Roman Nitsch

Roman Nitsch
Data i miejsce urodzenia

5 września 1873
Podchybie

Data i miejsce śmierci

29 marca 1943
Warszawa

profesor nauk medycznych
Specjalność: bakteriologia
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1899

Habilitacja

1907

Profesura

1915

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek krajowy czynny

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński
Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Roman Franciszek Henryk Nitsch (ur. 5 września 1873 w Podchybiu, zm. 29 marca 1943 w Warszawie) – polski lekarz, serolog i bakteriolog.

Brat stryjeczny Kazimierza Nitscha – znanego polskiego językoznawcy i polonisty. Mąż rzeźbiarki Ludwiki Nitschowej. Bratową Romana była Aniela Gruszecka, polska pisarka.

Po przeprowadzce z rodzicami do Krakowa ukończył Gimnazjum św. Anny. Studia odbył w latach 1893-1898 na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Po uzyskaniu doktoratu wszech nauk lekarskich w 1899 pracował w Klinice Chorób Wewnętrznych jako elew oraz na Oddziale Chirurgicznym Szpitala św. Łazarza. W 1900 Odo Bujwid zaproponował mu asystenturę przy Katedrze Higieny i Bakteriologii Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1907 docent higieny i bakteriologii. W czasie I wojny światowej brał udział w pracach, powołanego przez biskupa Adama Stefana Sapiehę, Książęco-Biskupiego Komitetu Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny. W 1915 został mianowany bezpłatnym profesorem nadzwyczajnym bakteriologii i higieny Uniwersytetu Jagiellońskiego i przejął wykłady po profesorze Bujwidzie. Pod koniec 1919 przeniósł się do Warszawy, gdzie jako profesor zwyczajny bakteriologii przez 24 lata pełnił funkcję kierownika Katedry Serologii i Mikrobiologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Opublikował wiele prac z zakresu serologii oraz bakteriologii (m.in. Surowice i szczepionki[1]). Napisał pracę o wściekliźnie. Prowadził działalność dydaktyczną, wychowawczą i społeczną wśród młodzieży akademickiej, od 1930 członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności[2]. W 1938 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. Do 1939 był prezesem Komitetu Instytutu Radowego im. Marii Skłodowskiej-Curie[4]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 345 wprost-1-5)[5].

Grób Ludwiki Nitschowej i Romana Nitscha na cmentarzu Powązkowskim

Przypisy

  1. ↑ Roman Nitsch, Szczepionki i surowice wraz z nauką o odporności, wyd. 1921., polona.pl [dostęp 2019-07-23].
  2. ↑ Reprezentanci nauk medycznych, zmarli członkowie AU w Krakowie, PAU, TNW i PAN, Katedra Historii Medycyny UJ CM
  3. ↑ 10 listopada 1938 „za zasługi na polu pracy naukowej” M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592
  4. ↑ Odezwa warszawskiego Instytutu Radowego. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 8 z 12 stycznia 1939. 
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ROMAN NITSCH, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-01-31].

Bibliografia

  • Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga, 1934-1939.
  • Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego, 1924-1927.
  • Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, 1962-1969.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Nitschowa grave 02.jpg
Autor: Tadeusz Rudzki, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Ludiwki Nitschowej. Cmentarz Powązkowski w Warszawie, kwatera nr 345/346.