Roman Cyriak Kraiński

Roman Cyriak Kraiński
	; Mundur galowy członka Stanów Galicyjskich.
	; Jelita
Rodzina	Kraińscy
Data i miejsce urodzenia	około 1770 r. ; Leszczowate
Data i miejsce śmierci	około 1840 r. ; Leszczowate
Ojciec	Ignacy Kraiński
Matka	Anna Załęska herbu Prus III
Żona	1 Józefa Augustynowicz herbu Odrowąż; 2 Franciszka Starzyńska herbu Doliwa
Dzieci	z Józefą: syn Edmund (1804-1887);; z Franciszką: syn Lucjan

Roman Cyriak Kraiński herbu Jelita, ur. ok. 1770, zm. ok. 1840^[a], dziedzic na Leszczowatem i Maćkowej Woli^[1], oficer wojsk austriackich, członek Stanów Galicyjskich w 1832 r.

Życiorys

Urodził się około 1770 r. jako syn Ignacego Kraińskiego, miecznika przemyskiego, członka Stanów Galicyjskich i Anny Załęskiej herbu Prus III.

Pierwszą żoną była Józefa de Czerniejów Augustynowicz herbu Odrowąż. Pochodziła ze znanej rodziny ormiańskiej^[2], która wydała dwóch arcybiskupów ormiańskich Lwowa^[b]. Miał z nią syna Edmunda (1804-1887).

Drugą żoną była Franciszka Starzyńska herbu Doliwa. Z tego związku urodził się syn Lucjan, oficer kawalerii w powstaniu listopadowym, od 1834 r. właściciel majątku Jodłówka^[3], który poślubił Olimpię Dwernicką herbu Sas, córkę gen. Józefa Dwernickiego. Uniknął śmierci podczas rzezi galicyjskiej w 1846 r. uciekając z dworu w przebraniu wieśniaczki. Popełnił samobójstwo w Paryżu w 1852 r. Ze związku Lucjana i Franciszki urodziła się jedyna córka Julia, która wyszła za mąż za Michała Dobrzyńskiego wnosząc mu w wianie majątek ojca Jodłówkę^[4].

Krewni

Roman Cyriak miał brata Michała Remigiusza, który wyjechał do Warszawy gdzie był urzędnikiem, potwierdzenie szlachectwa wyrobił w Warszawie w 1842 r.

Miał też dwie siostry: Ewę, która wyszła za Wrzeszcza herbu Zadora i Julię, która wyszła za Mroczkowskiego herbu Nałęcz dziedzica na Bałyczach. Mroczkowscy mieli też dom w Przemyślu, gdzie mieszkali zimą.

Zajmowane Stanowiska

W 1832 r. członek Galicyjskiego Sejmu Stanowego.

Publikacje

Dumania w słotę.
Pamiętnik Romana Kraińskiego. Rok 1831, na który złożyły się zapiski z okresu powstania listopadowego oraz korespondencja z synami walczącymi w powstaniu Edmundem i Lucjanem „Pamiątki i wspomnienia z Sanockiej Ziemi”, zebrał Jan Trzecieski.

Uwagi

↑ Jego korespondencja z Wincentym Polem urywa się ok. 1840 r. co wskazywało by na rok śmierci.
↑ Wedle księdza Barącza, Augustynowicze pochodzą z ormiańskiego klanu rodzinnego o nazwisku Attabek. Początkowo byli kupcami i kamienicznikami z Kamieńca Podolskiego i Lwowa. Po asymilacji w Polsce nobilitowani. Nobilitacja w Rzeczypospolitej została potwierdzona 1 grudnia 1780 r. przez cesarza Józefa II. Rodzina Augustynowiczów wydała dwóch arcybiskupów: Jana Tobiasza Augustynowicza arcybiskupa ormiańskiego Lwowa w latach 1715–1751, hrabiego papieskiego i jego bratanka Jakuba Stefana Augustynowicza arcybiskupa ormiańskiego Lwowa w latach 1751–1783. Obydwaj przyczynili się do odbudowy, po pożarze, katedry ormiańskiej we Lwowie. Wydała też wielu księży katolickich i mnichów obrządku ormiańskiego.

Przypisy

↑ Maćkowa Wola, przys. Leszczowatego, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 888 .
↑ Ks. Sadok Barącz, Żywoty sławnych Ormian w Polsce, Lwów 1856 r.
↑ Jodłowa | Wirtualny Sztetl, www.sztetl.org.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
↑ Polski Słownik Biograficzny t XV/1, Wrocław, Warszawa, Kraków, Zakład Narodowy Ossolińskich, 1970 r. Hasło Edmund Kraiński.

Bibliografia

Ks. Sadok Barącz, Żywoty sławnych Ormian w Polsce, Lwów 1856 r.
Teodor Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, Rocznik VII, Poznań 1885 r. Hasło Kraińscy herbu Jelita.
Jan Trzecieski, Pamiątki i wspomnienia z Ziemi Sanockiej, cz. 1, Krosno 1907 r.
Adam Boniecki, Herbarz polski, cz. 1, t. XII, Warszawa 1908 r. Hasło Kraińscy herbu Jelita.
Seweryn hr. Uruski, Rodzina, herbarz szlachty polskiej T. VIII, Warszawa 1911 r. Hasło Kraińscy
Leon Teodorowicz, Nieco o heraldyce i rodach Ormian Polskich, Lwów 1925 r.
Polski Słownik Biograficzny t XV/1, Wrocław, Warszawa, Kraków, Zakład Narodowy Ossolińskich, 1970 r. Hasło Edmund Kraiński.

[1] Jego korespondencja z Wincentym Polem urywa się ok. 1840 r. co wskazywało by na rok śmierci.

[4] Wedle księdza Barącza, Augustynowicze pochodzą z ormiańskiego klanu rodzinnego o nazwisku Attabek. Początkowo byli kupcami i kamienicznikami z Kamieńca Podolskiego i Lwowa. Po asymilacji w Polsce nobilitowani. Nobilitacja w Rzeczypospolitej została potwierdzona 1 grudnia 1780 r. przez cesarza Józefa II. Rodzina Augustynowiczów wydała dwóch arcybiskupów: Jana Tobiasza Augustynowicza arcybiskupa ormiańskiego Lwowa w latach 1715–1751, hrabiego papieskiego i jego bratanka Jakuba Stefana Augustynowicza arcybiskupa ormiańskiego Lwowa w latach 1751–1783. Obydwaj przyczynili się do odbudowy, po pożarze, katedry ormiańskiej we Lwowie. Wydała też wielu księży katolickich i mnichów obrządku ormiańskiego.

[2] Maćkowa Wola, przys. Leszczowatego, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 888 .

[3] Ks. Sadok Barącz, Żywoty sławnych Ormian w Polsce, Lwów 1856 r.

[5] Jodłowa | Wirtualny Sztetl, www.sztetl.org.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).

[6] Polski Słownik Biograficzny t XV/1, Wrocław, Warszawa, Kraków, Zakład Narodowy Ossolińskich, 1970 r. Hasło Edmund Kraiński.

[a]

[1]

[2]

[b]

[3]

[4]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne