Roman Nowak
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 lipca 1900 |
|---|---|
| Data śmierci | 26 września 1980 |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres | od 20 lutego 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
    | |
Roman Nowak (ur. 21 lipca 1900 w Chorzowie, zm. 26 września 1980) – polski ślusarz i polityk komunistyczny. Poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji, członek Rady Państwa w latach 1957–1969.
Życiorys
Urodzony w rodzinie robotniczej jako syn Jana i Agaty. Od 1914 do 1917 był maszynistą w Hucie Kościuszko, a następnie do 1924 ślusarzem w Elektrowni Chorzowskiej. Uzyskał wykształcenie średnie. Od 1921 był członkiem Komunistycznej Partii Górnego Śląska, następnie od 1922 Komunistycznej Partii Polski (do 1925 pod nazwą Komunistyczna Partia Robotnicza Polski). Od 1925 do 1937 był funkcjonariuszem partyjnym na Śląsku i w Warszawie, zasiadał w sekretariacie Komitetu Centralnego KPP. W latach 1924–1931 należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. Brał udział w II i III powstaniu śląskim. Przebywał w ZSRR na szkole leninowskiej i aspiranturze (w latach 1925–1926 i 1932–1934), od 1937 w Czechosłowacji, a w latach 1938–1946 w Boliwii, gdzie uczestniczył w życiu środowiska emigracyjnego. Powrócił do Polski w listopadzie 1946 i został członkiem Polskiej Partii Robotniczej, gdzie został instruktorem Komitetu Wojewódzkiego w Katowicach, skąd w 1947 przeszedł na funkcję II sekretarza. Został ponadto zastępcą członka Komitetu Centralnego PPR. W 1948 wraz z PPR przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w której pełnił początkowo te same funkcje (w KW do 1950, a w KC do 1954). W latach 1950–1956 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego partii w Opolu. Awansował także do najwyższych władz PZPR, w latach 1954–1968 zasiadając w KC, a w 1956 (od lipca do października) w Biurze Politycznym KC. W latach pięćdziesiątych związany z frakcją „puławian”[1]. W latach 1956–1968 przewodniczący Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR (w listopadzie 1968 zastąpił go na tym stanowisku Zenon Nowak).
W latach 1947–1969 był posłem na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji. W latach 1957–1969 członek Rady Państwa; w 1969 przeszedł na emeryturę.
W 1950 został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy[2], a w 1980 Orderem Budowniczych Polski Ludowej[3]. Otrzymał także Order Sztandaru Pracy I klasy (1964[4]), Śląski Krzyż Powstańczy i Medal 10-lecia Polski Ludowej[5].
Został pochowany z honorami wojskowymi na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 4 Tuje m. 13)[6]. W imieniu ówczesnych władz w pogrzebie wziął udział członek Biura Politycznego KC PZPR, przewodniczący Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej Władysław Kruczek. W imieniu Komitetu Centralnego PZPR zmarłego pożegnał Wiceprzewodniczący CKKP Henryk Marian[7].
Przypisy
- ↑ Październik i „Mała stabilizacja”. W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW”, 1992, s. 61–62. ISBN 83-7066-208-0.
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1015.
- ↑ Lista osób odznaczony w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 159 z 23 lipca 1980.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ Pogrzeb Romana Nowaka [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 212 (11282), 1 października 1980, s. 1–2
Linki zewnętrzne
- Informacje w BIP IPN. [dostęp 2020-08-27].
.svg)
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Baretka: Śląski Krzyż Powstańczy
_BAR.svg)
Baretka Orderu Budowniczych Polski Ludowej (wzór z rozetką).