Roman Jasiński (pianista)

Roman Jasieński
Ilustracja
Roman Jasiński w latach 60.
Data i miejsce urodzenia

16 października 1900
Warszawa

Data i miejsce śmierci

4 września 1987
Warszawa

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Roman Jasiński (ur. 16 października 1900 w Warszawie, zm. 4 września 1987 tamże) – polski pianista, publicysta muzyczny i pedagog[1].

Życiorys

Gry na fortepianie uczył się najpierw pod kierunkiem Juliusza Wertheima, a następnie w Konserwatorium Warszawskim u Zbigniewa Drzewieckiego. Studia kontynuował w Paryżu u Ricarda Viñesa[2]. W latach 1924-1934 koncertował m.in. w Filharmonii Narodowej a od 1931 był profesorem klasy fortepianu w Konserwatorium Warszawskim. W latach 1935-68, z przerwą w okresie wojny, Roman Jasiński związany był z Polskim Radiem, gdzie od 1948 do 1968 pełnił funkcję naczelnego redaktora muzycznego, a także prowadził audycje radiowe m.in. cykl "Rozmaitości muzyczne"[2]. Zajmował się także działalnością publicystyczną, pisząc m.in. do Wiadomości Literackich i Ruchu Muzycznego.

Autor trzech książek: Na przełomie epok. Muzyka w Warszawie (1910−1927) (1979), Koniec epoki. Muzyka w Warszawie (1927−1939) (1986), Rozmaitości muzyczne (1989)[1].

Jego wspomnienia wydało Wydawnictwo Literackie w dwóch tomach: Zmierzch starego świata. Wspomnienia 1900–1945 (2006) i Nowe życie. Wspomnienia 1945-1976 (2019). W 2011 PIW wydał z kolei wspomnienia Jasińskiego spisane przez Romana Jarockiego pt. Z albumu Romana Jasińskiego.

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Małgorzata Kosińska: Roman Jasiński. culture.pl, listopad 2007. [dostęp 2016-07-08]. (pol.).
  2. ↑ a b Małgorzata Kosińska, Roman Jasiński | Życie i twórczość | Artysta, Culture.pl, 2007 [dostęp 2022-10-16] (pol.).
  3. ↑ M.P. z 1954 r. nr 98, poz. 1160.
  4. ↑ M.P. z 1950 r. nr 122, poz. 1498.
  5. ↑ M.P. z 1955 r. nr 37, poz. 359.

Media użyte na tej stronie