Roman Daszkewycz

Roman Daszkewycz

Роман-Микола Іванович Дашкевич

W mundurze Strzelców Siczowych 1919
pułkownik
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1892 Tustanowice, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	12 stycznia 1975 Kufstein, Austria
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna sowiecko-ukraińska,
Odznaczenia

Roman Daszkewycz ukr. Роман-Микола Іванович Дашкевич (ur. 6 grudnia 1892 w Tustanowicach, zm. 12 stycznia 1975 w Kufstein) – ukraiński działacz społeczny i polityk, doktor prawa, pułkownik armii Ukraińskiej Republiki Ludowej (na emigracji awansowany do stopnia generała-chorążego).

Życiorys

Urodził się w rodzinie księdza greckokatolickiego Iwana Daszkewycza, herbu Korybut^[1].

W 1911 ukończył gimnazjum ukraińskie w Przemyślu i wstąpił na Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Był działaczem Towarzystwa Ukraińskich Strzelców Siczowych. W czasie I wojny światowej oficer armii austro-węgierskiej, w 1915 wzięty do niewoli rosyjskiej, zesłany na Zabajkale. Po rewolucji lutowej i obaleniu caratu w 1917 uciekł z Syberii do Kijowa. Od jesieni oficer Strzelców Siczowych w Kijowie, dowódca artylerii korpusu. Po rozwiązaniu korpusu w grudniu 1919 wyjechał do Wiednia, w 1920 brał udział w powołaniu Ukraińskiej Organizacji Wojskowej (UWO). W 1921 powrócił do Lwowa, dokończył studia prawnicze i rozpoczął praktykę adwokacką. Działacz ukraińskich organizacji sportowo-paramilitarnych. Odtworzył Sicz, po jej likwidacji przez władze państwowe założyciel towarzystwa Łuh. Redaktor pism tych organizacji: Січовe вістi (1922–24) і Вістi з Лугу (1926–39). Reprezentując interesy ukraińskie spotykał się z prezydentem Czechosłowacji Tomaszem Garrigue Masarykiem i marszałkiem Józefem Piłsudskim, których poznał był osobiście w latach I wojny światowej.

Po agresji ZSRR na Polskę i okupacji Lwowa przez Armię Czerwoną przeszedł na teren okupacji niemieckiej, zamieszkał w Rymanowie. Po ataku III Rzeszy na ZSRR powrócił do Lwowa, wznowił praktykę adwokacką. Dystansował się od środowisk ukraińskich współpracujących z Niemcami. Od 1943 na emigracji w Kufstein, gdzie zmarł. 15 czerwca 2008 jego prochy złożono na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Jego żoną była Ołena Stepaniw, historyk, żołnierz Legionu Ukraińskich Strzelców Siczowych, synem Jarosław Daszkewycz, współczesny historyk ukraiński.

Bibliografia, literatura, linki

• Дашкевич Роман w: Dovidnyk z istorii Ukrainy, opr. Ihor Pidkova, Roman Shust, Kost Bondarenko; Lviv 1999, Wyd. Uniwersytet Lwowski i Vydavnyctvo Heneza, ISBN 978-966-504-237-2
• Дашкевич Роман-Микола Іванович w: Енциклопедія історії України: Т. 2. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2004, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2
• Дашкевич Роман-Микола Іванович w: Енциклопедія Сучасної України

Przypisy