Roman Kołakowski

Roman Kołakowski

Roman Kołakowski (2013)
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1957 Wrocław
Data i miejsce śmierci	22 stycznia 2019 Warszawa
Zawód, zajęcie	kompozytor, poeta, piosenkarz, reżyser
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Odznaczenia

Roman Kołakowski (ur. 8 czerwca 1957 we Wrocławiu, zm. 22 stycznia 2019 w Warszawie^[1][2]) – polski kompozytor, poeta, piosenkarz, gitarzysta i tłumacz. Reżyser teatralny i estradowy, autor wielkich widowisk plenerowych.

Życiorys

Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim (1981). Podczas studiów działał w opozycji demokratycznej – związany był ze Studenckim Komitetem Solidarności^[3]. Działalność artystyczną rozpoczął w latach 70., śpiewając (poza oficjalnym obiegiem artystycznym) najczęściej własne kompozycje do wierszy uznanych poetów (m.in. Czesława Miłosza, Ewy Lipskiej, Stanisława Barańczaka). W 1981 zdobył I nagrodę na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie, w 1984 – II nagrodę na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej. W 1985 wydał pierwszą płytę – Przypowieść błękitna. W latach 1996–2005 był dyrektorem artystycznym Przeglądu Piosenki Aktorskiej, od 2004 współpracował z Teatrem „Syrena”, w latach 2005–2019 prowadził Teatr Piosenki, w późniejszym okresie wraz z żoną, Agatą Klimczak.

Tłumacz tekstów Kurta Tucholsky’ego, Toma Waitsa, Bertolta Brechta, Nicka Cave’a, Włodzimierza Wysockiego, Bułata Okudżawy, Stinga, The Tiger Lillies (Hera, koka, hasz, LSD, śpiewana przez zespół Projekt Volodia czy Karolinę Czarnecką). Jest autorem tekstów piosenek wykonywanych przez Voo Voo, Kazika, Michała Bajora, Justynę Steczkowską, Piotra Rubika (piosenka To cała prawda). W 2005 jego piosenki wykonał na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej Janusz Radek – w recitalu Pejzaż mój kochany.

Zmarł 22 stycznia 2019 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu w Tarczynie^[4].

Jego pierwszą żoną była dziennikarka Ewa Gil-Kołakowska, z którą miał syna Aleksandra. Po rozwodzie ożenił się z aktorką i reżyserką dubbingu, Krystyną Kozanecką, z którą związany był do jej śmierci w 2013. Jego ostatnią żoną była Agata Klimczak, z którą miał jednego syna.

Twórczość

Recitale

• własne:
  • Nie śpiewać tym, co klaszczą (1980)
  • Ktokolwiek widział (1984)
  • Tetra jednego widza (1988)
  • Przyszedłem was pocieszyć (1988)
  • Mój teatr piosenki (2014)
• dla innych artystów:
  • Efekt obcości-Mandelay – tłumaczenia tekstów Bertolda Brechta – wykonawca Wojciech Kościelniak (1992)
  • Rybi puzon – tłumaczenia tekstów Toma Waitsa – wykonawca Konrad Imiela (1995)
  • Czasem słyszę kroki – tłumaczenia tekstów Stinga – wykonawca Mariusz Kiljan (1995)

Dyskografia

• płyty własne:
  • Przypowieść błękitna (1985) – muzyka i słowa
  • Brecht (1993)
  • Droga krzyżowa-transmisja (1995)
  • Dzwonna kolęda (1996)
  • Autodafe (1996)
  • Pieśni z Gułagu (1996)
  • Semper Fidelis. Ballady kresowe (1997)
  • Florilegium (2010) – muzyka i teksty
  • Kto ty jesteś, czyli Adresaci (2012) – muzyka i tekst
• Nick Cave i przyjaciele
  • W moich ramionach – przekłady
• Kazik Staszewski
  • Melodie Kurta Weill’a i coś ponadto – przekłady
  • Piosenki Toma Waitsa – przekłady
• Justyna Steczkowska
  • Alkimja – słowa
• Trebunie-Tutki + Voo Voo-nootki
  • Tischner – teksty
• Piotr Rubik
  • Oratorium Habitat, moje miejsce na Ziemi – teksty
• Nasza Niepodległa
  • Radosna Niepodległość – tekst piosenki^[5]
• Różni wykonawcy
  • Roman Kołakowski zaśpiewany (w serii Empik prezentuje dobre piosenki) (2016)^[6]
• Teatr Piosenki
  • Leonard Cohen: Słynny niebieski prochowiec (2017)^[7]

Musicale

• Przygody Tomka Sawyera (1995) – teksty
• Księga dżungli (1998) – muzyka i tekst
• Wrocławski dzwon grzesznika (1998) – muzyka i tekst
• Słynny niebieski prochowiec (2017)^[8]

Tomy poezji

• Piosenki ocenzurowane (1986)
• Droga krzyżowa-transmisja (1995)
• Rymy częstochowskie. Pieśni przygodne (2006)

Utwory muzyczne

• Stwarzanie świata (1997) – kantata z okazji Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego we Wrocławiu
• Klękam przed przyjacielem (2001) – kantata poświęcona Stefanowi Wyszyńskiemu

Nagrody

• Nagroda Miasta Wrocławia (1988)
• Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka (2002)
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)^[9]

Przypisy

Bibliografia

• Kto jest kim we Wrocławiu. Informator biograficzny, wyd. Wrocław, 1999, s. 227
• Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka 1988-2002, wyd. Warszawa 2003, s. 179–180