Roman Bielawski

Roman Ludwik Bielawski
Adam, Jeleń
major piechoty major piechoty
Data urodzenia22 maja 1907
Data i miejsce śmierci12 lipca 1942
Garbatka-Letnisko
Przebieg służby
Siły zbrojneOrzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa
Jednostki73 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwyII wojna światowa
Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941)

Roman Ludwik Bielawski ps. „Adam”, „Jeleń” – major Wojska Polskiego II RP i Armii Krajowej; uczestnik kampanii wrześniowej 1939 roku; pierwszy komendant Obwodu Kozienice ZWZ-AK.

Urodził się 22 maja 1907 roku[1] w Pojałowicach[2] w powiecie miechowskim (wówczas gubernia kielecka – obecnie województwo małopolskie). Poległ 12 lipca 1942 roku w Garbatce-Letnisko[3]powiecie kozienickim.

Służba wojskowa i udział w kampanii wrześniowej

Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Piechoty otrzymał promocję na stopień podporucznika w korpusie oficerów zawodowych piechoty z dniem 15 sierpnia 1931 roku[4]. Po promocji rozpoczął służbę w 73 Pułku Piechoty w Katowicach, gdzie objął stanowisko podporucznika służby liniowej ciężkich karabinów maszynowych. W trakcie służby wojskowej uzyskał wysokie kwalifikacje strzeleckie. Dwukrotnie zajmował II miejsce w zawodach strzeleckich o mistrzostwo 23 Dywizji Piechoty – w 1933 roku jako podporucznik i 1934 jako porucznik[5] (zawody na strzelnicy w Siewierzu). Jako oficer katowickiego pułku osiągnął pełne szkolenie w zakresie pięcioboju sportowego – włącznie z jazdą konną typu kawaleryjskiego. Do stopnia kapitana WP awansował w marcu 1939.

Na dzień wybuchu wojny – 1 września 1939, wyznaczony został na dowódcę 2 kompanii ckm II batalionu 73 Pułku Piechoty. Brał udział w bitwie wyrskiej 2 września 1939 roku, stanowiącą część bitwy granicznej na terenie wschodniego Górnego Śląska, w której bataliony 73. pp powstrzymywały natarcia oddziałów niemieckiej 8 i 28 Dywizji Piechoty (Infanterie-Division Nr 8 & 28), a w szczególności grupy uderzeniowej „Hoffmeyer”. Natarcie II batalionu 73. pp zakończyło się odzyskaniem przez oddziały polskie wsi Wyry. W bitwie poległ bezpośredni przełożony kpt. Bielawskiego – ppłk Władysław Kiełbasa, sam zaś Roman Bielawski został ciężko ranny. Za udział w bitwie wyrskiej Roman Bielawski odznaczony został Krzyżem Walecznych[6].

Konspiracja

Uniknąwszy niewoli R. Bielawski wstąpił do rodzącej się konspiracji. Już na jesieni 1939 roku z ramienia Okręgu Radom-Kielce ZWZ-AK wyznaczony został na inspektora ZWZ w Miechowskiem (dowództwo w obwodach: Olkusz, Miechów, Pińczów). Występując pod pseudonimem „Jeleń” rozpoczął werbunek w Miechowie. Okazało się jednak, że w Miechowskiem szeroką działalność rozpoczął już krakowski ośrodek ZWZ (Okręg Kraków ZWZ-AK wyznaczył na stanowisko inspektora miechowskiego kpt. Łukasza Grzywacz-Świtalskiego)[7]. Szukając kompromisu, zaproponowano kpt. Bielawskiemu stanowisko zastępcy inspektora. R. Bielawski propozycji nie przyjął i dnia 15 stycznia 1940 roku mianowany został komendantem Obwodu Kozienice ZWZ-AK w Okręgu Radom-Kielce ZWZ-AK[8]. Przyjmując pseudonim „Adam”, rozpoczął R. Bielawski budowę struktur obwodu, organizując komendę w Garbatce oraz podległe jej rejony i placówki. Bezpośrednimi współpracownikami R. Bielawskiego zostali: kpt. Józef Pawlak, por. rez. Łukasz Kumor i ppor. Stanisław Ruman[9]. Już w kwietniu 1940 roku zwerbowano około 1000 osób. W tym samym czasie ruszyła prasa konspiracyjna Obwodu Kozienice o nazwie „Reduta”. W okresie 1940-42 prowadzono dalszą rozbudowę obwodu oraz przygotowywano akcje scaleniowe z innymi organizacjami konspiracyjnymi. W międzyczasie R. Bielawski uzyskał awans do stopnia majora. Na stanowisku komendanta Obwodu Kozienice ZWZ-AK pozostawał do 12 lipca 1942, kiedy to w tragicznych okolicznościach zginął w obławie Gestapo na terenie Garbatki-Letnisko. Miał 35 lat.

Jego grób znajduje na cmentarzu parafialnym w Nasiechowicach w powiecie miechowskim.

Uwagi

W odniesieniu do kpt.-mjra Bielawskiego w większości opracowań zawierających informacje o jego działalności w ZWZ-AK spotkać można imię Adam i wynika to z używania przez niego takiego pseudonimu konspiracyjnego w okresie od stycznia 1940 do czerwca 1942 roku. Jednakże metrykalne imiona mjra Bielawskiego to: Roman Ludwik.

Przypisy

  1. Rocznik Oficerski 1932, Warszawa 1932, poz. 8 s. 130
  2. Guzik Józef, W obronie miechowskiej wsi, Warszawa 1981, KiW, s. 78
  3. Pawlak Józef, Pięć lat w szeregach Armii Podziemnej, Warszawa 1967, PAX, s. 43
  4. Rocznik Oficerski 1932, Warszawa 1932 str. 130
  5. Szostek Leszek, 73 pułk piechoty, Pruszków 2002, Oficyna Wydawnicza AJAKS, s. 14
  6. Przemsza-Zieliński Jan, Księga wrześniowej chwały pułków śląskich. Tom I, Katowice 1989, KAW, ss. 120-183
  7. Grzywacz-Świtalski Łukasz, Z walk na Podkarpaciu, Warszawa 1971, PAX, ss. 45-46
  8. Borzobohaty Wojciech, „Jodła” Okręg Radomsko-Kielecki ZWZ-AK 1939-1945, Warszawa 1984, PAX, str. 118
  9. Pawlak Józef, Pięć lat w szeregach Armii Podziemnej, Warszawa 1967, PAX, ss. 12-46

Bibliografia

  • Biolik Klemens, Wyry w ogniu wrześniowych walk, 1974.
  • Borzobohaty Wojciech, „Jodła” Okręg Radomsko-Kielecki ZWZ-AK 1939-1945, Warszawa 1984, PAX
  • Guzik Józef, W obronie miechowskiej wsi, Warszawa 1981, KiW
  • Grzywacz-Świtalski Łukasz, Z walk na Podkarpaciu, Warszawa 1971, PAX
  • Pawlak Józef, Pięć lat w szeregach Armii Podziemnej, Warszawa 1967, PAX
  • Przemsza-Zieliński Jan, Księga wrześniowej chwały pułków śląskich, Katowice 1989, KAW
  • Przemsza Zieliński Jan, 73 pułk piechoty w bitwie granicznej 1–2 września 1939 r., Sosnowiec 1994.
  • Szostek Leszek, 73 pułk piechoty, Pruszków 2002, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”

Media użyte na tej stronie

PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).