Roman Gąsiorowski

Roman Gąsiorowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia3 sierpnia 1896
Sieniawa
Data i miejsce śmierci30 stycznia 1964
Szczawnica
Starosta powiatu leskiego
Okresod lipca 1932
do końca lat 30.
PoprzednikEmil Wehrstein
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości

Roman Stefan Gąsiorowski (ur. 3 sierpnia 1896 w Sieniawie, zm. 30 stycznia 1964 w Szczawnicy) – doktor praw, urzędnik samorządowy w II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Urodził się 3 sierpnia 1896[1][2] w Sieniawie[3]. W 1916 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa Drohobyczu (1916)[1][3], w czasie nauki szkolnej członkiem Drużyn Bartoszowych, Polskich Drużyn Strzeleckich i Towarzystwa Szkoły Ludowej[3]. W latach 1916–1917 pracował w Krajowej Sekcji Utrzymania Dróg w Drohobyczu, w latach 1917–1918 w nadleśnictwie w Tustanowicach[3]. Został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. W styczniu 1919 został zatrzymany przez władze ukraińskie, do 26 kwietnia 1919 przebywał w obozie w Kosaczowie[3]. Od września 1919 do stycznia 1920 był sekretarzem Powiatowej Organizacji Narodowej w Drohobyczu. Od czerwca 1920 do listopada 1920 służył jako ochotnik w Wojsku Polskim[3].

W 1923 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie w 1924 uzyskał stopień naukowy doktora praw[3][4].

W 1923 wstąpił do służby samorządowej II Rzeczypospolitej[2], początkowo pracował jako praktykant w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie[3]. Od 24 czerwca 1925 był referendarzem w starostwie powiatu starosamborskiego, pełniąc jednocześnie funkcję zastępcy starosty[2]. Po zniesieniu powiat starosamborskiego w 1932 został przeniesiony na stanowisko zastępcy starosty powiatu przeworskiego[5]. W 1932 objął funkcję kierownika urzędu starostwa powiatu leskiego[6], zaś w lipcu 1935 został mianowany rzeczywistym starostą powiatu leskiego i pełnił ten urząd do września 1939[3][7][8][9][10]. Był inicjatorem założenia w Lesku stowarzyszenia „Rodzina Urzędnicza”[11], w połowie 1933 Powiatowego Towarzystwa Polsko-Ruskiego „Zgoda”, utworzonego celem pielęgnowania stosunków pomiędzy przedstawicielami obu narodowości[12]. Działał w powiatowym kole Towarzystwa Szkoły Ludowej w Lesku[13][14]. Został przewodniczącym powiatowego komitetu w Lesku przed Zjazdem Górskim w Sanoku (14–17 sierpnia 1936)[15]. W trakcie swojej pracy współpracował z ks. Janem Siuzdakiem[16]. Podczas urzędowania otrzymał od premiera Felicjana Sławoj Składkowskiego propozycję awansu i przeniesienia służbowego do Przemyśla, jednak przekonał tegoż do pozostawienia go na stanowisku starosty leskiego[17]. Po wybuchu II wojny światowej przez Rumunię przedostał się do Palestyny, w latach 1942–1943 był członkiem zarządu Komitetu Uchodźców Polskich w Jerozolimie. Po wojnie znalazł się w Wielkiej Brytanii[3]. Zmarł 30 stycznia 1964 w Szczawnicy[3].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok szkolny 1914/15 i 1915/16. Drohobycz: 1916, s. 49, 60, 68.
  2. ↑ a b c Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r.. Lwów: 1931, s. 20.
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m Janusz Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 1 , wyd. LTW, Łomianki 2018, s. 180–181.
  4. ↑ Przed wojną / Dawne targi w bieszczadach. W: Bolesław Baraniecki: Opowieści leskie. Z pamięci i z fotografii. Olszanica: BOSZ, 2008, s. 147, 171. ISBN 978-83-7576-007-1.
  5. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 6, s. 101, 15 kwietnia 1932. 
  6. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 15, s. 210, 15 września 1932. 
  7. ↑ Kronika miejska. Nominacje na rzeczywistych starostów. „Gazeta Lwowska”. Nr 164, s. 2, 21 lipca 1935. 
  8. ↑ Parada w Lesku. „Wschód”. Nr 6, s. 2, 20 marca 1936. 
  9. ↑ Zjazd gospodarczy powiatu leskiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 120, s. 2, 29 maja 1928. 
  10. ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 48.
  11. ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 130.
  12. ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 201.
  13. ↑ Jan Sietnicki. Wiec oświatowy w Lesku. „Nasza Praca”. Nr 2, s. 2, 9 stycznia 1938. 
  14. ↑ Jan Sietnicki. Wielkie zebranie oświatowe w Lesku. „Nasza Praca”. Nr 3, s. 5, 16 stycznia 1938. 
  15. ↑ Program Zjazdu Górskiego w Sanoku w 1936 r., 14-17 sierpnia. Warszawa: 1936, s. 10.
  16. ↑ Stanisław Szczepański: Patron szkoły. zswolkowyja.pl. [dostęp 2018-03-27].
  17. ↑ Felicjan Sławoj Składkowski: Nie ostatnie słowo oskarżonego. Wspomnienia i artykuły. Londyn: 1964.
  18. ↑ Zjazd starostów we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 283, s. 2, 15 grudnia 1937. 
  19. ↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

  • Józef Budziak: Dzieje Leska 1918–1939. Lesko: BOSZ, 2001. ISBN 83-87730-31-9.

Media użyte na tej stronie