Rolnik Polski

Rolnik Polski
Gazeta Związku Samopomocy Chłopskiej
Państwo PRL
AdresWarszawa
WydawcaSpółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”
Organ prasowyZwiązek Samopomocy Chłopskiej
Językpolski
Pierwszy numer1947
Ostatni numer1952
Redaktor naczelnyIrena Grosz
OCLC1036647290

Rolnik Polskipolskie czasopismo dla mieszkańców wsi wydawane od września 1947[1] do maja 1952[2].

Czasopismo ukazywało się trzy razy w tygodniu z podtytułem Gazeta Związku Samopomocy Chłopskiej[3]. Wydawcą była Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, redakcja mieściła się w Warszawie. W skład zespołu redakcyjnego wchodzili m.in.: Feliks Fikus[1], Irena Grosz, Antoni Olcha, Stanisław Prószyński, Piotr Chmielecki, Piotr Gałązka, Zb. Bernacki[3]. Od 1947 z czasopismem współpracował działacz ruchu ludowego Józef Rączkowski[4].

Od 1 czerwca 1952[2] „Rolnik Polski” został połączony z „Gromadą” wydawaną od 1949 przez KC PZPR[5], tworząc czasopismo „Gromada – Rolnik Polski” wydawane przez RSW „Prasa”.

Przypisy

  1. a b Feliks Fikus. Za wspomnień. „Rocznik Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego”. 12/1, s. 129, 1973. 
  2. a b I. Turowska-Bar: Polskie czasopisma o wsi i dla wsi od XVIII w. do r. 1960. Materiały bibliograficzno-katalogowe. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1963, s. 153.
  3. a b I. Turowska-Bar: Polskie czasopisma o wsi i dla wsi od XVIII w. do r. 1960. Materiały bibliograficzno-katalogowe. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1963, s. 152.
  4. Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego. Warszawa 1989, s. 342.
  5. I. Turowska-Bar: Polskie czasopisma o wsi i dla wsi od XVIII w. do r. 1960. Materiały bibliograficzno-katalogowe. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1963, s. 91.

Bibliografia

  • Irena Turowska-Bar: Polskie czasopisma o wsi i dla wsi od XVIII w. do r. 1960. Materiały bibliograficzno-katalogowe. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1963.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).