Roman Kurzbauer

Roman Kurzbauer

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	25 września 1941 Warszawa
Doktor habilitowany nauk medycznych
Specjalność: anatomia, medycyna sportowa
Alma Mater	Śląska Akademia Medyczna
Doktorat	1973 – medycyna Śląska Akademia Medyczna
Habilitacja	1981 – medycyna Śląska Akademia Medyczna
Nauczyciel akademicki
Rektor
Uczelnia	Państwowa Medyczna Wyższa Szkoła Zawodowa w Opolu
Okres spraw.	2011–2012
Poprzednik	Andrzej Steciwko
Następca	Tomasz Halski
Odznaczenia

Roman Henryk Kurzbauer (ur. 25 września 1941 w Warszawie) – polski lekarz, chirurg, specjalista w zakresie anatomii oraz medycyny sportowej, nauczyciel akademicki, samorządowiec oraz polityk. Doktor habilitowany nauk medycznych, działacz mniejszości niemieckiej. W latach 1993–1997 poseł na Sejm II kadencji, w latach 2011–2012 rektor Państwowej Medycznej Wyższej Szkoły Zawodowej w Opolu.

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

W 1958 zdał egzamin maturalny w I Liceum Ogólnokształcącym w Zabrzu. W tym samym roku podjął studia na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej, zakończone w uzyskaniem w 1964 dyplomu. W latach 1964–1966 odbył staż podyplomowy w Szpitalu Miejskim nr 1 w Zabrzu^[1]. Po jego ukończeniu w 1966 otrzymał etat w I Klinice Chirurgicznej Śląskiej Akademii Medycznej. W 1968 uzyskał pierwszy stopień specjalizacji z zakresu chirurgii ogólnej, a w 1970 pierwszy stopień specjalizacji z zakresu anestezjologii. W 1973 uzyskał drugi stopień specjalizacji z zakresu chirurgii ogólnej^[2].

W 1973 na Śląskiej Akademii Medycznej otrzymał stopień naukowy doktora nauk medycznych na podstawie pracy zatytułowanej Rozbiór grupy chorych poddanych naprawczym operacjom nosa w I Klinice Chirurgicznej Śląskiej Akademii Medycznej w okresie 1.10.66 do 31.12.69. W latach 1968–1974 był zatrudniony na stanowisku starszego asystenta i adiunkta w Klinice Chirurgii Klatki Piersiowej^[1]. W listopadzie 1974 wygrał konkurs na stanowisko ordynatora liczącego około 70 łóżek oddziału chirurgii ogólnej Zespołu Opieki Zdrowotnej w Prudniku, gdzie pracował do grudnia 1978. Odejście ze szpitala spowodowane było otrzymaniem przez niego stanowiska adiunkta na swojej macierzystej uczelni^[3]. W 1981 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk medycznych na podstawie oceny ogólnego dorobku naukowego oraz przedłożonej rozprawy habilitacyjnej pt. Doświadczalne i kliniczne problemy leczenia ostrego zapalenia trzustki z zastosowaniem diety bezresztkowej. Następnie przebywał na kilkumiesięcznym stypendium naukowym w Rijece. Po powrocie przeniósł się do I Kliniki Chirurgicznej Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach, gdzie zajął się m.in. sprawami dotyczącymi przeszczepem nerek. Pod jego kierownictwem powstał tam renomowany w Polsce ośrodek specjalizujący się w transplantacji nerek. W latach 1987–1988 przebywał w Klinikum Großhadern w Monachium, gdzie zajmował się przeszczepami trzustki i wątroby^[2].

Po powrocie do Polski w 1988 został kierownikiem Kliniki Chirurgii Ogólnej w Rzeszowie, która podlegała pod Akademię Medyczną im. Mikołaja Kopernika w Krakowie. Pracował w niej do likwidacji medycznego ośrodka akademickiego w Rzeszowie w 1991. Ponadto pełnił funkcję konsultanta wojewódzkiego z zakresu chirurgii ogólnej na terenie województwa rzeszowskiego. W 1991 objął stanowisko ordynatora oddziału chirurgii ogólnej Zespołu Opieki Zdrowotnej w Gliwicach, gdzie pracował do 1998. Następnie został ordynatorem Szpitala Miejskiego MSW w Katowicach, a w 2000 ordynatorem oddziału chirurgicznego Szpitala Rejonowego w Raciborzu, kończąc pełnienie tej funkcji w 2005^[3].

W 1993 został profesorem nadzwyczajnym Akademii Wychowania Fizycznego im. Jerzego Kukuczki w Katowicach, gdzie był ponadto kierownikiem Zakładu Medycyny Sportowej i Higieny Szkolnej. Zaangażował się w powstanie i rozwój Państwowej Medycznej Wyższej Szkoły Zawodowej w Opolu, utworzonej ostatecznie w 2003. W 2008 powołano go na stanowisko prorektora do spraw naukowo-dydaktycznych na tej uczelni. W 2011 został rektorem opolskiej uczelni medycznej, stanowisko to piastował do 2012^[3].

Wykładał także w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Raciborzu oraz na Akademii Polonijnej w Częstochowie^[4].

Zainteresowania naukowe Romana Kurzbauera koncentrują się wokół tematyki związanej z chirurgią, ze szczególnym uwzględnieniem przeszczepów narządów. Specjalizuje się także w zakresie medycyny sportowej i dopingu sportowego. Jest autorem lub współautorem około 110 publikacji naukowych. Uczestniczył w wielu krajowych towarzystwach naukowych, m.in. w Towarzystwie Chirurgów Polskich^[2].

Działalność polityczna

Należał do Unii Pracy^[5]. Od 1993 do 1997 sprawował mandat posła na Sejm II kadencji z ramienia Mniejszości Niemieckiej z okręgu gliwickiego^[5]. W wyborach w 2001 bez powodzenia startował do Sejmu z listy SLD-UP^[6]. W latach 2002–2006 zasiadał w radzie powiatu raciborskiego^[7]. W 2004 związał się z Socjaldemokracją Polską. W tym samym roku kandydował z jej ramienia w wyborach do Parlamentu Europejskiego i wyborach uzupełniających do Senatu, a w 2005 w wyborach parlamentarnych do Sejmu^[8].

Odznaczenia

W 2010 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi^[9].

Życie prywatne

Żonaty z Elżbietą, która również została lekarzem. Mają dwoje dzieci: Piotra (inżyniera ochrony środowiska) i Karolinę (architekt)^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła II kadencji. [dostęp 2021-02-08].
• Dr hab. Roman Kurzbauer, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2021-02-08] .
• Prorektor PMWSZ w Opolu dr hab. n. med. Roman Kurzbauer. „Puls Uczelni. Gazeta Uczelniana Państwowej Medycznej Wyższej Szkoły Zawodowej w Opolu”. Rok II, nr 3, s. 3, czerwiec 2008. 
• JM Rektor PMWSZ w Opolu, prof. dr hab. n. med. Roman Kurzbauer. „Puls Uczelni. Gazeta Uczelniana Państwowej Medycznej Wyższej Szkoły Zawodowej w Opolu”. Rok V, nr 3, s. 2, lipiec-wrzesień 2011. [dostęp 2021-02-07].