

Data i miejsce śmierci

23 maja 2017
Crans-Montana

Zawód

aktor, producent filmowy

Współmałżonek

Doorn van Steyn (1946–1953)
Dorothy Squires (1953–1968)
Luisa Mattioli (1969–1996)
Kristina Tholstrup (2002–2017; do jego śmierci)

Lata aktywności

1945–2017

Odznaczenia
Rycerz Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RFN
Faksymile
Podpis aktora
Strona internetowa
Roger Moore jako Beau Maverick w programie Maverick (1960)
Roger Moore (ok. 1960)
Roger Moore (1979)
(c) Georges Biard, CC BY-SA 3.0
Roger Moore wraz z żoną Luisą Mattioli (1989)
Roger Moore (2009)
Roger Moore (2012)

Sir Roger George Moore (ur. 14 października 1927 w Londynie, zm. 23 maja 2017 w Crans-Montana[1]) – brytyjski aktor filmowy znany przede wszystkim z ról Simona Templara w serialu Święty (1962–1969) oraz Jamesa Bonda (w latach 1973–1985). W postać agenta 007 wcielał się siedmiokrotnie, najwięcej razy ze wszystkich aktorów. Popularność przyniósł mu również serial Partnerzy (1971–1972), gdzie występował jako lord Brett Sinclair.

Dwukrotnie otrzymał wysokiej rangi odznaczenie brytyjskie Order Imperium Brytyjskiego: w 1999 w stopniu Commander (CBE), oraz w roku 2003 w stopniu Knight Commander of the British Empire (KBE). Był ambasadorem dobrej woli UNICEF, a także autorem książek.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Urodził się 14 października 1927 w Stockwell[2] (obecnie wchodzi w skład London Borough of Lambeth). Był jedynym dzieckiem policjanta George’a Alfreda Moore’a oraz Lillian, gospodyni domowej[3]. Początkowo uczęszczał do Battersea Grammar School w południowym Londynie, ale podczas II wojny światowej rodzina ewakuowana została do Holsworthy, w hrabstwie Devon. Uczył się następnie w gimnazjum w Amersham, w hrabstwie Buckinghamshire, a później w College of the Venerable Bede w Durham University, którego jednak nie ukończył[4].

Studiował na Royal Academy of Dramatic Art. Tam poznał Lois Maxwell, która miała później zagrać Pannę Moneypenny w serii o Bondzie. W wieku 17 lat zagrał rzymskiego żołnierza w filmie „Cesarz i Kleopatra” (1945)[5].

W wieku 18 lat został powołany do służby wojskowej, otrzymał numer służbowy 372394[6].

Kariera filmowa

Lista filmów z jego udziałem to ponad siedemdziesiąt pozycji, przy czym część z nich to wieloodcinkowe seriale. Zaczynał od grania epizodycznych ról jako statysta. Często występował jako prowadzący w programach telewizyjnych. Zajmował się także reżyserią (kilka odcinków „Świętego” i „Partnerów”), produkcją filmową i pisaniem scenariuszy.

W 1953 przeniósł się do Hollywood, ale jego pierwsze role nie przyniosły mu sławy. Próbował pracy w amerykańskiej telewizji – zagrał w „Ivanhoe” (1958–1959), „The Alaskans” (1959–1960)[7] i popularnym w Ameryce „Mavericku” (1960–1961)[8]. Po powrocie do Wielkiej Brytanii otrzymał propozycję zagrania Simona Templara w telewizyjnym serialu „Święty” (1962–1967). Dzięki tej roli zdobył status międzynarodowej gwiazdy[9], co umożliwiło mu później zastąpienie Seana Connery’ego w roli agenta 007. W autobiografii przyznał, że dla tej roli przyciął włosy oraz zrzucił nieco wagi. Warunkiem, który stawiał przed podpisaniem umów z producentami było dostarczenie w czasie realizacji produkcji nieograniczonej ilości kubańskich cygar „Montecristo” (w czasie kręcenia jednego z filmów o agencie 007 koszt realizacji tej części umowy wyniósł 3176,4 £)[10].

Jako James Bond wystąpił w filmach: Żyj i pozwól umrzeć (1973), Człowiek ze złotym pistoletem (1974), Szpieg, który mnie kochał (1977), Moonraker (1979), Tylko dla twoich oczu (1981), Ośmiorniczka (1983) i Zabójczy widok (1985).

Był najstarszym aktorem grającym Bonda, rozpoczynając miał 45 lat, kończąc – 57[11]. Na premierze swego ostatniego Bonda, która odbyła się 22 maja 1985 w San Francisco, powiedział: „Cieszę się, że mogłem zagrać w siedmiu Bondach, co zabrało mi czternaście lat życia. Dla mnie to był dobry czas, znalazłem wielu przyjaciół”. Po premierze jedna z brytyjskich gazet zamieściła rysunek, na którym „Q” przedstawia Bondowi nowy model wózka inwalidzkiego[12]. Wystąpił też w największej liczbie filmów w roli Bonda – siedmiu – jakkolwiek do serii z Bondem można też zaliczyć Nigdy nie mów nigdy (1983) Seana Connery’ego i wtedy obaj mieliby po siedem filmów[13].

Podczas kręcenia serii filmów o Bondzie wystąpił także w 13 innych filmach. Trzy z nich były kręcone w Południowej Afryce, a aktor był z tego powodu krytykowany przez przeciwników apartheidu. Zamierzał wystąpić w filmie O jeden most za daleko w 1977, ale musiał zrezygnować ze względu na swój udział w filmie Szpieg, który mnie kochał[13].

W Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zapisy cenzury uniemożliwiały dostęp do filmów z serii „James Bond” i sprawiły, że postać Moore’a nie miała notatek w publikowanych antologiach[14][15].

W 1987 był gospodarzem dokumentalnego filmu Happy Anniversary 007: 25 Years of James Bond. Film został nakręcony dla uczczenia 25 rocznicy filmowej serii 007[16].

W 2004 roku Akademia Filmowa uznała go za najlepszego Bonda[17], w roku 2008 wygrał ponownie, uzyskując 62% głosów.

W telewizyjnym filmiku Sport at Heart, reklamującym igrzyska olimpijskie 2012, zagrał Bonda wraz z Samanthą Bond (jako Moneypenny)[18].

Jednym z jego najmniej lubianych filmów jest The Quest, w reżyserii Van Damme’a[13].

Działalność humanitarna

Podczas kręcenia w Indiach „Ośmiorniczki”, jego szóstego filmu w roli Bonda, wstrząśnięty panującą wokół biedą, zaangażował się w akcje charytatywne pod patronatem UNICEFu. Był pod wrażeniem humanitarnej pracy swojej przyjaciółki Audrey Hepburn i w konsekwencji został ambasadorem dobrej woli UNICEF-u w 1991 roku[19]. Użyczył głosu postaci Świętego Mikołaja w krótkim filmie animowanym The Fly Who Loved Me, zrealizowanym w 2004 w celu wsparcia UNICEF-u[20].

Walczył o humanitarny chów zwierząt. Zaangażował się w walkę przeciwko produkcji i sprzedaży pasztetu strasburskiego (zdaniem obrońców praw zwierząt przymusowy tucz drobiu jest niehumanitarny). Wziął udział w nagraniu wideo dla PETA, w którym był narratorem[21]. Pod jego wpływem domy towarowe Selfridges zgodziły się usunąć pasztet strasburski ze swoich półek[22].

Życie osobiste

W 1946 roku ożenił się z Doorn van Steyn, ale w 1953 rozwiódł się z nią dla śpiewaczki Dorothy Squires, która była od niego 13 lat starsza i wówczas bardziej popularna[23]. Przez krótki czas mieszkali w Dafen, w hrabstwie Llanelli, w południowej Walii. W 1961 podczas kręcenia filmu we Włoszech związał się z Luisą Mattioli (1936-2021[24]). Żył z nią w konkubinacie do 1969, kiedy Squires ostatecznie wyraziła zgodę na rozwód[25]. Moore ma z Mattioli córkę (Deborah) i dwóch synów (Geoffreya i Christiana). Moore nieoczekiwanie zakończył związek z Mattioli w 1993. W 2002 ożenił się z Kiki Tholstrup[26].

Jego córka Deborah Moore, zagrała inspektor Hannah Bernstein w dwóch filmach opartych na powieściach Jacka Higginsa, a także pojawiła się w filmie Śmierć nadejdzie jutro. Starszy syn, Geoffrey Moore, został aktorem[27]. Wystąpił razem z ojcem w filmie Sherlock Holmes w Nowym Jorku (1976), grając syna Holmesa. Młodszy syn, Christian Moore, został producentem filmowym[28].

Po sukcesie serialu Święty mieszkał w Royal Tunbridge Wells, Kent, później przeniósł się do Surrey, a następnie do Hollywood. W latach 60. mieszkał przy Gordon Avenue, w Stanmore, w hrabstwie Middlesex, w pobliżu Elstree Studios, a w latach 70. w Denham, w hrabstwie Buckinghamshire, w pobliżu Pinewood Studios. Podczas kręcenia filmu Szpieg, który mnie kochał, Curd Jürgens zaprosił Moore’a, by zamieszkał w jego domu, w Gstaad w Szwajcarii.

Przyjaźnił się z niektórymi członkami duńskiej rodziny królewskiej. 24 maja 2008 wraz z żoną był na ślubie księcia Joachima Glücksburg i francuskiej księżniczki Marie Cavallier. Przyjaźnił się też ze szwedzkim królem Karolem XVI Gustawem. 1 i 2 lipca 2011 wraz z żoną został zaproszony na ślub księcia Alberta II Grimaldi i Charlene Wittstock[29].

W 1993 roku zdiagnozowano u niego raka prostaty, w związku z czym przeszedł poważną operację. W 2003 zasłabł na scenie w Nowym Jorku i zainstalowano mu elektrostymulator serca[30][31].

Wspierał Partię Konserwatywną. Zaangażował się publicznie podczas wyborów w 2001[13]. W 2011 udzielił poparcia premierowi Davidowi Cameronowi ze względu na jego politykę wobec Unii Europejskiej, natomiast jego krytyków z Partii Konserwatywnej nazwał zdrajcami[32].

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

W 1999 otrzymał Order Imperium Brytyjskiego klasy CBE (komandor)[33]. 14 czerwca 2003, w uznaniu za działalność charytatywną, otrzymał klasę KBE (rycerz komandor) tego orderu[34]. Moore powiedział, że ceni sobie to, iż otrzymał go za działalność dla UNICEFu, a nie grę aktorską[34].

11 października 2007, na trzy dni przed ukończeniem 80. roku życia, otrzymał gwiazdę na Hollywood Walk of Fame za działalność w telewizji i filmie. Na tę uroczystość przybył wraz z rodziną, przyjaciółmi oraz Richardem Kielem, z którym zagrał w filmach The Spy Who Loved Me oraz Moonraker. Gwiazda Moore’a była 2350. przy Hollywood Boulevard 7007[35].

W 2008 otrzymał od francuskiego rządu Order Sztuki i Literatury, klasy komandora[36][37].

Lista nagród i wyróżnień

Za działalność charytatywną

Za całokształt

Za grę aktorską

  • 1967: Otto (najbardziej popularna gwiazda TV za film „Święty”; od niemieckiego czasopisma Bravo)
  • 1967: Ondas Award (hiszpańska TV za film „Święty”)
  • 1973: Najlepszy aktor telewizyjny, nagroda od francuskiego czasopisma Tele-7-Jours, wspólnie z Tonym Curtisem za „The Persuaders”
  • 1973: Bambi (wraz z Tonym Curtisem za film „The Persuaders”, od niemieckiego czasopisma Bunte)
  • 1980: Golden Globe: World Film Favorite-Male
  • 1980: Saturn Award (najbardziej popularny międzynarodowy wykonawca)
  • 1981: Otto (najbardziej popularna gwiazda filmowa; od niemieckiego czasopisma Bravo)

Filmografia

  • Perfect Strangers (1945) jako żołnierz
  • Cezar i Kleopatra (1945) jako rzymski żołnierz
  • Gaiety George (1945) epizodyczna rola
  • Piccadilly Incident (1946) jako gość zasiadający przy stole Pearsona
  • Trotie True (1949)
  • One Wild Oat (1951) jako Bit Part
  • Robert Montgomery Presents (1953) jako francuski dyplomata
  • Kiedy po raz ostatni widziałem Paryż (1954) jako Paul Lane
  • Królewski złodziej (1955) jako Jack
  • Przerwana melodia (1955) jako Cyril Lawrence
  • Diane (1956) jako książę Henryk (późniejszy król Henryk II Walezjusz)
  • Ford Star Jubilee (1956) jako Billy Mitchell
  • Matenee Theater (1957) Szkot/Randolph Churchill
  • Ivanhoe (1958) jako Ivanhoe
  • The Third Man (1958) jako Jiommy Simms
  • Alfred Hitchcock Presents (1958) inspektor Benson
  • Cud (1959) jako kpt. Michael Stuart
  • The Alaskans (1959) jako Silky Harris
  • Maverick (1959) jako Beau Maverick
  • Grzechy Rachel Cade (1961) jako Paul Wilton
  • Złoto siedmiu świętych (1961) jako Shawn Garrett
  • The Roaring 20s (1961) 14 Karat John
  • Romulus i sabinki (1962) jako Romulus
  • No Man’s Land (1962) jako Enzo Prati
  • Święty (1962–1969; serial TV) jako Simon Templar
  • Crossplot (1969) Gary Fenn
  • The Man Who Haunted Himself (1970) Harold Pelham
  • Partnerzy (1971–1972; serial TV) jako lord Berett Sinclair
  • Żyj i pozwól umrzeć (1973) jako James Bond, agent 007
  • Człowiek ze złotym pistoletem (1974) jako James Bond
  • Złoto (1974) jako Rod Slater
  • Łut szczęścia (1975) jako Michael Scott
  • Street People (1976) jako Ulisses
  • Krzyknąć diabłu w twarz (1976) jako Sebastian Oldsmith
  • Sherlock Holmes w Nowym Jorku (1977) jako Sherlock Holmes
  • Szpieg, który mnie kochał (1977) jako James Bond
  • Dzikie gęsi (1978) jako porucznik Shawn Flynn
  • Moonraker (1979) jako James Bond
  • Ucieczka na Atenę (1979) jako mjr Otto Hecht
  • Akcja na Morzu Północnym (1979) jako Rufus Excalibur ffolkes
  • Niedzielni kochankowie (1980) jako Harry Lindon
  • Wilki morskie (1980) jako kpt. Gavin Stewart
  • Wyścig armatniej kuli (1981) jako Seymour Goldfarb
  • Tylko dla twoich oczu (1981) jako James Bond
  • Ośmiorniczka (1983) jako James Bond
  • Klątwa Różowej Pantery (1983) jako inspektor Jacques Clouseau
  • Prawdziwa twarz (1984) jako dr Judd Stevens
  • Zabójczy widok (1985) jako James Bond
  • Strzał w dziesiątkę (1990) jako sir John Bevistock
  • Śniadanie do łóżka (1992) jako Adam
  • Człowiek, który nie chciał umrzeć (1995) jako Thomas Grace
  • Quest (1996) jako lord Edgar Dobbs
  • Spice World (1997) jako szef
  • The Secret KGB UFO Abduction Files (2000) jako Roger Moore
  • Wróg (2001) jako Robert Ogilvie
  • Alias (2002) jako Edward Poole
  • Statek miłości (2002) jako Lloyd Faversham
  • The Fly Who Loved Me (2004) – Father Christmas (głos)
  • Psy i koty: Odwet Kitty (2010) – Tab Lazenby (głos)
  • A Princess for Christmas (2011) jako Edward, Duke of Castlebury
  • Incompatibles (2013) jako Roger Moore
  • The Carer (2016) jako Roger Moore
  • The Saint (2017; film TV) jako Jasper

Publikacje

Moore napisał książkę o kręceniu filmu Live and Let Die, bazując na swoim dzienniku. Nosiła tytuł: Roger Moore as James Bond: Roger Moore’s Own Account of Filming Live and Let Die, opublikowana została w Londynie w 1973, przez wydawnictwo Pan Books. Książka zawiera podziękowanie dla Seana Connery’ego, z którym Moore przyjaźnił się przez wiele lat.

W listopadzie 2008 opublikował własną autobiografię My Word is My Bond[38]. Wydana została przez wydawnictwo HarperCollins w Stanach Zjednoczonych. W Wielkiej Brytanii wydało ją Michael O’Mara Books Ltd 2 października 2008[39][40][41].

Bond On Bond został opublikowany w październiku 2012 w związku z pięćdziesiątą rocznicą filmów z postacią Jamesa Bonda. Książka bazuje na wspomnieniach Moore’a i zawiera jego przemyślenia na temat agenta 007[42].

Przypisy

  1. Sir Roger Moore nie żyje. Słynny Bond miał 89 lat (www.tvn24.pl). TVN24.pl. [dostęp 2017-05-23]. (pol.).
  2. Roger Moore, Why I’m gunning for people who don’t talk proper DailyMail 5 July 2010.
  3. Roger Moore Biography (1927–). Filmreference.com. [dostęp 2012-11-06].
  4. Link do www.rogermoore.org. Rogermoore.org, 14 października 1927. [dostęp 2012-11-06].
  5. Roger Moore. britmovie.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-28)]. BritMovie.
  6. SUPPLEMENT TO-THE LONDON GAZETTE. „London Gazette”, 19 November 1946. [dostęp 2012-10-30]. 
  7. The Alaskans (adventure, starring Roger Moore) [dostęp 2012-11-06].
  8. Maverick – The Museum of Broadcast Communications [dostęp 2012-11-06].
  9. Barer, Paul. The Saint: A Complete History in Print, Radio, Film and Television of Leslie Charteris' Robin Hood of Modern Crime, Simon Templar, 1928–1992. Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, 2003, s. 292–338. ISBN 978-0-7864-1680-6.
  10. Patrick Robertson: Guinnessa Księga Filmu. Małgorzata Tyszowiecka (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 116. ISBN 83-01-11400-2.
  11. Best Bond Trivia: Celebrating 50 Years of 007. community.digitalmediaacademy.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. Digital Media Academy.
  12. MR, Pora mikroprocesora, „Viva”, 25(61)/2007 listopad, s. 11. ISSN 1506-221X.
  13. a b c d Roger Moore biogram na IMDb.
  14. Leksykon reżyserów filmowych: reżyserzy zagraniczni. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1984. ISBN 83-221-0166-X.
  15. BOND O BONDZIE. [w:] Recenzja publikacji [on-line]. [dostęp 2012-11-13].
  16. Happy Anniversary 007: 25 Years of James Bond IMDb.
  17. ZOE RUDERMAN: What’s Sexy This Week: Men Who’ve Played Bond. Cosmopolitan. [dostęp 2012-11-09]. (ang.).
  18. Sport at Heart – London 2012 TV ad (2004).
  19. Britain says „Happy Birthday” and raises a glass to two rich, kind old men called Sir Roger Moore and Sir Cliff Richard Wednesday, 13 October 2010.
  20. The Fly Who Loved Me The Home of James Bond.
  21. People for the Ethical Treatment of Animals Foundation. Peta.org.uk. [dostęp 2012-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-13)].
  22. Roger Moore helps Selfridges to Drop Foie Gras. Peta.org.uk. [dostęp 2012-10-31].
  23. Dorothy Squires Allmusic.
  24. Roger Moore’s third wife, Luisa Mattioli, died at the age of 85
  25. Sheri & Bob Stritof, Dorothy Squires and Roger Moore Marriage Profile about.com [dostęp 20-11-09].
  26. Hugh Davies. Roger Moore pays wife £10m in divorce deal. „The Telegraph”, 10 Oct 2000. 
  27. IMDb – Geoffrey Moore.
  28. IMDb – Christian Moore.
  29. Jenny Barchfield. Monaco palace releases wedding guest list. „The Washington Times”, 30 June 2011. [dostęp 2012-11-04]. 
  30. official roger moore website.
  31. You only live twice...unless you’re Roger Moore. „Mail Online”, 11 April 2007. [dostęp 2012-11-06]. 
  32. Sir Roger Moore: 'I’ve paid my dues in taxes'.
  33. „London Gazette”, s. 23, 30 December 1998. 
  34. a b „London Gazette”, s. 24, 14 June 2003. 
  35. Roger Moore Official Site. Roger-moore.com. [dostęp 2010-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 stycznia 2010)].
  36. Chris Nashawaty (12 December 2008). „And the Bond Plays On”. Entertainment Weekly: s. 34–38.
  37. Roger Moore: Commandeur dans l’ordre des Arts et des Lettres, Premiere, 28/10/2008.
  38. Roger Patrick Moore, Moore: My word is my bond: a memoir. New York: Collins, 2008. ISBN 0-06-167388-9.Sprawdź autora:2.
  39. Roger Moore’s official website. Roger-moore.com, 12 stycznia 2010. [dostęp 2012-10-31].
  40. Amazon UK. Amazon.co.uk, 9 września 2009. [dostęp 2012-10-31].
  41. Roger Moore, My word is my bond : the autobiography, Gareth Owen, London: Michael O'Mara Books, 2008, ISBN 978-1-84317-318-2, OCLC 236120325.
  42. Bond on Bond. empik.com, 2012-10-01. [dostęp 2012-11-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Order BritEmp (civil) rib.PNG
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).
GER Bundesverdienstkreuz 3 BVK 1Kl.svg
Baretka: Order Zasługi RFN – Krzyż Zasługi I Klasy.
Roger Moore circa 1960.JPG
Publicity photo of Roger Moore announcing his role as Beau Maverick on the television program Maverick.
Roger Moore at the sets of Sea Wolves.jpg
Autor: blairstirrett, Licencja: CC BY 2.0
Roger Moore posing on the set of The Sea Wolves (1980), Goa, December, 1979.
Sir Roger Moore Allan Warren.jpg
Autor: Allan warren, Licencja: CC BY-SA 3.0
Portrait of Sir Roger Moore sitting on the photographer's bed.
Roger Moore Beau Maverick 1960.JPG
Photo of Roger Moore as Beau Maverick from the television program Maverick. The photo was released to announce the new character that Moore would portray.
RogerMooreSelfridges.JPG
Autor: Brian Minkoff-London Pixels, Licencja: CC BY-SA 3.0
Roger Moore, Selfridges London, November 2012
Roger Moore.jpg
Autor: Soppakanuuna, Licencja: CC BY-SA 3.0
British actor Roger Moore in Espoo, Finland 2009.
Roger Moore Signature.png
Autor: F1fans, Licencja: CC0
Tanda tangan Roger Moore
Pinkpanther-logo.svg
Różowa Pantera.