Roman Pokora

Roman Pokora

Pełne imię i nazwisko	Roman Mychajłowycz Pokora
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1948 Zborów
Data i miejsce śmierci	8 marca 2021 Lwów
Wzrost	177 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1966–1974 Karpaty Lwów 130 (12) 1975–1976 Metalist Charków 37 (4) 1977–1978 Spartak Iwano-Frankowsk 96 (19) W sumie: 263 (35)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1972  ZSRR U-21
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1989 Zaria Bielce 1989–1991 Weres Równe 1992 Karpaty-2 Lwów (asystent) 1992–1994 Wołyń Łuck 1994–1995 Hetman Zamość 1996 Karpaty Mukaczewo 1999–2003 Polihraftechnika Oleksandria 2003 FK Mikołajów 2004 Nywa Winnica 2004–2006 FK Ołeksandrija 2006–2010 Simurq Zaqatala 2010 Enerhetyk Bursztyn 2010–2011 Helios Charków 2013 Guria Lanczchuti

Roman Mychajłowycz Pokora, ukr. Роман Михайлович Покора, ros. Роман Михайлович Покора, Roman Michajłowicz Pokora (ur. 22 lutego 1948 w Zborowie, w obwodzie tarnopolskim, zm. 8 marca 2021 we Lwowie^[1]) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek klubu SKA Lwów. Pierwszy trener Bohdan Markewicz. W 1965 został zaproszony do Karpat Lwów. 12 maja 1966 zadebiutował w spotkaniu z klubem Awanhard Charków^[2]. Od 1967 podstawowy pomocnik klubu. W 1975 przeszedł do Metalista Charków, w którym występował do 1976. Potem jeszcze trzy lata występował w drużynie Spartak Iwano-Frankowsk, w której zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. Pierwszy duży sukces przyszedł w 1990, kiedy z Weresem Równe zdobył brązowe medale w Drugiej Lidze Mistrzostw ZSRR. Następnie asystował trenerowi w drugiej drużynie lwowskich Karpat. W 1992-1994 trenował Wołyń Łuck, skąd wyjechał za granicę trenować Hetman Zamość. Po 1,5 rocznej pracy był zmuszony opuścić klub z powodu braku polskiej licencji trenerskiej. Po powrocie do ojczyzny trenował drugoligowy zespół Karpaty Mukaczewo. W 1999 otrzymał propozycję trenować Polihraftechnikę Oleksandria. Z klubem zdobył awans do Wyszczej Lihi. W 2003 przez problemy finansowe klub został rozwiązany, a trener został bez pracy. Ale już od września 2003 pracował na stanowisku trenera w FK Mikołajów, a od kwietnia 2004 w Nywie Winnica. Kiedy w 2004 został reaktywowany klub w Oleksandrii został ponownie zaproszony prowadzić ten klub. Od 2006 do czerwca 2010 pracował na stanowisku trenera azerskiego klubu Simurq Zaqatala^[3]. Na początku września 2010 objął stanowisko głównego trenera Enerhetyka Bursztyn^[4]. A po trzech meczach 28 września 2010 przeniósł się do Heliosu Charków^[5]. 16 kwietnia 2011 po serii nieudanych meczów został zwolniony z zajmowanego stanowiska^[6]. We wrześniu 2013 objął prowadzenie gruzińskiego klubu Guria Lanczchuti^[7].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• mistrz Pierwoj Ligi ZSRR: 1970
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1969

Sukcesy reprezentacyjne

• wicemistrz młodzieżowych mistrzostw Europy: 1972

Sukcesy trenerskie

• brązowy medalista Perszej lihi Ukrainy: 2001
• brązowy medalista mistrzostw Azerbejdżanu: 2009

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1969.

Przypisy

Bibliografia

• Roman Pokora w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
• Roman Pokora w bazie RusTeam (ros.)
• Profil na wz.lviv.ua (ukr.)
• Roman Pokora, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [online] [dostęp 2020-12-01] .