Roman Bniński (instruktor harcerski)

Roman Piotr Bniński
Ilustracja
Hrabia Roman Bniński, fragment zdjęcia zbiorowego ze zlotu we Lwowie na dziesięciolecie harcerstwa (30 czerwca – 2 lipca 1921 r.)
Data i miejsce urodzenia31 października 1869
Tobolsk
Data śmierci1948
Organizacja harcerskaZwiązek Harcerstwa Polskiego
Przewodniczący ZHP
Okres sprawowaniaod 19 kwietnia 1925
do 12 kwietnia 1926
PoprzednikTadeusz Strumiłło
NastępcaJózef Karśnicki

Roman Piotr Bniński herbu Łodzia (ur. 31 października 1869 w Tobolsku, zm. 1948) – hrabia, Przewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego w okresie 19 kwietnia 1925 – 12 kwietnia 1926 roku.

Życiorys

Był synem Romana Bnińskiego (1826–1912) i Wacławy z Sobańskich (1840–1899)[1][2].

Harcerstwo

Bniński był aktywnym działaczem rozwijającego się harcerstwa na Ukrainie, działał w Patronacie Skautowym, który powstał w 1915 r., a następnie w Towarzystwie Popierania Ruchu Harcerskiego w Kijowie, którego był sekretarzem (przewodniczącym był Antoni Czerwiński). Dzięki staraniom Towarzystwa Popierania Ruchu Harcerskiego, skauci otrzymywali zasiłki oraz ofiary od osób prywatnych[3]. W marcu 1917 roku został członkiem Polskiego Komitetu Wykonawczego na Rusi[4].

Wraz z Olgierdem Grzymałowskim, Stanisławem Sedlaczkiem, Henrykiem Glassem i całą grupą instruktorów ideowo związanych z Ruchem Narodowym prowadził Harcerstwo Polskie na Rusi, obejmujące tereny od Kijowa po Petersburg i Moskwę[5]. Był członkiem Naczelnictwa Skautowego w Kijowie[6].

Po powrocie do Polski osiadł w Poznańskiem. Został tam przewodniczącym Zarządu Oddziału ZHP w Poznaniu.

19 kwietnia 1925 r. został Przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego, którym był przez rok. Podał się do dymisji 9 kwietnia 1926 r. w wyniku konfliktu, do jakiego doszło w łonie Naczelnej Rady Harcerskiej za sprawą Antoniego Olbromskiego i Tadeusza Kamieńskiego na tle obaw łódzkich instruktorów, iż władze ZHP ulegają wpływom politycznym, a to groziło uwikłaniem harcerstwa w walki partyjne[7].

Po rezygnacji był m.in. przewodniczącym (w latach 1926–1933) Centralnego Biura Porozumienia Organizacji Współdziałających w Zwalczaniu Komunizmu[8]. Przy badaniu metod działalności komunistycznej współpracował z ks. kard. Augustem Hlondem, ks. bp. Stanisławem Adamskim, ks. hm Stefanem Wyszyńskim i ks. Szwejnicem. Trzon pracowników społecznych Centralnego Biura stanowili wtedy instruktorzy harcerscy, m.in. również Władysław Sołtan[9].


Przypisy

  1. ↑ Roman Bniński. [dostęp 2011-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)].
  2. ↑ Rodzina Bniński herbu Łodzia. [dostęp 2011-10-21].
  3. ↑ Artur Ziaja: Wybrane przejawy aktywności społeczno-kulturalnej Polaków na Ukrainie naddnieprzańskiej w okresie rządów Ukraińskiej Rady Centralnej (marzec 1917 – kwiecień 1918). [dostęp 2011-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-05)].
  4. ↑ Zjazd Polski na Rusi w Kijowie w dniach 18–24 czerwca 1917 roku, Winnica [b.r.w], s. 132.
  5. ↑ W służbie Bogu, Ojczyźnie i bliźnim – O skautingu i harcerstwie z Wojciechem Hausnerem rozmawia Barbara Polak. „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. 5–6, 2010. [dostęp 2011-10-21]. 
  6. ↑ Wacław Błażejewski: Z dziejów harcerstwa polskiego (1910–1939). Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 183. ISBN 83-203-1714-2.
  7. ↑ Antoni Robert Olbromski (1896–1958). „Wywiadowca”. 10/11, 2011. ISSN 2080-2366. [dostęp 2011-10-21]. 
  8. ↑ Porozumienie Organizacji Współdziałających w Zwalczaniu Komunizmu. [dostęp 2011-10-21].
  9. ↑ Andrzej Glass: Henryk Glass. [dostęp 2011-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-14)].
Przewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego
1919–1950
od 1990
  • W latach 1956–1964 ZHP kierował Naczelnik Harcerstwa, w latach 1964–1990 – Naczelnik ZHP.

Media użyte na tej stronie

Roman Bniński 2.jpg
Roman Bniński, Przewodniczący ZHP w latach 1925-1926. Zdjęcie ze zlotu we Lwowie w 1921 roku.