Roman Gąsiorowski

Roman Gąsiorowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia3 sierpnia 1896
Sieniawa
Data i miejsce śmierci30 stycznia 1964
Szczawnica
Starosta powiatu leskiego
Okresod lipca 1932
do końca lat 30.
PoprzednikEmil Wehrstein
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości

Roman Stefan Gąsiorowski (ur. 3 sierpnia 1896 w Sieniawie, zm. 30 stycznia 1964 w Szczawnicy) – doktor praw, urzędnik samorządowy w II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Urodził się 3 sierpnia 1896[1][2] w Sieniawie[3]. W 1916 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa Drohobyczu (1916)[1][3], w czasie nauki szkolnej członkiem Drużyn Bartoszowych, Polskich Drużyn Strzeleckich i Towarzystwa Szkoły Ludowej[3]. W latach 1916–1917 pracował w Krajowej Sekcji Utrzymania Dróg w Drohobyczu, w latach 1917–1918 w nadleśnictwie w Tustanowicach[3]. Został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. W styczniu 1919 został zatrzymany przez władze ukraińskie, do 26 kwietnia 1919 przebywał w obozie w Kosaczowie[3]. Od września 1919 do stycznia 1920 był sekretarzem Powiatowej Organizacji Narodowej w Drohobyczu. Od czerwca 1920 do listopada 1920 służył jako ochotnik w Wojsku Polskim[3].

W 1923 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie w 1924 uzyskał stopień naukowy doktora praw[3][4].

W 1923 wstąpił do służby samorządowej II Rzeczypospolitej[2], początkowo pracował jako praktykant w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie[3]. Od 24 czerwca 1925 był referendarzem w starostwie powiatu starosamborskiego, pełniąc jednocześnie funkcję zastępcy starosty[2]. Po zniesieniu powiat starosamborskiego w 1932 został przeniesiony na stanowisko zastępcy starosty powiatu przeworskiego[5]. W 1932 objął funkcję kierownika urzędu starostwa powiatu leskiego[6], zaś w lipcu 1935 został mianowany rzeczywistym starostą powiatu leskiego i pełnił ten urząd do września 1939[3][7][8][9][10]. Był inicjatorem założenia w Lesku stowarzyszenia „Rodzina Urzędnicza”[11], w połowie 1933 Powiatowego Towarzystwa Polsko-Ruskiego „Zgoda”, utworzonego celem pielęgnowania stosunków pomiędzy przedstawicielami obu narodowości[12]. Działał w powiatowym kole Towarzystwa Szkoły Ludowej w Lesku[13][14]. Został przewodniczącym powiatowego komitetu w Lesku przed Zjazdem Górskim w Sanoku (14–17 sierpnia 1936)[15]. W trakcie swojej pracy współpracował z ks. Janem Siuzdakiem[16]. Podczas urzędowania otrzymał od premiera Felicjana Sławoj Składkowskiego propozycję awansu i przeniesienia służbowego do Przemyśla, jednak przekonał tegoż do pozostawienia go na stanowisku starosty leskiego[17]. Po wybuchu II wojny światowej przez Rumunię przedostał się do Palestyny, w latach 1942–1943 był członkiem zarządu Komitetu Uchodźców Polskich w Jerozolimie. Po wojnie znalazł się w Wielkiej Brytanii[3]. Zmarł 30 stycznia 1964 w Szczawnicy[3].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok szkolny 1914/15 i 1915/16. Drohobycz: 1916, s. 49, 60, 68.
  2. a b c Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r.. Lwów: 1931, s. 20.
  3. a b c d e f g h i j k l m Janusz Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 1 , wyd. LTW, Łomianki 2018, s. 180–181.
  4. Przed wojną / Dawne targi w bieszczadach. W: Bolesław Baraniecki: Opowieści leskie. Z pamięci i z fotografii. Olszanica: BOSZ, 2008, s. 147, 171. ISBN 978-83-7576-007-1.
  5. Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 6, s. 101, 15 kwietnia 1932. 
  6. Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 15, s. 210, 15 września 1932. 
  7. Kronika miejska. Nominacje na rzeczywistych starostów. „Gazeta Lwowska”. Nr 164, s. 2, 21 lipca 1935. 
  8. Parada w Lesku. „Wschód”. Nr 6, s. 2, 20 marca 1936. 
  9. Zjazd gospodarczy powiatu leskiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 120, s. 2, 29 maja 1928. 
  10. Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 48.
  11. Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 130.
  12. Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 201.
  13. Jan Sietnicki. Wiec oświatowy w Lesku. „Nasza Praca”. Nr 2, s. 2, 9 stycznia 1938. 
  14. Jan Sietnicki. Wielkie zebranie oświatowe w Lesku. „Nasza Praca”. Nr 3, s. 5, 16 stycznia 1938. 
  15. Program Zjazdu Górskiego w Sanoku w 1936 r., 14-17 sierpnia. Warszawa: 1936, s. 10.
  16. Stanisław Szczepański: Patron szkoły. zswolkowyja.pl. [dostęp 2018-03-27].
  17. Felicjan Sławoj Składkowski: Nie ostatnie słowo oskarżonego. Wspomnienia i artykuły. Londyn: 1964.
  18. Zjazd starostów we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 283, s. 2, 15 grudnia 1937. 
  19. M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

  • Józef Budziak: Dzieje Leska 1918–1939. Lesko: BOSZ, 2001. ISBN 83-87730-31-9.

Media użyte na tej stronie