Roman Kierzkowski

Roman Kierzkowski

Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1905 Radom
Data śmierci	5 grudnia 1962
Stopień instruktorski	harcmistrz
Organizacja harcerska	Związek Harcerstwa Polskiego
Naczelnik ZHP
Okres sprawowania	od 1945 do 1948
Poprzednik	Michał Sajkowski
Następca	Stanisław Chladek
Odznaczenia

Grób Romana Kierzkowskiego na Powązkach Wojskowych w Warszawie

Roman Kierzkowski (ur. 6 sierpnia 1905 w Radomiu, zm. 5 grudnia 1962^[1]) – polski instruktor harcerski, harcmistrz i nauczyciel. W latach 1945–1948 Naczelnik Harcerzy ZHP.

Życiorys

Młodość

Urodził się 6 sierpnia 1905 roku w Radomiu w rodzinie Władysława Kierzkowskiego. Uczył się w Gimnazjum im. J. Kochanowskiego w Radomiu, gdzie w 1918 roku wstąpił do Radomskiej Drużyny Harcerzy im. Romualda Traugutta, której od 1922 roku był drużynowym^[2]. Po maturze przez kilka lat studiował weterynarię i prawo na Uniwersytecie Warszawskim, ale magisterium otrzymał dopiero na Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie^[2].

Od 1924 roku był nauczycielem 72. Szkoły Powszechnej im. Tadeusza Kościuszki w Łodzi, przy której w styczniu 1929 roku założył XIII Łódzką Drużynę Harcerzy „Stalowa Trzynastka” im. gen. Bema, której przez rok był drużynowym^[2]. Do 1939 roku był nauczycielem, wychowawcą, instruktorem harcerskim i działaczem Związku Nauczycielstwa Polskiego w Łodzi. W latach 1924–1933 był drużynowym, 1933–1934 hufcowym harcerzy, a od 1934 do 1939 roku pracownikiem Komendy Chorągwi Harcerzy w Łodzi. Od 10 czerwca 1935 roku w stopniu podharcmistrza pełnił funkcję referenta nowych drużyn w Komendzie Chorągwi Harcerzy.

Stopień harcmistrza otrzymał rozkazem Naczelnika Harcerzy L-19 z dnia 27 czerwca 1936 roku. Rozkazem L2-36 z dnia 14 października 1936 roku został kierownikiem Referatu Prasy i Zagranicy. Od 1 kwietnia do 31 sierpnia 1937 roku wziął urlop w Komendzie Chorągwi, a następnie 27 września 1937 roku został zwolniony z funkcji. 28 lutego 1938 roku został mianowany bibliotekarzem Komendy Chorągwi. Od 1937 do 1938 roku był nauczycielem matematyki w Dokształcającej Szkole Zawodowej dla Elektryków Nr. 11 w Łodzi przy ul. Żeromskiego 115.

II wojna światowa

We wrześniu 1939 roku w ramach Pogotowia Harcerzy czynnie uczestniczył w obronie Warszawy^[2] i działał w tworzonych po 27 września 1939 roku Szarych Szeregach. Podczas okupacji był organizatorem tajnego nauczania w województwie warszawskim^[2] (Generalnym Gubernatorstwie). W 1943 roku był więziony na Pawiaku^[2].

Polska Ludowa

Po wyzwoleniu przystąpił do pracy harcerskiej. Był czynnym członkiem Harcerskiego Kręgu „Wigry”. 1 listopada 1945 roku wszedł w skład Harcerskiego Komitetu Gwiazdki dla Żołnierza Polskiego. Od 16 maja 1945 do 25 czerwca 1946 roku był przewodniczącym Komisji Zagranicznej Naczelnictwa ZHP.

5 kwietnia 1945 roku powierzono mu pełnienie obowiązków Naczelnika Harcerzy^[2], w maju 1945 roku został powołany w skład Tymczasowej Naczelnej Rady Harcerskiej, która w dniach 22–23 maja 1945 roku wybrała go w skład Naczelnictwa ZHP oraz Naczelnika Harcerzy^[2]. Z funkcji naczelnika został zwolniony 4 maja 1948 roku^[2], a więc prawie do chwili politycznej likwidacji ZHP.

Po odnowie ZHP w grudniu 1956 roku włączył się czynnie do pracy instruktorskiej. Od 1 lutego 1957 do 1958 roku był wizytatorem pracy Chorągwi w Głównej Kwaterze ZHP, a od 1 października do 11 czerwca 1959 roku wizytatorem w Dziale Organizacyjnym GK. Następnie pracował Centralnej Składnicy Harcerskiej i w Ministerstwie Gospodarki Komunalnej w Warszawie przy ul. Nowogrodzkiej 1/3 na stanowisku inżyniera BHP^[2].

Mieszkał w Warszawie. Miał żonę i dwoje dzieci^[2]. Zmarł 5 grudnia 1962 roku w wieku 57 lat i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera BII30-2-24)^[1].

Odznaczenia

• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1946)^[2]
• Złoty Krzyż Zasługi (1946)^[2]
• Złoty Krzyż Harcerskiego Odznaczenia Honorowego Za Zasługę (1946)^[2]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Druh Roman Kierzkowski – założyciel drużyny
• Harcerski Słownik Biograficzny T. 4 pod red. J. Wojtyczy, Warszawa 2016, ISBN 978-83-932229-8-8, s. 102-104.
• Puchała S.: Poczet harcmistrzyń i harcmistrzów T. 1, Warszawa 2014, ISBN 978-83-7821-090-0, s. 640-641.
• Jarzębowski K., Kuprianowicz L.: Harcmistrzynie i harcmistrze Związku Harcerstwa Polskiego mianowani w latach 1920-1949, Kraków 2006, ISBN 978-83921802-7-2, s. 130.