Roman Bocheński
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 12 maja 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | maj 1940 |
| Obywatelstwo | polskie |
| Odznaczenia | |
 | |
Roman Kazimierz Bocheński (ur. 12 maja 1910 w Gliniance, zm. w maju 1940 w Starobielsku lub Charkowie[1]) – polski pływak, technik budowlany, olimpijczyk z Berlina 1936.
Życiorys
Urodził się 12 maja 1910 w Gliniance. Był synem Romana i Heleny ze Smykiewiczów. W latach 1924–1928 chodził do Państwowej Szkoły Technicznej kolejowej w Warszawie, gdzie uzyskał tytuł technika drogowo-budowlanego. Wiosną 1928 wstąpił do sekcji pływackiej AZS Warszawa. Kilka miesięcy później w Królewskiej Hucie pokonał 100 m czasem 1:20, co dało mu I klasę pływacką. Jesienią 1928 wyjechał do Gandawy na studia w Wyższej Szkole Handlowej i Konsularnej, której nie ukończył z braku funduszy. W 1930 ustanowił rekord Polski na 100 m czasem 1:00:4, który był trzecim wynikiem w Europie[2] . W 1931 powrócił do Warszawy i podjął pracę jako urzędnik. Był członkiem Otwockiego Klubu Sportowego[3], zajmował się także dziennikarstwem sportowym (prowadził dział pływania w tygodniku „Sport Wodny”). Na dystansach 100, 200, 400 m, stylem dowolnym oraz w sztafetach 4 × 200 m stylem dowolnym 5 × 50 m stylem dowolnym i 3 × 100 m stylem zmiennym kilkunastokrotnie ustanawiał rekordy Polski. W latach 1929–1931 trenował w Ghent Swimming Club. W latach 1928–1932 i 1936-1939 reprezentował barwy AZS Warszawa, a w latach 1932–1935 klubu pływackiego Delfin. W 1936 roku wystartował w Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie, w sztafecie 4 × 200 m[2], która jednak została zdyskwalifikowana z powodu falstartu Joachima Karliczka.
Tuz przed drugą wojną światową Bocheński i polska ekipa pływacka brała udział na Igrzyskach Akademickich w Monako. W drodze powrotnej droga przez Niemcy była odcięta. Udało im się dojechać do Polski przez Włochy, Jugosławię i Rumunię. Wybuch wojny zastał ich w Bukareszcie i 2 września przekroczyli granicę polsko-rumuńską w Zaleszczykach[2]. Później brał udział w wojnie obronnej 1939 jako oficer rezerwy. Szczegóły jego szlaku bojowego nie są znane. Trafił do niewoli sowieckiej. Najprawdopodobniej został zamordowany w obozie w Starobielsku.
Był wielokrotnym (17) mistrzem Polski – indywidualnie i w sztafecie.
Ordery i odznaczenia
- Brązowy Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[4]
Przypisy
- ↑ Olympians Who Were Killed or Missing in Action or Died as a Result of War, SR/Olimpic Sports [dostęp 2022-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-17] (ang.).
- ↑ a b c Andrzej Jucewicz, Włodzimierz Stępiński: Chwała olimpijczykom, 1939-1945. Warsaw: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1968, s. 10–12. OCLC 61559795.
- ↑ Klub jak najbardziej otwocki. Linia Otwocka. [dostęp 2021-02-18].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 106 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.
Bibliografia
- „Łódź w Ilustracji”, 22 III 1931, nr 12, s. 6.
- Polski Komitet Olimpijski: Roman Bocheński. olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21].
- Roman Bocheński Biography and Olympic Results, Sports-Reference.com [dostęp 2011-04-30] [zarchiwizowane z adresu 2009-01-06] (ang.).
- Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 149–151. ISBN 978-83-64864-22-3.
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Swimming. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Baretka: Brązowy "Krzyż Zasługi".
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tablica upamiętniająca polskich olimpijczyków pomordowanych przez NKWD oraz tablica upamiętniająca Piotra Nurowskiego w Bazylice katedralnej św. Michała i św. Floriana w Warszawie
Roman Bocheński