Roman Hurkowski

Roman Aleksander Hurkowski (ur. 2 sierpnia 1949[1], zm. 14 grudnia 2010[2] w Warszawie[3]) – polski dziennikarz sportowy, publicysta, autor książek poświęconych futbolowi.

Życiorys

Grób Romana Hurkowskiego na cmentarzu Bródnowskim

W latach 1974-1976 współpracował z "Przeglądem Sportowym"[4]. Następnie przez ponad 25 lat był związany z tygodnikiem "Piłka Nożna", w którym w latach 1998-2001 pełnił funkcję redaktora naczelnego[4]. W roku 1981 na pół etatu pracował w warszawskim oddziale Biura Informacji Prasowej NSZZ Solidarność (BIPS). Z tego tytułu pisał do "Głosu Wolnego" (oficjalny dziennik I Zjazdu Solidarności) i współtworzył "Leksykon związkowy. Who’s who, What’s what Solidarność"[4].

Współpracował także z "Tempem", "Nowym Światem", "Sportem", "Sportowcem", "Expresem Wieczornym", "Przeglądem" i "Magazynem Futbol"[4].

Był wykładowcą dziennikarstwa na Uniwersytecie Łódzkim[4].

Jedna z jego książek, nosząca tytuł "Z piłką do Europy", została uznana za najlepszą sportową książką 2005 według "Gazety Wyborczej"[4]. Współpracował z Przemysławem Łonyszynem przy "Tajemnicy Mundialu", pierwszej polskiej powieści o tematyce piłkarskiej[4].

Pisał felietony m.in. dla portalu Reprezentacja.com.pl i e-Boisko.pl, gdzie był redaktorem naczelnym. Pełnił również tę funkcję w serwisie Futbolnet.pl[4].

W roku 1987 wygrał dla olimpijskiej reprezentacji Polski przegrany mecz z olimpijską reprezentacją Danii. Znalazł bowiem w składzie rywali nieuprawnionego do gry zawodnika i FIFA przyznała polskiej drużynie walkower[4]. W drużynie duńskiej zagrał Per Frimann, który wcześniej rozegrał trzy spotkania w reprezentacji Danii w ramach eliminacji do mistrzostw świata w 1986 roku. Zgodnie z ówczesnymi przepisami w drużynie olimpijskiej mogli grać zawodnicy, którzy wcześniej grali w reprezentacji seniorskiej, o ile nie wystąpili na mistrzostwach świata lub w eliminacjach mistrzostw świata. W 1987 roku Frimann był już więc nieuprawniony do gry w drużynie olimpijskiej Danii.

Pomagał selekcjonerom Antoniemu Piechniczkowi i Andrzejowi Strejlauowi w prowadzeniu banku informacji pierwszej reprezentacji Polski, a Kazimierzowi Górskiemu w formowaniu kadry oldbojów.

Zmarł po trzyletniej chorobie serca[3]. 22 grudnia 2010 został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 40M-6-1)[1].

Książki

  • Boniek i inni. Moi rywale (z Andrzejem Personem) wyd. Pomorze, 1985, ISBN 83-7003-424-1
  • Reprezentacja Polski, Almanach 1921-1990 (z Dariuszem Kuczmerą) wyd. Proinfo, 1991,
  • Polska piłka nożna 2002 wyd. Grupa IMA, 2002, ISBN 83-916655-9-3
  • Z piłka do Europy wyd. Quick Publishing, 2005, ISBN 83-922206-0-9
  • Dwa kluby, dwa kraje, jedna piękna kariera. Krzysztof "Gucio" Warzycha - mecze, gole, laury wyd. Księgarnia Św. Jacka, 2005, ISBN 83-7030-435-4
  • Piłkarski świat zaraz oszaleje. Mistrzowski przewodnik - Niemcy 2006 (z Edwardem Klejndinstem) wyd. Adam, 2006, ISBN 978-83-7232-697-3
  • Tajemnica Mundialu (z Przemysławem Łonyszynem) wyd. Zysk i S-ka, 2006, ISBN 83-7298-932-X
  • Los tak chciał. Niepublikowany wywiad z trenerem Kazimierzem Górskim (z ks. Tomaszem Lubasiem) wyd. Święty Paweł, 2007, ISBN 978-83-7424-295-0

Przypisy

  1. ↑ a b Roman Kołtoń: Dziennikarz, który potrafił wygrać mecz (pol.). sport.interia.pl, 2010-12-20. [dostęp 2010-12-22].
  2. ↑ Roman Hurkowski nie żyje. futbolnet.pl. [dostęp 2010-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-18)].
  3. ↑ a b Redaktor Roman Hurkowski nie żyje. sport.interia.pl, 15-12-2010.
  4. ↑ a b c d e f g h i Nie żyje Roman Hurkowski, legendarny dziennikarz sportowy (pol.). newsweek.pl, 2010-12-15. [dostęp 2010-12-15].

Media użyte na tej stronie

Roman Hurkowski grób.jpg
Autor: Brunong87, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Romana Hurkowskiego na Cmentarzu Bródnowskim.